Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1908)

193

ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΑ. ΕΙΣ τον ΕΞ ΑΙ ΠΑΛΗ Σ νομον

194

των ονομάτων προς άλληλα καϊ πόσον ταΰτα δια-
τηρούνται έν τω λαω . Ή παράλειψις τοΟ άρθρου
τοΰ προ τοΰ ονόματος θρ]άσω(νο|ς ως καϊ της γενι-
κής τάς προξενιάς, της προσδιοριζούσης την λέξιν
ιίγγυος κατά τον στίχον 3 της επιγραφής δεν εϊνε
πρόσκομμα κατά της συμπληρώσεως, επειδή ύπάρ-
χουσι και άλλα όμοια παραδείγματα 2. Ο εγγυος
οδτος θά ήτο πιθανώς επιφανής τις Άμφισσεύς,
ίσως δε κατείχε καϊ άξίωμά τι' είδομεν, ό'τι δ έτε-
ρος τών εγγύων του προηγουμένου προξενικού1 ψη-
φίσματος, ό Αυσίπονος (στίχ. 3) ήτο αύτδς δ βου-
λαρχέων Λυσίπονος ό Άμφισσεύς, ουχί δέ κατώ-
τερος αυτού πολίτης ήτο ό Χαρίξενος. Ότε προσ-

1 Ε. ΟηΗΐιΐ8 ΟοΒαιηιιιβΙίβ Αβίιαιιάΐ. I, σ. 518 έξ

2 108, III, 271 ηϊγγυο; Σωτέλη; Σωσιβίου» /.λ.

ήλθε προ τοΰ δήιχου ό Μηνόφαντος, ίνα άποχαιρε-
τίση άπό κοινού πάντας και όμιλήσας εξέφρασε
πασαν την άγάπην αύτοΟ προς την πόλιν καϊ τους
κατοίκους της Άμφίσσης, φαίνεται, ό'τι οδτος ό
υίος τοΰ Μν]άσω[νο]ς ανέστη, ήγόρευσε και προέ-
τεινε νά άπονεμηΟώσι τιμχϊ τώ Μηνοφάντω. Ή
εκκλησία άπεδέξατο την πρότασιν του Μν]άσω[νο]ς
καϊ παρήγγειλε τή βουλή είτε τοις νομογράφοις
νά είσαγάγωσι τΌ προσήκον προβούλευμα. Ουτω ό
άνήρ οδτος έγένετο εγγυος καϊ άνέλαβε την εύΟύ-
νην της προτάσεως αύτοΰ' απέναντι της πόλεως ί.

Α. Δ. Κεραμοποτλλος

1 Πρβλ. και οία έγραψα περί τούτου ε!; τά Αρχεία ιατρικής εκ-
διδόμενα ύπό Α. Κοΰζη χαί Β. Τουφεξή, έν 'Αθήναις ετ. 3, 1-15
Ιανουαρίου, 1907, ιελ. 21 έ;.

ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΑ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΞ ΑΙΓΓΙΑΛΗΣ ΝΟΜΟΝ

(Έφηα. Άρχαιολ. 1907 σελ. 187 έ.).

Στίχ. 7. Άναγνωστέον \καϋ·άπερ\ δτε δήμος
έψήφισται κτέ. Καϋάπερ ούχϊ καϋώς κείται και άλ-
λαχοΰ πανταχού τής επιγραφής, οίον 19. 21. 32.

Στ. 8. 9. Άναγν. έγ\δα\νεΐΰ\αι, οδ ύποκείμε-
νον τδ τον τε άρχοντα κ.τ.έ. Άν άναγνωσΟή ενοα-
νείζεσ&αι, αί αίτιατικαϊ άρχοντα κ.ε. μένουσι με-
τέωροι.

Στ. 32. 33. Άναγν. προκατ\αβαλ\λέτω το μί-
σ&ωμα τίάν έν τή βουλή.

Ό έκδοτης άναγνοϋς το μίσϋωμα ΣΑΝ εν τήί
βουλή διέγραψε το ΣΑΝ ώς έξ άνεπιστασίας του
λιΟοκόπου προελΟόν. Άλλ' ό τών τοιούτων μάλι-
στα έπιγνώμίον κ. Β. Αεονάρδος έξετάσας έμοΟ
δεηΟέντος τον λίΟον άπεφήνατο ό'τι τό άμφισβη-
τούμενον γράμμα «φαίνεται μεν μάλλον Σ, δύνα-
ται μέντοι ίσως νά είναι και Π λ. Και Σ δ' ό'μως
άν άναγνωσΟή τό περί οδ ό λόγος γράμμα, πάλιν
τό, ότι ό λιΟοκόπος, παραχθείς εκ τών άλλων πλη-
θυντικών, άνέγνω έν τω προτυπω ΠΡΟΚΑΤΑ-

ΒΑΛΛΕΤΩΣΑΝ άντϊ του γεγραμμένου ΠΡΟΚΑ-
ΤΑΒΑΛΛΕΤΩΠΑΝ, είναι πιΟανώτερον τοΟ,δτι αυ-
τός έξ ίδιων δλον τδ ΣΑΝ προσέθηκε.

Στ. 37. 38. Άναγνωστέον: Έάν δέ τις μισϋ·[ω]-
\σά\μενος μή προκαταβάλει]] \ [πάν τό χρήμα έν
τΏ βουλή.

Ό εκδότης άναγινώσκει [παρα]χρήμα, οδ δε-
κτοΟ γενομένου τό προκαταβάλω] μένει άνευ αντι-
κειμένου.

Τδ χρήμα ήτοι τό χρηματικδν ποσδν εύρηται
καϊ άλλαχοΰ, οίον Μϊοΐιβΐ Εθοβιιίΐ κ.τ.λ. 1001,
16, ϋΐίίθΐΐΐ)ΘΓ§θΓ 8.2 330, 39. 732, 27.

Στ. 56. 57. 'Αναγν. και ξένοις τοις παραϊγε]-
νομένοις "Ρωμαίων αυτών και τών συ[μάχων] κτέ.

Ό έκδοτης άναγινώσκει και ξένοις [καϊ) τοις πα·
ραγενομένοις Ρωμαίων αυτών και τών γυ\ ναικών\.
Άλλ' ή μεν τοΟ και προςθήκη ή ύπδ τοΟ έκδοτου
γενομένη είναι όλως περιττή, διότι ή σύνταξις έχει
καϊ άνευ ταύτης κάλλιστα (^τοΐς έκ τών Ριο-