Fabricius, Georg: Georgii Fabricii Chemnicensis Roma (Basel, 1560) [VD16 F 372]

sormduit ndtdm pukhrd uirtute tenettdm,
Cuiut ddhuc uultu plurimd mdter fae&.
Et docuit paruos dulcissmd pignord natos.
Qu<e ddta desummo sunt elementa Deo*
Misniacapeftis cumdesguiret'murbey
Seruata eft precibm coniugis illdsui,
Quem mox Chemnidm>d6$unmsacrd,secut^
C&sareattmultmpGsiideturbesuum.
Incotlisdutanfelixsuper<etheramuenSy \
Alterimuit£gdudiaptendtenet
ANDEEAS 3E^BRJCI7&
N Dommo cUudens fatalia tempora coniux^
Hoc Tetelbachij cejfitesidd cubat.
ittim &ihereds mens etnigmuit ad arcesy
Aduentmtexpeddnsmaxime Christe tuum*
Angelm dgnicuUconfyersos sangume postes,
isdcidumq; uelut pr&terit ense domos>
IDwm primos pcsmit miserandpsunere pdrtM,
Quam late Aegypti ditia regna patentt
Sic ittam mors dtrd^Deific uindicis ira
Vrxterit^ Christiseruat amicasides:
TSdtnq; ablutasacris undis, Christiq$ cruore,
\7it<esignahabuitnonabolendasu£.
Terra quiesce parumM Iwmmafessa sopori
CorpuSyOrhacnatumterationescidSf
Hox anim<e sociata tuce quoq$ terra resu^gensi
Excettet soltiuiuisicaU iubar*
IDEM*