DOI Artikel:
Rōmaios, Kōnstantinos Ath.: Eurēmata anaskaphēs tou epi tēs parnēthos antrou
DOI Artikel:Bissing, Friedrich Wilhelm von: Archai aigyptiakai koryphai istōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14655#0089
157
λρχα1αι αιγτπτιακα1 κορτφαι ιστων
158
οστά καλύπτει ευθύς τό δέρμα. Άλλα τότε ή
παράστασις είναι έντελώς ασυνήθης και δμολογώ,
δτι δεν εύρον μεταξύ των παραστάσεων του Πά-
νος ούδεμίαν εχουσαν τό σκέ"/ος τριχωτον έπί τό-
ΕΙκών 11.
σον μόνον βραχύ διάστημα, ούόέ δικαιολογείται
διατί το έν τη απεικονίσει προς τ ν. κάτω παριστώ-
μενον λεϊον μέρος δέον νά έξέλθη του λοιπού τρι-
χωτού σώματος. Φαίνεται δια τούτο αδύνατον νά
εχωμεν ένταυθα τμήμα του μηρού μέχρι του γό-
νατος. Άλλα τότε τί άλλο μέρος του ποδός δύνα-
ται νά έ'χη τόσον πυκνήν τρί/ωσιν ; Έ παραβολή
άλλων αγαλμάτων του Πάνος και ιδία των δύο
γνωστών του Εθνικού Μουσείου έδίδαξέ με, δτι
τρίχωσις άν και αραιά ώς έν τή φύσει υπάρχει
και μεταξύ των αστραγάλων και των δύο χηλών.
Άν λοιπόν δεχθώμεν, ότι το τεμάχιον τούτο
ανήκει εις τήν μεταξύ αστραγάλων και χηλών
'/ώραν ερμηνεύεται τότε άριστα ή λεία εκείνη
έςέχουσα επιφάνεια ώς άρχή της όνυχώδους χη-
λής. Τούτου τεθέντος το άγαλμα τοΟ Πανός πρέ-
πει νά ήτο υπέρ το φυσικόν μέγεθος. "Ομως καί
διά της εκδοχής ταύτης δεν ΰπερνικώνται πα.σαι
αί δυσκολίαι. Διότι το τριχωτον μέρος δεικνύει
κυρτήν έπιφάνειαν άσυμβίβαστον προς τό υποδει-
χθέν του ποδός μέρος. Άναγκαζόμενοι ό'θεν νά
έπανέλθωμεν εις τήν πρώτην έξενεχθεΐσαν ΰπόθε-
σιν, οτι το τεμάχιον άνήχει εις το υπέρ το γόνυ
μέρος του μηρού έρμηνεύομεν τήν έςέχουσαν λείαν
έπιφάνειαν, ώς αέρος του ένδύαατος, άν καί τούτο
δεν στερείται δυσκολίας.
Κ. Ρωμαίος
(ή συνέχεια έν προσέχει τεύχει)
ΑΡΧΑ1ΑΙ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙ ΙΣΤΩΝ
(Πίν. 4).
Οί έπί του πίνακος 4 εικονιζόμενοι δύο χαλκοί
σωλήνες άνήκουσιν εις τήν ύπο του αειμνήστου I.
Δημητρίου οωρηθεΐσαν τω έθνικώ άρχαιολογικώ
Μουσείω συλλογήν Αιγυπτιακών αρχαιοτήτων.
Διά τήν άδειαν της δημοσιεύσεω: αυτών ένταυθα
καί τήν παρασκευήν του πίνακος 4 οφείλω θερμάς
ευχαριστίας εις τους διευθύνοντας τήν άρχαιολο-
γικήν έφημερίδα.
Οί σωλήνες έχύθησαν έκ χαλκού καί είναι μό-
νον κάτωθεν άνοικτοί, άνω οέ οριζοντίως κεκλει-
σμένοι. Εις τάς πλευράς εκάστου σωλήνος ΰπάρ-
χουσι τέσσαρες κάθετοι κρίκοι ανά ούο έκατέρωθεν,
έτερος δε κρίκος ολίγον μικρότερος ευρίσκεται έπί
του άνω άκρου του σωλήνος. Ο μεγαλείτερος σω
λήν (1) έχει κατά το άνω μέρος καί δύο άλλους
μικρότερους οριζοντίους κρίκους.
Του 1 τά μέτρα εχουσιν ώς έξης. "Τψος 0,935.
