Fliegende Blätter (70.1879 (Nr. 1745-1770))

74

E' verhängnißvolli Hochzeit.

recht g'sehe Hot. daß dess „lieb' Engelche" sein aldi Fraa war.

meier iss wie 'n Verrickter vun Hans zu Haus geloffe mit
seim Brief un hot nix wie gerufe: „Ihr Leit, ich bin 'n reicher
Mann! Ihr Leit, ich bin reich!"

Am annere Dag schun war sein Werkschdatt g'schlosse. un
wie e' Verteljohr schpeeter 'ss Geld kumme iss. do Hot 'r sich
in d'r Heidelberger Schtroß e' Haus gekaaft un hot gelebt wie
Gott in Frankreich. Freilich iss 'm dess Reichsein nach als-
emol e' Bissel sauer worre. 'r hot nemlich de vornehme Herr
schpiele wolle, un dess iss halt, wann m'r so gar nix gelernt
hot, nit ganz leicht. Gekaaft sin die Glasseehandschuh glei' —
awwer se mit Anschtand drage. dess will verschdanne sein. 'r
hot viel dumme Schtreech gemacht,, un wann 'r sich aach noch
so e' großes Ansehe gewwe hot — wann 'm halt sein' frihere
Bekannte begegend sin. do war 'r d'r Niklos hinne und d'r
Niklos vorne, un 'r war doch so gern nix mehr wie d'r „Herr
Rentier Babbelmeier" gewest. Un dess hot 'm nooch un nooch
Mannem verleed' un 'r hot sich schun manchmol hin und her
b'sunne, ob 'r nit wo annerscht hin zieche wollt'. Eenmol do
war 'r schun noh d'ran; do iss 'm Widder wass bassirt, wo
'r so viel Uhz Hot leide misse, daß 'r ball grin un gehl vor
Zorn worre iss. Am e' Mondag Owend kummt 'r nemlich
emol aus'm Thiater 'raus, wo 'r als Berger und Rentier sein
Schperrsitz g'hat Hot. Do iss vor 'm her. ganz in e' Kaputz
gewickelt, e' jung Mecdel gange, un weil g'rad Nimmand in
d'r Näh' war. do froogt 'r sc: „Lieb' Engelche, soll ich Ihne
e Bissel bcgleete?" Ja. 'r war Eener, d'r Babbelmeier. Dess
„lieb' Engelche" Hot aach ohne Weiters sein Aarm gcnummc.
un wer war seliger, wie unser Niklos? Wie se awwer g'rad
an's Dhor vum Pälzer Hof kumme. wo's so recht hell iss, un
wo Owends immer die Reesende schtehe. do wickelt dess junge
Meedel sich aus d'r Kaputz 'raus, un eh' d'r Babbelmeier noch

Hot 'r schun e' Ohrfeig' g'hat, daß 'r de Himmel für e' Baß-
geig' ang'sehe Hot. „So." segt se. „alder Don Schuan." Hot
se g'sagt. „haw ich Dich emol verwischt? Kumm' m'r nor
heem, do redde m'r noch mitnanner!" Die Leit hawwe gelacht,
un zum Unglick Hot d'r Portier vom Pälzer Hof die G'schicht'
nach mit ang'sehe. die zwec Dag d'ruff korz un kleen in d'r
Schtadtbaas gschtanne iss. Die Uhzerei Hot e' paar Jahr
lang gedauert, un erscht. wie die Babbelmeiern g'schtorwe un
er Wittmann worre iss. do iss die G'schicht in Vergessenheit
gerothe. Awwer d'r Herr Rentier Babbelmeier hot' halt Unglick
g'hat un hot unfreiwillig immer Widder defor g'sorgt. daß die
Leit vun 'm geredd hawwe. Un's letschte Mol iss 'm wass j
bassirt. dess hot'n vun Mannem fortgetriwwe un nooch Meenz
in die Rheinschtroß gebrocht, wo m'r 'n im Anfang vun meiner ^
G'schicht g'funne hawwe. Dess war nemlich so:

Am e' schcene Morgend kricht'r 'n Brief mit d'r Schdadt-
poscht. der'n e' Bissel unruhig gemacht Hot, weil 'r die Hand-
schrift nit gekennt hot. Un dodrin iss cs 'm gange, wie viel
annere Leit: wann 'r beim e' Brief nit gcwißt hot. vun wem
'r iss. do hot 'r immer gcmeent, 's war' wass Unangenehms.
wo d'rin wär' — e' unbezahlti Rechnung, odder e' Bettelei,
odder 'n Wahlvorschlag, odder sunscht was Dummes, 'r Hot
'n aach lang in d'r Hand 'rumgedreht, war awwer sehr an-
genehm iwwerrascht. wie 'r 'n endlich usfgemacht un gelese hot: ^

„Herr und Frau I. Kesselberger geben sich die Ehre, !
Sic zu der Donnerstag, den 8. Octobcr d. I. stattfindenden
Hochzeit ihrer Tochter Julie mit Herrn Gustav Hornthal
freundlichst cinzuladen. — Gespeist wird um 5 Uhr."

Die Familie Kesselberger hot nemlich schun seit vier Johr
im Thiater den Schperrsitz newe ihm g'hat. un 's wäre sehr
feine Leit, un d'r zweite Birgemeeschter Hot sogar emol bei 'n
zu Middag gessc. D'rum Hot aach die Einladung unfern Niklos
hellisch g'frcct; dann wann 'r von Geburt aach nor 'n Schlosser ^
war. do Hot 'r doch sein „Boin Dunnöhr" g'hat. wie die ^
Franzose sage. Vor alle Dinge Hot 'r sein Gardrobb gemuschtert. l
dann bei so Gelegenhcite. do Hot bei ihm Alles pihkfein sein
j misse, annerscht Hot 'r 's nit gedhan. Sein' schwarze Hosse. s
die Lackschdiffel un die weiß' West ivare noch gud. awwer sein
Zilinderhut un sein Frack hawwc'm nit mehr g'falle. D'r
Hut hot schun so e' Bissel in's Braune g'schillert, un d'r Frack '
war noch vun seiner Hochzeit un hot vun dcnnc enge Aermel
g'hat. wo m'r schwer 'nein-, aber gar nit mehr 'rauskumme
iss. No. Geld hot bei ihm kecn' Roll' g'schpielt. 'r hot sich
also glei bei'm Hutmacher Kramer 'n ncie Zilinder for zehn !
Gulde gekaaft un bei'm Siegfried Lawandter 'n feine Frack
nooch d'r neischte Mode b'schtellt. E' schecncs Hochzeitsg'schenk
hot 'r sich bei'm Goldarweiter Nagel ang'schafft. un jetz hot 'r
gedenkt, 'r war fertig, die Hochzeit kennt' kumme, wann se wollt'. !

Dess Ding war awwer annerscht. Zwee Dag d'ruff, do
kummt sein Balwirer. d'r Docter Schnuttler. un dem verzehlt
'r dann die G'schicht vun dere Einladung. Der Hot sich aach
driwwer g'freet — nadihrlich. wann sein' Kunne Ehr' g'hat hawwe.
Hot er se ja aach g'hat. „Ja." froogt d'r Schnuttler. „hawwe j