DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Lēkythoi met' Amazonōn tou Ethnikou mouseiou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14657#0076
127
Άμαζών σαλπίζουσα εΰρηται και επί της παρα-
στάσεως Άμαζονομαχίας του ωραίου έκ Ρούβου
άμφορέως της συλλογής ^ίία (Βιιΐΐ. Ναροΐ. Ν. 8.
Ππίν. 4) 1. Έπί του αγγείου εκείνου εικονίζεται ή
μάχη τοΟ Ηρακλέους πρΌς τάς Αμαζόνας. II πα-
ράστασις εϊνε διηρημένη εις δύο επαλλήλους σει-
ράς, το δέ βραχώδες έδαφος, έ<ρ ού γίνεται ή μάχη
εικονίζεται δι' υψωμάτων παριστωμένων δια δι-
πλών γραμμών. Το άγγεΐον τοΰτο δύναται νρονο-
λογικώς να ταχΟη περίπου εις την τάξιν τών περί
τΌ άγγεΐον τοΰ Μειδίου έργων, άτινα 6 Ραι·ί\ν&η-
§1θγ 2 λίαν πιθανώς χρονολογεί περί τΌ 440-430.
Ή παράστασις, μολονότι το σχεδίασμα εϊνε πολύ
τελειότερον και έλευθεριώτερον τών Πολνγνω-
τείων όνομασΟέντων αγγείων, φαίνεται ότι ε/ει
την άρχήν της εκ τών μεγάλων Άμαζονομαχιών
τών περί τον Πολύγνωτον τεχνιτών. ΜαοτυροΟσι
περί τούτου πλην διαφόρων σχημάτων μαχόμε-
νων, άπαντώντων κα'ι έπ'ι τών Πολυγνωτείων αγ-
γείων, καΐ αί οιάοοοοι ιχορφαΐ και αί διακοσμήσεις
τών όπλων και ιδία τών εσωτερικών και έςωτερι-
κών επιφανειών τών άσπίοων, και προ; τούτοις ή
πλήρωσις κενών χώρων μεταξύ τών μαχητών δι'
άποπεσόντιον οπλών και ή ένοειξις του έδάφους δια
βραγωδών έξάρσεων κα'ι της εικόνος του φοίνικος.
'Κπί της κατωτέρας σειράς της παραστάσεως
τοΟ άγγείου τούτου οευτέρα ές αριστερών εικονίζε-
ται ή έφιππος σαλπί'/.τρια 'Λμαζών (είκ. 1). 0
ίππος ταύτης βαδίζει ήρεμώτερον κα'ι εϊνε έν γένει
ολίγον διάφορος του ίππου της ληκύθου, κα'ι έν τη
παραστάσει δέ της Άμαζόνος ύπάρχουσιν όλίγαι
διαφοραί, διότι αύτη κρατεί επί τοΟ άμφορέως την
σάλπιγγα προς τά κάτω, εχει την ασπίδα έπϊ τοΰ
βραχίονος και οχ ι έξηρτημένην παρά το πλευρόν
και αντί της λόγχης της ληκύθου κρατεί την Άμα-
ζονικήν σάγαριν δια της αριστεράς. Άλλ'αϊ δια-
φοραί αύται δέν εϊνε πολύ μεγάλαι προκειμένου νά
οέχθώμεν, ότι άμφότεραι αί σαλπίκτριαι, ή τε της
ληκύθου και ή τοΟ εκ Ρούβου άμφορέως, εγράφη-
σαν κατά κοινόν τι πρότυπον, άφοΰ εϊνε γνωστόν,
ότι οί αγγειογράφοι δέν ήσαν πιστοί άντίγραφεΐς,
1 ΕβίηαοΗ, Εβρ&τί. άββ να.ιββ ρβίηίε I, 477,1.116λ. βίιΐ8.
ΡβΙΙβρΗηΐ. ΌΊ αίοηιιί ναβί βοη ?-αρρ?·βεβη(. άβί Αιηαζ-
ζοηί σελ. 35.
2 ΕητΙνι&η^Ιβτ - Εβίο/ι/ιοΙά. ναββητηαΐβτβί I «λ. 39.
