DOI Artikel:
Spyridakēs, Ath. I.: Archaiotatē Thessalikē epigraphē proikodotikē
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14658#0041
61
αρχαιοτατη θεσσαλικη
β πiγραφ η π ροικοδοτiκ η
02
Στ. 1 καί 3 ΗΕΜΙ* και ΗΕΜΙ.Ό κ. Κέρν ούχί
ορθώς, νομίζομεν, ύπολαμοάνει τό πρώτον γράμ-
μα Η αμφοτέρων τών προκειμένων αθροισμάτων
ώς οιαζευκτικον σύνδεσμον ή. Διότι πρώτον μεν
επειδή ευρηται μακρόν I έν ύποΟετική προτάσει
(στ. 2-3)., αίδέκε. . .άπίε, δεν ήδύνατο ό μακρός
φθόγγος ε νά έκφέρηται καϊ δή έν άρχαιοτάτη επι-
γραφή ότέ μεν δια τοΟ γράμματος Ε, ότέ δε δια
τοΰ γράμματος Η· δεύτερον δε διότι έν τω δευτέρω
άΟροίσματι τών γραμμάτων δεν ήδύνατο υποθετι-
κός λόγος συγκείμενος κατά τον κ. Κέρν έκ δύο
•οιαζευκτικών προτάσεων νά εχη τήν μεν καθ ύπο-
τακτικήν εγκλισιν, αίδέκε . . . άπίε, τήν δέ καΟ'
όριστικήν ιστορικού χρόνου, ή έμί\ σϋωσε? |. ΚαΟ'
ήμας το Η έν άμα>οτέροις τοις άΟροίσμασιν είναι
άντι δασέος πνεύματος της λέξεως 1ιέμισ\ν\ ( -
ήμισυ). Εις τήν ήμετέραν άνάγνωσιν συμβάλλε-
ται και το έν τέλει της άποδόσεως τοΰ υποθετι-
κοί) λόγου κείμενον έπίΟετον ΙΔΙΟΝ (ήμιαν.. Ιδιον).
Εάν δέ ήτο άνάγκη κα'ι έξωθεν νά προσαγάγωμεν
ύπέρ της ημετέρας γνώμης συνηγορίαν, λέγομεν
•ότι κα'ι εις τον Βελλεροφόντην έξ Άργους εί: Λυ-
κίαν έλΟόντα ό βασιλεύς Λυκίας εδο>κε τήν Ουγα-
τέρ' αύτου εις γάμον και τό ήμισυ της βασιλικής
αξίας (Όμ.Ίλ. Ζ 192-193)·
«δίδου δ' δ γε θυγατέρα ην,
δώκε <ϊέ οί τψ.ης βασιληίδος ηαισυ πάσης». '
Στ. 2-3. ΑΙΔΕΚΕΑΙ*Ι*|. . .ΤΑίΑίΡΙΕ.Ό αντι-
θετικός λόγος, αί δέ κε Άρισ .. .τασας άπίε, άγει
ήμας εις τήν έ'ννοιαν ότι ή δόσις τοΰ ήμισεος τών
κτημάτων έγένετο τώ γαμβρώ υπό τον ορον, νά
είναι πάλιν το ήμισυ τών κτημάτων τούτων τώ
Πολνδέκτ^ ιδιοκτησία, εάν της μοίρας παραστά-
σης άποθάνη ή Ουγάτηρ αύτου Άριστώ. II έννοια
αύτη άπαιτεϊ νά συμπληρωΟώσι τά έλλείποντα ώοε'
«αί δέ κε Άρισ-
[τό, [Λοίρας παρασ]τάσας, άπίε, . . .
Ούτω παρ' 'Ομήρω (Ίλ. Π 852-853) κείται
έκ παραλλήλου θάνατος και μοίρα'
«αλλά το'. ή'δη
αγ/'· παρέστηκεν θάνατος καί υ,οΐρα κραταιή».
