DOI Artikel:
Hiller von Gaertringen, Friedrich; Ziebarth, Erich: Nomos Aigialēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14657#0111
197
ρεας του νά καταστήση κυοίως τούς συνομήλικους
του Αλεζιμάχου κοινωνούς της κατ' έ'τος τελούμε-
νης επιμνημόσυνου έορτής. Διορίζεται λοιπΌν δια
του περί της δωρεάς νόμου επίσημος συμμετοχή
των σχολείων έν πασι τοις τελουμένοις. Εν πρώ-
τοις δέ τούτο αποβλέπει εις την πομπήν, ήτις προ-
ηγείται της δημούοινίας.'Ο γυμνασίαρχος ηγείται
της πομπής των εφήβων, άλλ' οφείλει προς τούτο
νά φροντίση, δπως και οί νεώτεροι, πάντες, πάσαι
δηλ. αί ήλικίαι των παίδων των σχολείων προσ-
τεθώσιν εις την πομπήν. Ως προς τούτο χορηγείται
εις αΰτον όητώς το δικαίωμα του νά άναγκάζη εις
συμμετοχήν τοΰς αμελείς μαΟητάς , ακριβώς ό'πως
(έν στ. 85) ή συμμετοχή εϊς την λαμπαδηδρομίαν
δια τοΰς νεωτέρους είναι επίσημος τις και επιβε-
βλημένη . Καθ' όμοιον τρόπον άσ/.εΐ ή πολιτεία
εν Έρετρία το δικαίωμα του πειθαναγκασμού των
σχολείων, όπου ες όμοιας αφορμής ίνα άποβή πολΰ
μεγάλη ή συμμετοχή εί'ς τινα τελετήν, είναι άνα-
νενοαααέναι τιυ.ωοίαι έν τώ νόμ,ω, (Ιιθ£68 Οΐ'αβ-
οοπιηι Ββοΐ'ίΐβ θά. ΡΐΌίί-Ζϊβΐιβη II 89, 26) δια
τούς άμελήσαντας νά έ'λΟωσιν εις την πομπήν και
Ιν Κορησσώ τής Κέω, όπου κατά τινα όμοιον περί
εορτής νόμον (ΙΟ. XII 5, 647 Μΐοΐιβΐ ΕβοιίΘίΙ
402, 26): δς δ' αμ μή παρΤ] (κατά τήν λαμπαδη-
δρομίαν δηλ.) των νεωτέρων δυνατός ών, κύριος
έστω (ο. ε. ό γυμνασίαρχος) αυτόν ζημιών μέχρι
δραχμής. ΤοιαΟται τιμωρίαι άπέβλεπον άλλως
μάλλον τους γονείς ή τά τέκνα, ώς το ψήφισμα
τής —τρατονικειας περι της ιορυσεως σχολικού χο-
ρού δεικνύει, καθ' ο έπεβάλλετο νόμιμος τιμωρία
έναντίον πατέρων, οίτινες δεν στέλλουσι τά εαυ-
τών τέκνα, ίνα άσοισιν.
Περί τών λεπτομερειών τής εστιάσεως τοϋ λαοϋ
πρβλ. Λ. \\Ί11)θ1ιη. Οθ&ίβιτ. .Τηΐιι-θκΐι. 1ί)07, 25.
Και έν τώ ίερώ του ΔιΌς ΙΙαναμάρου έτάσσοντο οί
έστιώμενοι, ώς έν Άμοργώ κατά τό τρίκλινα.
Πρβλ. ΒαΙΙ. Οογγ. ΗβΠ. 11, 383, 28: τοις μεν
άνδράοιν έν τω Κομυρίω δείπνα παρέσχον κατά
τρικλινιαρχίας και τον οινον έ'δοσαν ταϊς δε γυναιξί
έν τώ ίερώ και αύιαϊς παρέσχον οΐνον πλείστον.
Ότι ή τοιαύτη έστίασις έγίνετο έν τώ γυμνα-
σίω είναι και άλλως πολλαχώς μεμαρτυρημένον.
Ό άγων θεωρείται προ πάντων ώς έορτή κατά
τήν ί'δρυσιν του άνδριάντος του Άλεςιμάχου. Καϊ
1 Τοΰτο δηλώνει φανερώς ό έ-αινος αυτού ένεκα της ευταξίας, λέ-
ξεως συνήθους έν τοις -ιστοττοιητικοίς των ελληνικών σχολείων. ΙΙρό'.