ΑΜΑΖΟΝΩΝ 128
άλλ' ένεπνέοντο μόνον εις την έργασίαν αυτών ύπΌ
τών παραστάσεων τών άνωτέρων τεχνών και ιδίως
της ζωγραφικής 1.
Η παράστασις έφιππου σαλπικτοΟ δέν εϊνε θέμα
τόσον κοινΌν και σύνηθες, ώστε νά ύποτεΟη, ότι
κατελέγετο μεταξύ του γενικού ταμιεύματος θε-
μάτων τών Ελλήνων άγγειογράφων, ούδ'εινε το-
σούτον εύκολον νά ΰποΟέσωμεν, ότι εύρε το θέμα
της παραστάσεως ό γραφεύς της ληκύθου, άνε-
ξαρτήτως δ' από τούτου πάλιν Ό του εκ Ρούβ'ου
άμφορέως. Πολύ πιΟανώτερον εϊνε νά δεχθώμεν, ο'τι
Είκών 1.
και ό τεχνίτης της ληκύθου παρέλαβε την εικόνα
αύτοΟ έκ του' πρωτοτύπου, έξ ού και ό του άμφο-
I ' II
ρέως τοΟ 'Ρούβου, δηλαδή εκ τίνος τών μεγάλων
Άμαζονομαχιών τών ζωγράφων τών χρόνων του
Πολυγνώτου.
Εινε γνωστόν, ότι οί αγγειογράφοι παρελάμβα-
νον έκ τών περιφήμιον γραφών τών μεγάλων ζω-
γράφων, προς διακόσμησιν τών αγγείων αυτών,
πλήν πολυπρόσωπων παραστάσειον, και μεμονω-
μένας σκηνάς ή και άπλώς μεμονωμένα πρόσωπα2'
Διά νά μείνω δ- έντός τοΰ κύκλου τών λευκών λη-
κύθων, άναφέρω έκ τών πολλών παραδειγμάτων,
1 Πβλ. και Ο. Ρβ11β[/?·ίηί 'ί. ά. σελ. 37.
2 Πβλ. ΡοίΙίβι; ΟαΙαΙοοηβ άβε ναεβΒ αηΜηηβδΙΙΙσελ. 1049.
ΛΗΚΥΘΟΙ ΜΕΤ'
Άμαζών σαλπίζουσα εΰρηται και επί της παρα-
στάσεως Άμαζονομαχίας του ωραίου έκ Ρούβου
άμφορέως της συλλογής ^ίία (Βιιΐΐ. Ναροΐ. Ν. 8.
Ππίν. 4) 1. Έπί του αγγείου εκείνου εικονίζεται ή
μάχη τοΟ Ηρακλέους πρΌς τάς Αμαζόνας. II πα-
ράστασις εϊνε διηρημένη εις δύο επαλλήλους σει-
ράς, το δέ βραχώδες έδαφος, έ<ρ ού γίνεται ή μάχη
εικονίζεται δι' υψωμάτων παριστωμένων δια δι-
πλών γραμμών. Το άγγεΐον τοΰτο δύναται νρονο-
λογικώς να ταχΟη περίπου εις την τάξιν τών περί
τΌ άγγεΐον τοΰ Μειδίου έργων, άτινα 6 Ραι·ί\ν&η-
§1θγ 2 λίαν πιθανώς χρονολογεί περί τΌ 440-430.
Ή παράστασις, μολονότι το σχεδίασμα εϊνε πολύ
τελειότερον και έλευθεριώτερον τών Πολνγνω-
τείων όνομασΟέντων αγγείων, φαίνεται ότι ε/ει
την άρχήν της εκ τών μεγάλων Άμαζονομαχιών
τών περί τον Πολύγνωτον τεχνιτών. ΜαοτυροΟσι
περί τούτου πλην διαφόρων σχημάτων μαχόμε-
νων, άπαντώντων κα'ι έπ'ι τών Πολυγνωτείων αγ-
γείων, καΐ αί οιάοοοοι ιχορφαΐ και αί διακοσμήσεις
τών όπλων και ιδία τών εσωτερικών και έςωτερι-
κών επιφανειών τών άσπίοων, και προ; τούτοις ή
πλήρωσις κενών χώρων μεταξύ τών μαχητών δι'
άποπεσόντιον οπλών και ή ένοειξις του έδάφους δια
βραγωδών έξάρσεων κα'ι της εικόνος του φοίνικος.
