Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1907)

ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΕΚ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΕΠΙΓΡΑΦΗ

64

Στ. 5. Το τελευταΐον γράμμα Ρ ουδέν άλλο
δύναται νά δηλοΐ ή το ποσόν τών όγκιών, τ. ε.
(μιίικμιο. Ήδύνατο δε τ6 γράμμα τοΰτο νά τεθη
προς δήλωσιν τοΰ φΐϊηςμίθ, ώςπερ τίθεται προς
δήλωσιν τοΰ ςιιϊηφίθηη&ΐίδ, τοΰ Οιιϊιιίιιβ κ.τ.τ.

Στ. 6. Επειδή το προ τοΟ γράμμα ήτο πάν-
τως Ο ', καθ ά τό τε φωτογράφημα καΐ το έ'κτυ-
πον δηλοΐ και ό Αρβανιτόπουλος αποφαίνεται, ου-
δέν άλλο ήδυνήθην προσφορώτερον προς άναπλή-
ρωσιν τών ελλειπόντων νά εικάσω ή το Ώειθιποπι
τ. ε. Οοιιΐο. Και ό'τι μεν Ό (τβηίιΐδ μνημονεύεται
ένταΟθα, ουδέν έχει τοπαράδοξον. Διότι και εν άλ-
λαις έπιγραφαΐς μνημονεύεται ό Οβιιίαδ τοΰτο μεν
συν τοις Λάρησιν, οίον Όοβδαιι 3604. 3605.
3617. 3623. 3641. 3666 (Οβηίο Ιλγοπι) κ. ά.
τοΟτο δέ συν τοις Αΐγυπτι'οις Οεοΐς, οίον Ι)β83.
4400, τοΟτο δέ σΰν άμφοτέροις, οίον ΟγοΙΙ 1894.
Ωσαύτως ούδ' ή μνεία Οβηϋ άβοππη είναι τι άη-
Οες, επειδή μνημονεύεται Οβηϊαδ ,Ιονϊδ Ο. I. Β.
IX, 3513 (=]βχ νί<3ίΐη3 ΡιΐΓίθηδίδ) κ. ά. Πρβλ.
Μίηυοπΐ8 Ρβΐΐχ Οοίαν. 29, 7: β Ι βδΐ θϊβ ίαΟιίδ ρβΓ
ί/Όνϊδ ί/βη,ίηιη ρθίθΓ&Γθ ηυδίΏ Γθ£Ϊ8. Τέλος οτ'.
άντ'ι του Οοηΐο κείται ά&θΐηοηί ουδέ τούτο Οαυ-
μαστόν. Διότι κα'ι κατά παλαιάς μαρτυρίας και εκ
πραγματικών τεκμηρίων ασφαλώς συνάγεται ότι
τοις παρά 1'ωμαίοις §ΘΙ1Π8 άντεστοίνουν παο' Έλ-
λησίν οί δαίμονες (Ίδέ περί τούτου τά τοΰ Οβ-
Γΐΐ3Γά: αΙ>θΓ \νβ8θη, νβι·\ν&ηάί8ο1α&ίΊ; αηά ΙΤΓβρ-
πιϊι§ άθΓ Βϋηιοηβιι αη<3 ββηΐθη έν ΑΟΙιεπιά-
1αη§βη άβΓ Κ. Αΐναοίβηιίβ άθΓ \νίδδβηο1ι&ίΙ;Θη ζα
ΒθΓΐίη 1852 ΡΜΙοΙ. ΙιίβίΟΓ. Α1 > 11 α η (1!. σελ. 237

χ \ V ' ι- · 5· Ί ~ ■ ■ < ι

ε.;, -.αφεστατα τούτο οηΛοι το προειρημενον χωρίον
τοΰ Μινουκίου Ψήλικος, ένθα προ τών ήδη μνη-
μονευθέντων κείται: βίο θοηπιι ηηηιβη νοο&ηί,

1 Αναμφιβόλως δε ού/ί |, διό και αποκλείεται, οπερ έν τώ ποοη-
γουμενω της Άρ/. "Εφημερίδος τεϋ·/_ει ηκασα, ΠΙΙΠιίηί.