Αιηβπο. .Γομπι. οί ΑγοΙι. XI (1896) 191.
198
περ'ι τοιούτων αποκαλυπτηρίων άνδριάντων έπραγ-
ματεύΟη προ ολίγου ό ΑΛνϊΙΙιοΙιη έν Οβδίβι·. «Γ&Ιιι·,
1907, 28. Εορτάζονται ταΰτα άλλως διά Ουσιών,
σπονδής ελαίου και διανομής χρημάτων, έν δέ
Άμοργώ διά νέου άγώνος, όστις πρέπει νά ποοσ-
τεΟή εις τούς λοιπούς τής πόλεως σχολικούς αγώ-
νας και περί ού ό γυμνασιαρχικδς νόμος περιεΐχεν
ιδιαιτέρας διατάςεις. Κατά τον άγώνα τούτον δεν
Οά τελ^ήται το παγκράτιον κα'ι ώς προς αύτο Οά
κηρύσσεται εκάστοτε Ό Άλεξίμαχος νικητής, ίσως
έπειδή ότε εζη ένίκησέ ποτε παγκράτιον. "Ως τι
νέον εισάγεται είτα ή λααπαδηδοου.ία και ένεκα
τούτου '/οοτλ-ζϊ-^λ το δικαίωμα είί τον νυανασίαο-
χον νά όρίση μόνος τάς κατά τό μέοος τοΟτο του
προγράμματος διατάςεις.
II κυρία δαπάνη τών διαχειριστών του οωρη-
Οέντος χρήματος, δηλ. τών δύο έπιμελητών, οίτι-
νες το πρώτον μεν έςελέγοντο έκ τών πουτάνεων,
ειτα οέ τουναντίον οί ίδιοι ώριζον τούς διαδόχους
των, ήτο, ώς είναι φανερόν, ή δημοΦοίνία. "Ενεκα
τούτου είναι εϋνόητον, ότι ούτοι ήδη προ τής τελέ-
σεως τοϋ άγώνος ώφειλ^ον νά δώσωσι δημοσίως
άπο/νογισμον περί τών δαπανηΟησομένίυν διά τήν
δημοΟοινίαν λαμβάνοντες ύπ' όψιν κα'ι τά έςοδα τοΟ
άγώνος. Ιούτου δέ τον λογαριασμόν ποέπει νά πι-
στώσωσι οι όρκου, ακριβώς όπως οί έπιμελητα'ι
τής δοηοεάς τοϋ Άγασικλέους έν Καλναυρεία καθ'
όμοίαν περίπτωσιν : ποτομοσοϋνται τον Δία τον
Σωτήρα εϊ μάν μηϋέ ννοσφίζεσ&αι (1(3. IV 841,
όαοίω^ έν 840, 1(>. Πρβλ. ΖϊοΙηιιΊΜ, ΒθΐίΓΗδΤθ
ζιιιη "πθοΙι. ΚθοΙιΙ, I π. 9. Ζθΐίδοΐιπίί Ε. νθΓ§1θΐθΗ.
Κβο]ιί8\νίδ8θη8θ1ι. XVI 257).
Είναι περίεργον, ότι έν τώ ό'ρκω ανευρίσκει τις
τον άττικόν τύπον τοϋ όοκου: υμνύο,ιιεν Αία Πο-
σειδώ Δήμητρα, ον οί Αθηναίοι μετά τής προσ-
θήκης τής Αθήνας είσήγαγον εις Κέων (πρβλ.
Ζίθϋ&ιΉι, Όβ ίαΓθίυΓ&ηάο ίη μινβ Οι·ίΐβοο (1892,
19). Και άλλως ο όρκος είναι άξιος προσοχής,
επειδή είναι συντεΟειμένος έκ δύο διαφόρων όρκων,
έκ τοΟ περί τοϋ" λογαριασμοϋ όοκου τών έπιυ,ελη-
τών και τής ένορκου υποσχέσεως, όπως άλλως ποο
τής έκλνογής άλλων είναι σύνηθες. Όλως τυπικόν
είναι το: εύορκοϋντι μεν ευ είναι έπιορκοϋντι δε
τάναντία, ό'περ μετά τά όμνύομεν — έδαπανήσαμεν
— ού νοσς/ΐσόυ,εΟα — κατασττσοαεν έδει κυρίως
ΓΙ ί " I Ί
νά έςενεχΟή έν πλ^ηΟυντικώ αριθμώ.
