ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΤΣ ΤΗΣ ΚΛΔΜΗΙΑΣ 206
205
τήτως ιωνικών. Πρώτον μεν έπϊ ύορίας εκ των λε-
γομένων Καιρετανών , όπου παρίσταται άγων δύο
Κενταύοων κατ' ισαρίθμων ΛαπιΟών, έπειτα δ' επί
ι Γ Ι '
οακτυλιολίθου του Βρεττανικου Μουσείου 2, εφ'οδ
ό Κένταυρος απάγει γυναίκα ακριβώς όπως δ ιω-
νικός Σιληνος τών νομισμάτων της Θάσου. Μετά
οέ την ήμετέραν σαοκοφάνον Οά δνομάζωμεν άδι-
στάκτως τον τύπον ϊωνικον και Οά προσδοκώμεν
και έπϊ άλλων ιωνικών μνημείων νά εύρωμεν τον
αύτόν. Παρά ταΰ'τα δέον νά μή παραβλέπωμεν,
δτι και οί δύο άλλοι τύποι του Κενταύρου, δ αρ-
χαιότερος μετ' ανθρωπίνων ποδών καϊ ο νεώτερος
μετά τών ίππείων, ήσαν γνωστοί καϊ έν Μ. Ασία
κατά τον 60ν π. Χ αιώνα τουλάχιστον. Γον άρ-
χαιότερον τύπον ενομεν ενταύθα, άμφοτέρους πα-
ρατηρουμεν επί τοΰ' έπιστυλίου τοΟ έν Ασσω ναου 3
και τον νεώτερον εΰρίσ/.ομεν επί τών λεγομένων
ποντικών αγγείων 4.
ΠολλαΊ λεπτομέρεια», έκ της παραστάσεως τών
Κενταύρων δεν διετηρήΟησαν, άλλ' όπερ σώζεται
ύπενΟυμίζει 'ζωηρώς τους ιωνικούς Σιληνούς.Ούτω
π. χ. ή μεγάλη ισχυρά κεφαλή μετά της όοοντω-
1 Αηη. ΙηβΙ 1803 ι. Ε. Γ.
2 <ΙΗ8. 1,102 χα! ΡαΓίΝναηβΙβι-, 06ΐηιηβη, 101, Τ. ΥΙΠ,5.
3 Ροιτοί-ΟΜρίβζ, VIII, 261 ίί§. 102 και ίΐο·. 108.
4 Εηάί, Ιοηίβοΐιβ ν&ββηιηβΙθΓθΐ, Αϋΐ3. 21. 22.
της κατά το περίγραμμα κόμης, της σιμής ρινός
καϊ τοϋ' Οηοιώοους σχηματισμού του προσώπου,
τά εύρωστα ανθρώπινα σκέλη και ό ιδιάζων σχη-
ματισμός της ουράς είναι φανερά και ενταύθα *.
□ς πρός τήν εϊκονιζομένην ίστορίαν νομίζομεν,
δ'τι ενταύθα έχουιεν απόσπασμα έκ παραστάσεως
Κενταύρων καϊ ΛαπιΟών και οϋχ'ι Κενταύρων καϊ
'Ποακλέους. Διότι κατά τήν τελευταίαν περίπτω-
σιν οί αντίπαλοι τοΟ ήρωος συνήθως τρέπονται εις
φυγην η εικονίζονται μετα των κΛαοων επ ωμου,
ούδέποτε ο επέρχονται μεΟ' ής ορμής έν τή μάχη
τών ΛαπιΟών και ενταύθα. Έπειτα μάχη μετά
ΛαπιΟών έχει σημειωΟή ήδη έπϊ ΊωνικοΟ μνημείου,
τοΟ ανωτέρω μνημονευθέντος αγγείου, ένώ ή άλλη
παράστασις συνήθης έν τή Στέρεα Ελλάδι άπό
της γεωμετρικής εποχής και κάτω δεν παρετηρήΟη
μέχρι τοΰδε έπϊ μνημείου τοΟ ιωνικό 0 κύκλου καϊ
τούτου ένεκα εκλήθη ποτέ δωρική 3.
Κ. Ρωμαίος
1 Πρϊλ. ιδίως τούς Σιληνούς της Καιρετανης υδρίας παρα Εικίΐ.
ΙθΠ. ναΒΟηΐη.. 1δ ΑΙ)!). 8 κα! τόν της σαρκοφάγου έν ΑπΙ.
ϋβηκ. I, Τ. 40, 3.
* Συνυττονοοΰνται φυσικά και αϊ εντεύθεν έςαρτο'ιαεναι και έ-ίδρασιν
δενόαεναι -/ήρα!, έξ 2>ν είναι και η Κυρτ^νη μετα τών ίδιαζο'ντων
αγγείων αϋτης. Ό έν τω Λούβρω γνωστός Ινυρηναϊκός δϊνος, έν Αΐ'.