αά ίηΐ3§ϊηβ8 δαρρίΐοαηί, (/βηίαηι \ά θδί ά&β-
ηιοηβηι βοι-υιη ϊιηρίοΐ'αηί. Τούτου τεθέντος ου-
δαμώς απίθανος είναι ή χρήσις τοΰ Ελληνικού
όρου δαίμων άντϊ τοΰ λατινικοΟ ΟβηίΐΙβ έν επι-
γραφή Λατινική μέν άλλ' έν Ελλάδι γεγραμμένη.
Τοιοΰτοι έλληνισμοί έν Λατινικαΐς έπιγραφαΐς Ελ-
ληνικών ή Έλληνιζουσών, έ'στι δ'ό'τε και άλλοίων
χωρών άπαντώσι και άλλοι, οίον 8ίθΐ£ΐΐ'θ1ιηδ -
ρΓ&θίθοίυβ ο1α88Ϊ8 Κοπιειπειθ έν ΟγθΙΙϊ 6870 8ρϊ-
Γ&Γθ1ΐθ8 = ηΐίΐ§'Ϊ8ΐοι· οο11β§ϋ (Οθΐΐ. 2358), 1ο§'ι-
8ΐ&(β8) = οιΐΓβίΟΓ (Οι·. 798) Οαβίβδίΐ ΙΤΐ'αηίΒΘ
(Ογ. 1944), δρβίθυηι ·>, δρβί&βαιη (ϋοδδειιι 4223-
4226), οΐίηθ (ϋθδδ&μ 4394), ιηβδοηγοίίαιη (Οΐ'.
2322), ρβίτεηη ΙειηΐΌβοΙϊαίεπη (Ογ. 2326), 8βΓ&ρϊ
Ρ&ηίΐιβο (Οβ8. 4401) ίνα παραλίπω τό ί&αΐ'οΟο-
Ιίαηι, ηαν3ΐ'ο1ιιΐ8, Ιπθΐ'αι·ο1ιιΐ8 κ. ά. τ.

Στ. 7, 8. ΕβπΟιίδφΐΘ ιη&§ηΪ8. Κα'ι έν άλλαις
έπιγραφαΐς συνάπτονται τοις Αϊγυπτίοις Οεοΐς οί
Αάρητες, οίον Βθ8δ&ιι 372. Προσαγορεύονται δέ
οί Β&Γβδ συ/νότατα Αιι»ιΐδΙί, ο όμως δέν άνεπλή-
ρωσα ένταΰΟα τοΰτο μέν διότι δέν έφάνη μοι πιθα-
νόν ότι εξ ήσαν τά έλλείποντα γράμματα (Αιι-
§ΊΐδΙ-), τοΰτο δέ διότι ανωτέρω ή προσηγορία αύτη
έδηλώΟη διά μόνου τοΰ άρκτικοΰ γράμματος Α
(Ββΐ'ηρί Α). Εύρηται δέ το Εαπβιΐδ ιη&§ηϊδ Όβδ-
δ&α 3632.

Στ. 9. υηϊνβνβίβ άνεπλήρωσεν ό Αρ6"ανιτό-
πουλος.

Στ 10. Προ τοΰ V. 8. εκείτο ίσως ήτοι το
βθ()ΐιοιηβη τοΰ άναΟέντος ή τά γράμματα Ε. Μ.
(Μ6βη8 ηιοπίο υι ιηβπϋδ) τά έν ταΐς άναΟηματι-
καΐς έπιγραφαΐς συνήθους κείμενα.

'ΛΟη'νησι -η 27 Δεκεμβρίου 1906

Σ. Οασης