Στ. 4. ΕΚΤΑΙ. Έπ' ίσης ούχί ορθώς, νομίζο-
μεν, συνεπλήρωσεν ό κ. Κέρν, και κύτος αμφι-
βάλλων, τήν έλλιπώς εχουσαν ταύτην λέξιν διά
του ρήματος \δέδ:\εκται. ΚαΟ' ήμας συμπληρω-
τέον διά της δοτικής \Πο?^νδ\έκται, ή συνάδει και
το έχόμενον έπίΟετον ΙΔΙΟΝ (Πολνδ'έκται ίδιον).
Κατά τήν ήμετέραν λοιπόν άνάγνωσιν κα'ι συμ-
πλήρωσιν ή προκειμένη έπιγραφή είναι προικοδο-
τική. Ό ΙΙολυδέκτης έδωκε τώ επί ΟυγατρΊ γαμ-
βρώ αΰτοΰ κτήμα το ήμισυ τών άγρών καί προ-
βάτων. II δοθείσα προιΗ κατά μέν το ποιόν είναι
όμοια τή δοθείση τώ Τυδεΐ έλθόντι εις Αργός κα'ι
γήμαντι μίαν τών θυγατέρων τοΟ Αδράστου ('Ομ.
Ίλ. Ξ 122-125)·
«άλις δέ οί ησαν αρουραι
πυροφόροι, πολλοί δέ φυτών έ'σαν ό'ρχατοι άι/.φίς,
πολλά δέ οί πρόβατ' έ'σχ.ε»·
κατά δέ τό ποσόν ανάλογος τή δοθείση τώ Βελλε-
ροφάντι, ής άνωτέρω έμνημονεύσαμεν. Έδωκεν
όμως το ήμισυ τών κτημάτων ΰπό τον ό'ρον, νά
είναι πάλιν το ήμισυ τοΰτο τών κτημάτων ιδιο-
κτησία τώ Πολυδέκτη, έάν της μοίρας παράστα-
σης άποθάνη ή Ουγάτηρ αύτου Άριστώ.
Έν 'Αλαυρή ττ~ 9Γ, Μαρτίου 1908
Αθ. 1. ΣΐΙΥΡΙΔΑΚΗΣ
αρχαιοτατη θεσσαλικη
β πiγραφ η π ροικοδοτiκ η
02
Στ. 1 καί 3 ΗΕΜΙ* και ΗΕΜΙ.Ό κ. Κέρν ούχί
ορθώς, νομίζομεν, ύπολαμοάνει τό πρώτον γράμ-
μα Η αμφοτέρων τών προκειμένων αθροισμάτων
ώς οιαζευκτικον σύνδεσμον ή. Διότι πρώτον μεν
επειδή ευρηται μακρόν I έν ύποΟετική προτάσει
(στ. 2-3)., αίδέκε. . .άπίε, δεν ήδύνατο ό μακρός
φθόγγος ε νά έκφέρηται καϊ δή έν άρχαιοτάτη επι-
γραφή ότέ μεν δια τοΟ γράμματος Ε, ότέ δε δια
τοΰ γράμματος Η· δεύτερον δε διότι έν τω δευτέρω
άΟροίσματι τών γραμμάτων δεν ήδύνατο υποθετι-
κός λόγος συγκείμενος κατά τον κ. Κέρν έκ δύο
•οιαζευκτικών προτάσεων νά εχη τήν μεν καθ ύπο-
τακτικήν εγκλισιν, αίδέκε . . . άπίε, τήν δέ καΟ'
όριστικήν ιστορικού χρόνου, ή έμί\ σϋωσε? |. ΚαΟ'
ήμας το Η έν άμα>οτέροις τοις άΟροίσμασιν είναι
άντι δασέος πνεύματος της λέξεως 1ιέμισ\ν\ ( -
ήμισυ). Εις τήν ήμετέραν άνάγνωσιν συμβάλλε-
ται και το έν τέλει της άποδόσεως τοΰ υποθετι-
κοί) λόγου κείμενον έπίΟετον ΙΔΙΟΝ (ήμιαν.. Ιδιον).