Ε. ΖίΕΒΑΚΤΗ
ΝΟΜΟΣ ΑΙΠΛΛ1ΙΣ
ρεας του νά καταστήση κυοίως τούς συνομήλικους
του Αλεζιμάχου κοινωνούς της κατ' έ'τος τελούμε-
νης επιμνημόσυνου έορτής. Διορίζεται λοιπΌν δια
του περί της δωρεάς νόμου επίσημος συμμετοχή
των σχολείων έν πασι τοις τελουμένοις. Εν πρώ-
τοις δέ τούτο αποβλέπει εις την πομπήν, ήτις προ-
ηγείται της δημούοινίας.'Ο γυμνασίαρχος ηγείται
της πομπής των εφήβων, άλλ' οφείλει προς τούτο
νά φροντίση, δπως και οί νεώτεροι, πάντες, πάσαι
δηλ. αί ήλικίαι των παίδων των σχολείων προσ-
τεθώσιν εις την πομπήν. Ως προς τούτο χορηγείται
εις αΰτον όητώς το δικαίωμα του νά άναγκάζη εις
συμμετοχήν τοΰς αμελείς μαΟητάς , ακριβώς ό'πως
(έν στ. 85) ή συμμετοχή εϊς την λαμπαδηδρομίαν
δια τοΰς νεωτέρους είναι επίσημος τις και επιβε-
βλημένη . Καθ' όμοιον τρόπον άσ/.εΐ ή πολιτεία
εν Έρετρία το δικαίωμα του πειθαναγκασμού των
σχολείων, όπου ες όμοιας αφορμής ίνα άποβή πολΰ
μεγάλη ή συμμετοχή εί'ς τινα τελετήν, είναι άνα-
νενοαααέναι τιυ.ωοίαι έν τώ νόμ,ω, (Ιιθ£68 Οΐ'αβ-
οοπιηι Ββοΐ'ίΐβ θά. ΡΐΌίί-Ζϊβΐιβη II 89, 26) δια
τούς άμελήσαντας νά έ'λΟωσιν εις την πομπήν και
Ιν Κορησσώ τής Κέω, όπου κατά τινα όμοιον περί
εορτής νόμον (ΙΟ. XII 5, 647 Μΐοΐιβΐ ΕβοιίΘίΙ
402, 26): δς δ' αμ μή παρΤ] (κατά τήν λαμπαδη-
δρομίαν δηλ.) των νεωτέρων δυνατός ών, κύριος
έστω (ο. ε. ό γυμνασίαρχος) αυτόν ζημιών μέχρι
δραχμής. ΤοιαΟται τιμωρίαι άπέβλεπον άλλως
μάλλον τους γονείς ή τά τέκνα, ώς το ψήφισμα
τής —τρατονικειας περι της ιορυσεως σχολικού χο-
ρού δεικνύει, καθ' ο έπεβάλλετο νόμιμος τιμωρία
έναντίον πατέρων, οίτινες δεν στέλλουσι τά εαυ-
τών τέκνα, ίνα άσοισιν.
Περί τών λεπτομερειών τής εστιάσεως τοϋ λαοϋ
πρβλ. Λ. \\Ί11)θ1ιη. Οθ&ίβιτ. .Τηΐιι-θκΐι. 1ί)07, 25.
Και έν τώ ίερώ του ΔιΌς ΙΙαναμάρου έτάσσοντο οί
έστιώμενοι, ώς έν Άμοργώ κατά τό τρίκλινα.
Πρβλ. ΒαΙΙ. Οογγ. ΗβΠ. 11, 383, 28: τοις μεν
άνδράοιν έν τω Κομυρίω δείπνα παρέσχον κατά
τρικλινιαρχίας και τον οινον έ'δοσαν ταϊς δε γυναιξί
έν τώ ίερώ και αύιαϊς παρέσχον οΐνον πλείστον.
Ότι ή τοιαύτη έστίασις έγίνετο έν τώ γυμνα-
σίω είναι και άλλως πολλαχώς μεμαρτυρημένον.
Ό άγων θεωρείται προ πάντων ώς έορτή κατά
τήν ί'δρυσιν του άνδριάντος του Άλεςιμάχου. Καϊ
1 Τοΰτο δηλώνει φανερώς ό έ-αινος αυτού ένεκα της ευταξίας, λέ-
ξεως συνήθους έν τοις -ιστοττοιητικοίς των ελληνικών σχολείων. ΙΙρό'.
Αιηβπο. .Γομπι. οί ΑγοΙι. XI (1896) 191.