Ζ. 1881 Τ. 11, 1. 12, δεικνύει Κενταυροααγίαν του Ηρακλέους.
:ι ϋΓππιηΐΘΓ έν Κ. μ. 1888, 169.
ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΗΣ Κ ΑΔ Μ ΕΙ ΑΣ
Εΐνε γνωστόν, ότι πλην τοΰ τείχους της πό-
λεως τών Θηβών, ούτινος τον οϊκοδομικον τρόπον
και τήν ευρύτητα έμελέτησεν δ ΕπιβΙ ΡειΙ>ι·ϊοηι8
(Τ/ιβϋβη, Γΐ'θΐΐουι^' I. Β. 1890, σελ. 5 έξ.) συνε-
πλήρωσε δέ τήν μελέτην ταύτην δι' ανασκαφών
βεβαιώσας τους ίαυτοΰ' πρός τόν Γ&βποϊΐΐΒ ρηΟέν-
τας πράτερον λόγους Ό Ευστράτιος Καλόπαις επι-
μελητής ποτε τών αρχαιοτήτων έν θήβαις [Πρα-
κτικά, 1892 σ. 41 έξ.), είχε κα'ι ή Καδμεία ίδιον
τείχος.
Ό Ε,β&ΐίβ (ΤτανβΙβ ίη ηοΓίΙιβπι βΓββοβ II,
ΙιΟΐιάοη 1835, σελ. 226) ειδεν εις το βόρειον
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1907
άκρον τής Καδμείας /.ατά τήν βορείαν πλευοάν
τοΰ σωζόμενου αυτόθι φράγκικου πύργου λείψανα
πολυγωνικού τείχους, ο παραβάλλει πρός τά τείχη
τής ΙίρυνΟος. Ιο τείχος τοΟτο δεν εΐνε όοατον νΟν,
έπισωρευΟέντος πολλού χώματος κατά τον χώρον
τοΟτον, ίνα σχηματισΟή ήπια τις κλίσις κα'ι άνά-
βασις του λόφου. Φαίνεται όμως, οτι πριν κατα-
καλυφΟή υπό τών χωμάτων, υπέστη βλάβην, ής
το μέγεθος δεν δύναται νά προσδιορισΟή, άλλ' ήτις
μαρτυρεϊται ύπο μεγάλων τιτανολί'&ων άποπεπτω-
κότων, ών σώζονται φανεροί έξ μεν ύπό τους πό-
δας τών συσσωρευΟέντων χωμάτων δύο δέ παρά
14
205
τήτως ιωνικών. Πρώτον μεν έπϊ ύορίας εκ των λε-
γομένων Καιρετανών , όπου παρίσταται άγων δύο
Κενταύοων κατ' ισαρίθμων ΛαπιΟών, έπειτα δ' επί
ι Γ Ι '
οακτυλιολίθου του Βρεττανικου Μουσείου 2, εφ'οδ
ό Κένταυρος απάγει γυναίκα ακριβώς όπως δ ιω-
νικός Σιληνος τών νομισμάτων της Θάσου. Μετά
οέ την ήμετέραν σαοκοφάνον Οά δνομάζωμεν άδι-
στάκτως τον τύπον ϊωνικον και Οά προσδοκώμεν
και έπϊ άλλων ιωνικών μνημείων νά εύρωμεν τον
αύτόν. Παρά ταΰ'τα δέον νά μή παραβλέπωμεν,
δτι και οί δύο άλλοι τύποι του Κενταύρου, δ αρ-
χαιότερος μετ' ανθρωπίνων ποδών καϊ ο νεώτερος
μετά τών ίππείων, ήσαν γνωστοί καϊ έν Μ. Ασία
κατά τον 60ν π. Χ αιώνα τουλάχιστον. Γον άρ-
χαιότερον τύπον ενομεν ενταύθα, άμφοτέρους πα-
ρατηρουμεν επί τοΰ' έπιστυλίου τοΟ έν Ασσω ναου 3
και τον νεώτερον εΰρίσ/.ομεν επί τών λεγομένων
ποντικών αγγείων 4.
ΠολλαΊ λεπτομέρεια», έκ της παραστάσεως τών
Κενταύρων δεν διετηρήΟησαν, άλλ' όπερ σώζεται
ύπενΟυμίζει 'ζωηρώς τους ιωνικούς Σιληνούς.Ούτω
π. χ. ή μεγάλη ισχυρά κεφαλή μετά της όοοντω-
1 Αηη. ΙηβΙ 1803 ι. Ε. Γ.
2 <ΙΗ8. 1,102 χα! ΡαΓίΝναηβΙβι-, 06ΐηιηβη, 101, Τ. ΥΙΠ,5.
3 Ροιτοί-ΟΜρίβζ, VIII, 261 ίί§. 102 και ίΐο·. 108.
4 Εηάί, Ιοηίβοΐιβ ν&ββηιηβΙθΓθΐ, Αϋΐ3. 21. 22.