Πλάτος της οπής κάτω 0,10. Άπόστασις του μι-
κροτέρου κρίκου άπο της άνω ακμής 0,07. Άπό-
στασις μεταξύ των δύο μικρότερων κρίκων 0,11.
λρχα1αι αιγτπτιακα1 κορτφαι ιστων
158
οστά καλύπτει ευθύς τό δέρμα. Άλλα τότε ή
παράστασις είναι έντελώς ασυνήθης και δμολογώ,
δτι δεν εύρον μεταξύ των παραστάσεων του Πά-
νος ούδεμίαν εχουσαν τό σκέ"/ος τριχωτον έπί τό-
ΕΙκών 11.
σον μόνον βραχύ διάστημα, ούόέ δικαιολογείται
διατί το έν τη απεικονίσει προς τ ν. κάτω παριστώ-
μενον λεϊον μέρος δέον νά έξέλθη του λοιπού τρι-
χωτού σώματος. Φαίνεται δια τούτο αδύνατον νά
εχωμεν ένταυθα τμήμα του μηρού μέχρι του γό-
νατος. Άλλα τότε τί άλλο μέρος του ποδός δύνα-
ται νά έ'χη τόσον πυκνήν τρί/ωσιν ; Έ παραβολή
άλλων αγαλμάτων του Πάνος και ιδία των δύο
γνωστών του Εθνικού Μουσείου έδίδαξέ με, δτι
τρίχωσις άν και αραιά ώς έν τή φύσει υπάρχει
και μεταξύ των αστραγάλων και των δύο χηλών.
Άν λοιπόν δεχθώμεν, ότι το τεμάχιον τούτο
ανήκει εις τήν μεταξύ αστραγάλων και χηλών
'/ώραν ερμηνεύεται τότε άριστα ή λεία εκείνη
έςέχουσα επιφάνεια ώς άρχή της όνυχώδους χη-
λής. Τούτου τεθέντος το άγαλμα τοΟ Πανός πρέ-
πει νά ήτο υπέρ το φυσικόν μέγεθος. "Ομως καί
διά της εκδοχής ταύτης δεν ΰπερνικώνται πα.σαι
αί δυσκολίαι. Διότι το τριχωτον μέρος δεικνύει
κυρτήν έπιφάνειαν άσυμβίβαστον προς τό υποδει-
χθέν του ποδός μέρος. Άναγκαζόμενοι ό'θεν νά
έπανέλθωμεν εις τήν πρώτην έξενεχθεΐσαν ΰπόθε-
σιν, οτι το τεμάχιον άνήχει εις το υπέρ το γόνυ
μέρος του μηρού έρμηνεύομεν τήν έςέχουσαν λείαν
έπιφάνειαν, ώς αέρος του ένδύαατος, άν καί τούτο
δεν στερείται δυσκολίας.
Κ. Ρωμαίος
(ή συνέχεια έν προσέχει τεύχει)
ΑΡΧΑ1ΑΙ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙ ΙΣΤΩΝ
(Πίν. 4).
Οί έπί του πίνακος 4 εικονιζόμενοι δύο χαλκοί
σωλήνες άνήκουσιν εις τήν ύπο του αειμνήστου I.
Δημητρίου οωρηθεΐσαν τω έθνικώ άρχαιολογικώ
Μουσείω συλλογήν Αιγυπτιακών αρχαιοτήτων.
Διά τήν άδειαν της δημοσιεύσεω: αυτών ένταυθα
καί τήν παρασκευήν του πίνακος 4 οφείλω θερμάς
ευχαριστίας εις τους διευθύνοντας τήν άρχαιολο-
γικήν έφημερίδα.
Οί σωλήνες έχύθησαν έκ χαλκού καί είναι μό-
νον κάτωθεν άνοικτοί, άνω οέ οριζοντίως κεκλει-
σμένοι. Εις τάς πλευράς εκάστου σωλήνος ΰπάρ-
χουσι τέσσαρες κάθετοι κρίκοι ανά ούο έκατέρωθεν,
έτερος δε κρίκος ολίγον μικρότερος ευρίσκεται έπί
του άνω άκρου του σωλήνος. Ο μεγαλείτερος σω
λήν (1) έχει κατά το άνω μέρος καί δύο άλλους
μικρότερους οριζοντίους κρίκους.
Του 1 τά μέτρα εχουσιν ώς έξης. "Τψος 0,935.
Πλάτος της οπής κάτω 0,10. Άπόστασις του μι-
κροτέρου κρίκου άπο της άνω ακμής 0,07. Άπό-
στασις μεταξύ των δύο μικρότερων κρίκων 0,11.