198
περ'ι τοιούτων αποκαλυπτηρίων άνδριάντων έπραγ-
ματεύΟη προ ολίγου ό ΑΛνϊΙΙιοΙιη έν Οβδίβι·. «Γ&Ιιι·,
1907, 28. Εορτάζονται ταΰτα άλλως διά Ουσιών,
σπονδής ελαίου και διανομής χρημάτων, έν δέ
Άμοργώ διά νέου άγώνος, όστις πρέπει νά ποοσ-
τεΟή εις τούς λοιπούς τής πόλεως σχολικούς αγώ-
νας και περί ού ό γυμνασιαρχικδς νόμος περιεΐχεν
ιδιαιτέρας διατάςεις. Κατά τον άγώνα τούτον δεν
Οά τελ^ήται το παγκράτιον κα'ι ώς προς αύτο Οά
κηρύσσεται εκάστοτε Ό Άλεξίμαχος νικητής, ίσως
έπειδή ότε εζη ένίκησέ ποτε παγκράτιον. "Ως τι
νέον εισάγεται είτα ή λααπαδηδοου.ία και ένεκα
τούτου '/οοτλ-ζϊ-^λ το δικαίωμα είί τον νυανασίαο-
χον νά όρίση μόνος τάς κατά τό μέοος τοΟτο του
προγράμματος διατάςεις.
II κυρία δαπάνη τών διαχειριστών του οωρη-
Οέντος χρήματος, δηλ. τών δύο έπιμελητών, οίτι-
νες το πρώτον μεν έςελέγοντο έκ τών πουτάνεων,
ειτα οέ τουναντίον οί ίδιοι ώριζον τούς διαδόχους
των, ήτο, ώς είναι φανερόν, ή δημοΦοίνία. "Ενεκα
τούτου είναι εϋνόητον, ότι ούτοι ήδη προ τής τελέ-
σεως τοϋ άγώνος ώφειλ^ον νά δώσωσι δημοσίως
άπο/νογισμον περί τών δαπανηΟησομένίυν διά τήν
δημοΟοινίαν λαμβάνοντες ύπ' όψιν κα'ι τά έςοδα τοΟ
άγώνος. Ιούτου δέ τον λογαριασμόν ποέπει νά πι-
στώσωσι οι όρκου, ακριβώς όπως οί έπιμελητα'ι
τής δοηοεάς τοϋ Άγασικλέους έν Καλναυρεία καθ'
όμοίαν περίπτωσιν : ποτομοσοϋνται τον Δία τον
Σωτήρα εϊ μάν μηϋέ ννοσφίζεσ&αι (1(3. IV 841,
όαοίω^ έν 840, 1(>. Πρβλ. ΖϊοΙηιιΊΜ, ΒθΐίΓΗδΤθ
ζιιιη "πθοΙι. ΚθοΙιΙ, I π. 9. Ζθΐίδοΐιπίί Ε. νθΓ§1θΐθΗ.
Κβο]ιί8\νίδ8θη8θ1ι. XVI 257).
Είναι περίεργον, ότι έν τώ ό'ρκω ανευρίσκει τις
τον άττικόν τύπον τοϋ όοκου: υμνύο,ιιεν Αία Πο-
σειδώ Δήμητρα, ον οί Αθηναίοι μετά τής προσ-
θήκης τής Αθήνας είσήγαγον εις Κέων (πρβλ.
Ζίθϋ&ιΉι, Όβ ίαΓθίυΓ&ηάο ίη μινβ Οι·ίΐβοο (1892,
19). Και άλλως ο όρκος είναι άξιος προσοχής,
επειδή είναι συντεΟειμένος έκ δύο διαφόρων όρκων,
έκ τοΟ περί τοϋ" λογαριασμοϋ όοκου τών έπιυ,ελη-
τών και τής ένορκου υποσχέσεως, όπως άλλως ποο
τής έκλνογής άλλων είναι σύνηθες. Όλως τυπικόν
είναι το: εύορκοϋντι μεν ευ είναι έπιορκοϋντι δε
τάναντία, ό'περ μετά τά όμνύομεν — έδαπανήσαμεν
— ού νοσς/ΐσόυ,εΟα — κατασττσοαεν έδει κυρίως
ΓΙ ί " I Ί
νά έςενεχΟή έν πλ^ηΟυντικώ αριθμώ.
Ε. ΖίΕΒΑΚΤΗ
ΝΟΜΟΣ ΑΙΠΛΛ1ΙΣ