της κατά το περίγραμμα κόμης, της σιμής ρινός
καϊ τοϋ' Οηοιώοους σχηματισμού του προσώπου,
τά εύρωστα ανθρώπινα σκέλη και ό ιδιάζων σχη-
ματισμός της ουράς είναι φανερά και ενταύθα *.
□ς πρός τήν εϊκονιζομένην ίστορίαν νομίζομεν,
δ'τι ενταύθα έχουιεν απόσπασμα έκ παραστάσεως
Κενταύρων καϊ ΛαπιΟών και οϋχ'ι Κενταύρων καϊ
'Ποακλέους. Διότι κατά τήν τελευταίαν περίπτω-
σιν οί αντίπαλοι τοΟ ήρωος συνήθως τρέπονται εις
φυγην η εικονίζονται μετα των κΛαοων επ ωμου,
ούδέποτε ο επέρχονται μεΟ' ής ορμής έν τή μάχη
τών ΛαπιΟών και ενταύθα. Έπειτα μάχη μετά
ΛαπιΟών έχει σημειωΟή ήδη έπϊ ΊωνικοΟ μνημείου,
τοΟ ανωτέρω μνημονευθέντος αγγείου, ένώ ή άλλη
παράστασις συνήθης έν τή Στέρεα Ελλάδι άπό
της γεωμετρικής εποχής και κάτω δεν παρετηρήΟη
μέχρι τοΰδε έπϊ μνημείου τοΟ ιωνικό 0 κύκλου καϊ
τούτου ένεκα εκλήθη ποτέ δωρική 3.
Κ. Ρωμαίος
1 Πρϊλ. ιδίως τούς Σιληνούς της Καιρετανης υδρίας παρα Εικίΐ.
ΙθΠ. ναΒΟηΐη.. 1δ ΑΙ)!). 8 κα! τόν της σαρκοφάγου έν ΑπΙ.
ϋβηκ. I, Τ. 40, 3.
* Συνυττονοοΰνται φυσικά και αϊ εντεύθεν έςαρτο'ιαεναι και έ-ίδρασιν
δενόαεναι -/ήρα!, έξ 2>ν είναι και η Κυρτ^νη μετα τών ίδιαζο'ντων
αγγείων αϋτης. Ό έν τω Λούβρω γνωστός Ινυρηναϊκός δϊνος, έν Αΐ'.
Ζ. 1881 Τ. 11, 1. 12, δεικνύει Κενταυροααγίαν του Ηρακλέους.
:ι ϋΓππιηΐΘΓ έν Κ. μ. 1888, 169.
ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΗΣ Κ ΑΔ Μ ΕΙ ΑΣ
Εΐνε γνωστόν, ότι πλην τοΰ τείχους της πό-
λεως τών Θηβών, ούτινος τον οϊκοδομικον τρόπον
και τήν ευρύτητα έμελέτησεν δ ΕπιβΙ ΡειΙ>ι·ϊοηι8
(Τ/ιβϋβη, Γΐ'θΐΐουι^' I. Β. 1890, σελ. 5 έξ.) συνε-
πλήρωσε δέ τήν μελέτην ταύτην δι' ανασκαφών
βεβαιώσας τους ίαυτοΰ' πρός τόν Γ&βποϊΐΐΒ ρηΟέν-
τας πράτερον λόγους Ό Ευστράτιος Καλόπαις επι-
μελητής ποτε τών αρχαιοτήτων έν θήβαις [Πρα-
κτικά, 1892 σ. 41 έξ.), είχε κα'ι ή Καδμεία ίδιον
τείχος.
Ό Ε,β&ΐίβ (ΤτανβΙβ ίη ηοΓίΙιβπι βΓββοβ II,
ΙιΟΐιάοη 1835, σελ. 226) ειδεν εις το βόρειον
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1907
άκρον τής Καδμείας /.ατά τήν βορείαν πλευοάν
τοΰ σωζόμενου αυτόθι φράγκικου πύργου λείψανα
πολυγωνικού τείχους, ο παραβάλλει πρός τά τείχη
τής ΙίρυνΟος. Ιο τείχος τοΟτο δεν εΐνε όοατον νΟν,
έπισωρευΟέντος πολλού χώματος κατά τον χώρον
τοΟτον, ίνα σχηματισΟή ήπια τις κλίσις κα'ι άνά-
βασις του λόφου. Φαίνεται όμως, οτι πριν κατα-
καλυφΟή υπό τών χωμάτων, υπέστη βλάβην, ής
το μέγεθος δεν δύναται νά προσδιορισΟή, άλλ' ήτις
μαρτυρεϊται ύπο μεγάλων τιτανολί'&ων άποπεπτω-
κότων, ών σώζονται φανεροί έξ μεν ύπό τους πό-
δας τών συσσωρευΟέντων χωμάτων δύο δέ παρά
14