'Κπί της κατωτέρας σειράς της παραστάσεως
τοΟ άγγείου τούτου οευτέρα ές αριστερών εικονίζε-
ται ή έφιππος σαλπί'/.τρια 'Λμαζών (είκ. 1). 0
ίππος ταύτης βαδίζει ήρεμώτερον κα'ι εϊνε έν γένει
ολίγον διάφορος του ίππου της ληκύθου, κα'ι έν τη
παραστάσει δέ της Άμαζόνος ύπάρχουσιν όλίγαι
διαφοραί, διότι αύτη κρατεί επί τοΟ άμφορέως την
σάλπιγγα προς τά κάτω, εχει την ασπίδα έπϊ τοΰ
βραχίονος και οχ ι έξηρτημένην παρά το πλευρόν
και αντί της λόγχης της ληκύθου κρατεί την Άμα-
ζονικήν σάγαριν δια της αριστεράς. Άλλ'αϊ δια-
φοραί αύται δέν εϊνε πολύ μεγάλαι προκειμένου νά
οέχθώμεν, ότι άμφότεραι αί σαλπίκτριαι, ή τε της
ληκύθου και ή τοΟ εκ Ρούβου άμφορέως, εγράφη-
σαν κατά κοινόν τι πρότυπον, άφοΰ εϊνε γνωστόν,
ότι οί αγγειογράφοι δέν ήσαν πιστοί άντίγραφεΐς,
1 ΕβίηαοΗ, Εβρ&τί. άββ να.ιββ ρβίηίε I, 477,1.116λ. βίιΐ8.
ΡβΙΙβρΗηΐ. ΌΊ αίοηιιί ναβί βοη ?-αρρ?·βεβη(. άβί Αιηαζ-
ζοηί σελ. 35.
2 ΕητΙνι&η^Ιβτ - Εβίο/ι/ιοΙά. ναββητηαΐβτβί I «λ. 39.
ΑΜΑΖΟΝΩΝ 128
άλλ' ένεπνέοντο μόνον εις την έργασίαν αυτών ύπΌ
τών παραστάσεων τών άνωτέρων τεχνών και ιδίως
της ζωγραφικής 1.
Η παράστασις έφιππου σαλπικτοΟ δέν εϊνε θέμα
τόσον κοινΌν και σύνηθες, ώστε νά ύποτεΟη, ότι
κατελέγετο μεταξύ του γενικού ταμιεύματος θε-
μάτων τών Ελλήνων άγγειογράφων, ούδ'εινε το-
σούτον εύκολον νά ΰποΟέσωμεν, ότι εύρε το θέμα
της παραστάσεως ό γραφεύς της ληκύθου, άνε-
ξαρτήτως δ' από τούτου πάλιν Ό του εκ Ρούβ'ου
άμφορέως. Πολύ πιΟανώτερον εϊνε νά δεχθώμεν, ο'τι
Είκών 1.
και ό τεχνίτης της ληκύθου παρέλαβε την εικόνα
αύτοΟ έκ του' πρωτοτύπου, έξ ού και ό του άμφο-
I ' II
ρέως τοΟ 'Ρούβου, δηλαδή εκ τίνος τών μεγάλων
Άμαζονομαχιών τών ζωγράφων τών χρόνων του
Πολυγνώτου.
Εινε γνωστόν, ότι οί αγγειογράφοι παρελάμβα-
νον έκ τών περιφήμιον γραφών τών μεγάλων ζω-
γράφων, προς διακόσμησιν τών αγγείων αυτών,
πλήν πολυπρόσωπων παραστάσειον, και μεμονω-
μένας σκηνάς ή και άπλώς μεμονωμένα πρόσωπα2'
Διά νά μείνω δ- έντός τοΰ κύκλου τών λευκών λη-
κύθων, άναφέρω έκ τών πολλών παραδειγμάτων,
1 Πβλ. και Ο. Ρβ11β[/?·ίηί 'ί. ά. σελ. 37.
2 Πβλ. ΡοίΙίβι; ΟαΙαΙοοηβ άβε ναεβΒ αηΜηηβδΙΙΙσελ. 1049.
ΛΗΚΥΘΟΙ ΜΕΤ'