IN EVAN GELI VM IOANNIS •
ri m hanc sententiam: Mea doftrina, quam admira,
tnini,unde mihi contigerit , quum ab homine Uteros
Hon didicerim, non est mea (Non enim nouam aliqui
humanam doftrinam uobis adfero,diucrsam a uolun*
tate dei,ac mete legis a deo tradite ) sed est patris mei
qui me mi fit in mundum, ut mundus seduftus uarijs
hominum doftrinis, v hnpijs cupiditatibus obetea/
tus,per me cognoscat illius uoluntdtemtcognitam si/
quatur, cr siquendo uitam asiequatur sterna. Hac
est autem illius uoluntas, ut credentes di£ti$ silij ,per
quem iUe uos docet ac loquitur, salutem aeternam adi
piscamini. Id quo minus uelint multi, liuor, odiwn,
ambitio,quastus,cceteraq^ cupiditates male in causa
sunt, Qypdsi quisdepulsa malicia,simplici corde uo
luerit uoluntati patris obtemperare,potius quam su*
isprauis asfestibus,issacile agnoseet doftrinam me,
am non esse hominis 3 aut dtmonis nouum inuentwn,
sed a deo prosestam ejsctnec me quod loquor ex hu/
mano sinsu loqui, sed ex mente patris, cuius legatus
sum. Homines qui fu<e gloritc/ludent magis quam
dei,quo pluris siant apud mundum, nouas ac suas do
Urinas anteponunt dostrin# dei. Malunt enim auto/
res haberi doftrime humant,cuius tota gloria in si/
Udum ad ipsos redeat, quam diuint doftrint prtcos
ttesitiialuntqi ea docere,qut ipsis gloriam ac lucrum
concilient 9 quam qut gloriam cr honorem pariant
deo^aut salutem proximo,Ctteru qui no qutrit pro,
priam