Εάν δέ ήτο άνάγκη κα'ι έξωθεν νά προσαγάγωμεν
ύπέρ της ημετέρας γνώμης συνηγορίαν, λέγομεν
•ότι κα'ι εις τον Βελλεροφόντην έξ Άργους εί: Λυ-
κίαν έλΟόντα ό βασιλεύς Λυκίας εδο>κε τήν Ουγα-
τέρ' αύτου εις γάμον και τό ήμισυ της βασιλικής
αξίας (Όμ.Ίλ. Ζ 192-193)·
«δίδου δ' δ γε θυγατέρα ην,
δώκε <ϊέ οί τψ.ης βασιληίδος ηαισυ πάσης». '
Στ. 2-3. ΑΙΔΕΚΕΑΙ*Ι*|. . .ΤΑίΑίΡΙΕ.Ό αντι-
θετικός λόγος, αί δέ κε Άρισ .. .τασας άπίε, άγει
ήμας εις τήν έ'ννοιαν ότι ή δόσις τοΰ ήμισεος τών
κτημάτων έγένετο τώ γαμβρώ υπό τον ορον, νά
είναι πάλιν το ήμισυ τών κτημάτων τούτων τώ
Πολνδέκτ^ ιδιοκτησία, εάν της μοίρας παραστά-
σης άποθάνη ή Ουγάτηρ αύτου Άριστώ. II έννοια
αύτη άπαιτεϊ νά συμπληρωΟώσι τά έλλείποντα ώοε'
«αί δέ κε Άρισ-
[τό, [Λοίρας παρασ]τάσας, άπίε, . . .
Ούτω παρ' 'Ομήρω (Ίλ. Π 852-853) κείται
έκ παραλλήλου θάνατος και μοίρα'
«αλλά το'. ή'δη
αγ/'· παρέστηκεν θάνατος καί υ,οΐρα κραταιή».
Στ. 4. ΕΚΤΑΙ. Έπ' ίσης ούχί ορθώς, νομίζο-
μεν, συνεπλήρωσεν ό κ. Κέρν, και κύτος αμφι-
βάλλων, τήν έλλιπώς εχουσαν ταύτην λέξιν διά
του ρήματος \δέδ:\εκται. ΚαΟ' ήμας συμπληρω-
τέον διά της δοτικής \Πο?^νδ\έκται, ή συνάδει και
το έχόμενον έπίΟετον ΙΔΙΟΝ (Πολνδ'έκται ίδιον).
Κατά τήν ήμετέραν λοιπόν άνάγνωσιν κα'ι συμ-
πλήρωσιν ή προκειμένη έπιγραφή είναι προικοδο-
τική. Ό ΙΙολυδέκτης έδωκε τώ επί ΟυγατρΊ γαμ-
βρώ αΰτοΰ κτήμα το ήμισυ τών άγρών καί προ-
βάτων. II δοθείσα προιΗ κατά μέν το ποιόν είναι
όμοια τή δοθείση τώ Τυδεΐ έλθόντι εις Αργός κα'ι
γήμαντι μίαν τών θυγατέρων τοΟ Αδράστου ('Ομ.
Ίλ. Ξ 122-125)·
«άλις δέ οί ησαν αρουραι
πυροφόροι, πολλοί δέ φυτών έ'σαν ό'ρχατοι άι/.φίς,
πολλά δέ οί πρόβατ' έ'σχ.ε»·
κατά δέ τό ποσόν ανάλογος τή δοθείση τώ Βελλε-
ροφάντι, ής άνωτέρω έμνημονεύσαμεν. Έδωκεν
όμως το ήμισυ τών κτημάτων ΰπό τον ό'ρον, νά
είναι πάλιν το ήμισυ τοΰτο τών κτημάτων ιδιο-
κτησία τώ Πολυδέκτη, έάν της μοίρας παράστα-
σης άποθάνη ή Ουγάτηρ αύτου Άριστώ.
Έν 'Αλαυρή ττ~ 9Γ, Μαρτίου 1908
Αθ. 1. ΣΐΙΥΡΙΔΑΚΗΣ