Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1907)

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΝ ΑΤΊΊΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ

ΚΑΙ II ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΕΝΝΕΑΚΑΙΔΕΚΑΕΤΗΡΓΔΟΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ

Το τοιούτο δέ συνέπεσεν έν Αθήναις κατά τήν η'

Εισαγωγή. δεκαετηρίδα του Ε' αιώνος π. Χ., δ'τε και ύφηρέθη

εις μήν Προς αποφυγήν της οπισθοδρομήσεως

Γο έτος των αρχαίων Ελλήνων ήτο, ώς γνω- της άρ-/ής τοΟ έτους ό Αθηναίος αστρονόμος Με-

στόν, σεληνοηλιακόν. Δώδεκα μήνες, συγκείμενοι των έδημοσίευσεν έπ' άρ/οντος Αψεύδους (433/32

εναλλάξ έκ 30 ήμερων (πλήρεις) κάΐ 29 ήμερων π. Χ.) έτέραν πληρεστέραν περίοδον, τήν της

(κοίλοι) άπετέλουν αύτό. Αλλά το τοιούτον έτος έννεακαιδεκαετηρίδος, ήτις καΐ κύκλος τοϋ Μετω-

σύγκειται έκ 354 ήμερων, επομένως το δεύτερον νος ονομάζεται. ΊΙ 19Ρ'! σύγκειται έκ 12 έτών

ετος άρχεται 11 ήμέρας ένωρίτερον του άντι- κοινών και 7 εμβόλιμων.

στοίχου ήλιακοΰ έ'τους, το τρίτον 22 Χ/2 ήμέρας Έν τών κυριωτέρων χωρίων, δίδον πληροφορίας

ένωρίτερον και έφεςής, ίνα δέ ή αρχή τών έτών έπι του σπουδαίου τούτου γεγονότος, εινε το του

έπανέρ·/ηται εις τήν αυτήν έποχήν, προσέΟετον άνά Διόδωρου του Σικελιώτου (Βιβλ. XII) έ'/ον οΰτως:

διετίαν ή τριετίαν ένα μήνα πλήρη έπι πλέον, οτε « Έπ' άρχοντος ο' ΑΟήνησιν Αψεύδους. . . . Έν

εί/ον ετος έκ Ιο μηνών συγκείμενον, το λεγόμενον δέ ταΐς Αθήναις Μέτων ό Παυσανίου μέν υιός,

έμβόλιμον. οεδοςασμένος δέ έν αστρολογία, έςέΟηκε τήν όνο-

ΊΙ όκταετηρ'ις ήτο ή τελειοτέρα σεληνοηλιακή μα'ζομένην έννεακαιδεκαετηρίδα, τήν άρχήν ποιη-

περίοδος, προ της ευρέσεως της έννεακαιδεκαετη- σάμενος από μηνός έν Αθήναις σκιροφοριώνος τρισ-

ρίδος, συγκειμένη έξ όκτώ έτών, ων τά πέντε κοινά καιδεκάτης. Έν δέ τοις εΐρημένοις έτεσιν τά άστρα

και τά τρία έμβολιμα . Αλλά το σύνολον τών τήν άποκατάστασιν ποιείται και καθάπερ ένιαυτοΰ

ετών τούτων αποτελείται έκ 2922 ημερών, ένώ τίνος μεγάλου τον άνακυκλισμόν λαμβάνει" διό

99 συνοδικοί μήνες άποτελοϋ'σι περίπου 2923 γ2 και τίνες αυτόν Μέτωνος ένιαυτον όνομάζουσιν.

ήμέρας, ώστε εντός 16 έτών οί μήνες άπομακρύ- Δοκεΐ δέ Ό άνήρ ούτος έν τή προρρήσει και προ-
νονται τών φάσεων της σελήνης κατά 3 ήμέρας. · Υ?αφη ταύτη Οαυμαστώς έπιτετευχέναι. Ία γάρ

Προς αποφυγήν τούτου οί αρχαίοι έπήγοντο τρεις άστρα τήν τε κίνησιν και τάς έπισημασίας ποιείται

ήμέρας1 παρεμβάλλοντες αύτάς άνά μίαν εϊς κοί- συμφώνως τή γραφή' διό μέχρι τών καθ ήμας

λους μήνας, έν τοις κοινοΐς έτεσιν. ΕΙχον λοιπόν χρόνων οί πλείστοι τών Ελλήνων χρώμενοι τή έν-

ετη έκ 354, 355 και 384 ήμερων. νεακαιδεκαετηρίδι, ού διαψεύδονται της αληθείας».

Έκ της παρεμβολής ταύτης τών τριών ήμερων Κατά τήν επικρατούσαν γνώμην ή αρχή τής

προκύπτει όπισΟοδρόμησις τής άρχής τοΰ' έτους, έννεακαιδεκαετηρίδος τοΟ Μέτωνος, συμφώνως προς

ήτις έντός 1 (ΙΟ έτών ανέρχεται εις ένα πλήρη μήνα. τό προεκτεΟέν χωρίον, ΰπήρςεν ή 28ΐ Ιουνίου

(Ίουλιανής χρονολογίας) τοΰ 432 π. Χ. Ό δέ

' Πμινος: «έν «ρα τοϊς ις' "έτεσιν δστερη'σομεν παρά τήν σελήνην Μέτων έξέφηκε, δηλ. εις μέρος συχναζόμενον, πι-

ήμε'ρας γ. Δι' ήν αϊτίαν καΟ' έκάστην έκκαιοεκαετηρίΒα προς τόν της

σελήνης δρο'μον γ επάγονται ήμέραι, ί'να κατα μεν τόν ήλιον τούς 1 Πμινος: «Δι' ήν αϊτίαν δι' έτών ρξ είς μήν τών εμβόλιμων έχ.

ένιαυτοϋς αγωμεν, κατα 8ε τήν σελήνην τούς μήνας και τας ήμέρας». τών όκταετηρίδων Οφαιρεΐται ».