DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49684#0062
4
S C H L G E R
gitabant. Hunc vero dum volvit lapidem, dum breviter JlriAimqne dicta plene
allaborat describere, dumque [u],
quod non
Multa dies, et multa litura
coercuerat, reprehendere, mutare, ornare incipit: labor, antequam ad finem
esiet perduAus, in librum jam excreverat molis non adeo exigua; licet, rejec-
tis fupcrvacaneis, necej]aria& ea tantum exponeret, qua ab esie ulla ratione ne-
quibant. Quapropter, ut una ex parte deliquisse ne videretur adverfus rhetorum
praeopta, qui orationes nimis longas inter vitiofas, nec immerito, referunt, ex
altera vero, aut multa resicare, fine quibus rei veritas non poterat perspici,
aut verba contrahendo obfeurus fieri cogeretur, confilio materiam hanc ftylo
oratorio perpoliendi abjecto, conftituit, firigula sirmonis recitata capita peculia-
ribus libellis explicare, qui, data occasione, solemni commilitonum σ·ιγ,φιλολο·
γΐυντων examini fubjicerentur. Ego itaque animadvertens, absoluto Academico-
rum fiudiorum, ut ajunt, cursu, per triennium integrum, in inclyta hac Alli-
sarum palasir a, continuato, Alae enat ibus Patronis que & temporis collocati, &
sur,ituum faAorum rationem esie reddendam, quum animum induxissem, sipeci-
mine quodam philologico, quantos in optimarum artium fladio progrejsus sece-
rim, oftendere, atque a prafide peterem, ut mihi si tpp e ditare vellet argumentum,
in quo enodando ingenii periclitarer vires: auctor is mihi fuit, ut hujus rerum
Hebraicarum csi Atticarum convenientia particulam mihi fumer em pertraAandam,
pollicitus, fi tam libris, quam confiliis, quo reciius eo perfungerer labore, auxi-
lium esie laturum. Non poteram, quin, qua re It e mihi juaderi intelligebam,
crederem, e re sore mea, ea fi pro parte virili sollerter exfequi tentarem. Id-
circo ex amplijsima rerum pulcerrimarum siget e, qua mihi proponebatur, &
legum Hebraicarum Atticarumque fimilitudinem facit manifefiam, illud mihi per-
tra&andum selegi argumentum, quod in opella hujus frontifpicio indicavi. Quod
cur proferrem ceteris, duplicem habui rationem. Fidebam nempe, hanc ma-
teriam non pertritam, fid novam potius & ita esie comparatam, ut ejus ope
lucis plurimum assundi pojsit nonnullis di Ais faera siriptura, quam mihi, qui
inter faeratioris minifterii candidatos propediem nomen profejsurus sium meum,
diligenter & curate decet expendere. Ita vero hoc in negotio verfabor, ut
altera
[a] Hob ATIUS ii? arte poetica v. 292.
S C H L G E R
gitabant. Hunc vero dum volvit lapidem, dum breviter JlriAimqne dicta plene
allaborat describere, dumque [u],
quod non
Multa dies, et multa litura
coercuerat, reprehendere, mutare, ornare incipit: labor, antequam ad finem
esiet perduAus, in librum jam excreverat molis non adeo exigua; licet, rejec-
tis fupcrvacaneis, necej]aria& ea tantum exponeret, qua ab esie ulla ratione ne-
quibant. Quapropter, ut una ex parte deliquisse ne videretur adverfus rhetorum
praeopta, qui orationes nimis longas inter vitiofas, nec immerito, referunt, ex
altera vero, aut multa resicare, fine quibus rei veritas non poterat perspici,
aut verba contrahendo obfeurus fieri cogeretur, confilio materiam hanc ftylo
oratorio perpoliendi abjecto, conftituit, firigula sirmonis recitata capita peculia-
ribus libellis explicare, qui, data occasione, solemni commilitonum σ·ιγ,φιλολο·
γΐυντων examini fubjicerentur. Ego itaque animadvertens, absoluto Academico-
rum fiudiorum, ut ajunt, cursu, per triennium integrum, in inclyta hac Alli-
sarum palasir a, continuato, Alae enat ibus Patronis que & temporis collocati, &
sur,ituum faAorum rationem esie reddendam, quum animum induxissem, sipeci-
mine quodam philologico, quantos in optimarum artium fladio progrejsus sece-
rim, oftendere, atque a prafide peterem, ut mihi si tpp e ditare vellet argumentum,
in quo enodando ingenii periclitarer vires: auctor is mihi fuit, ut hujus rerum
Hebraicarum csi Atticarum convenientia particulam mihi fumer em pertraAandam,
pollicitus, fi tam libris, quam confiliis, quo reciius eo perfungerer labore, auxi-
lium esie laturum. Non poteram, quin, qua re It e mihi juaderi intelligebam,
crederem, e re sore mea, ea fi pro parte virili sollerter exfequi tentarem. Id-
circo ex amplijsima rerum pulcerrimarum siget e, qua mihi proponebatur, &
legum Hebraicarum Atticarumque fimilitudinem facit manifefiam, illud mihi per-
tra&andum selegi argumentum, quod in opella hujus frontifpicio indicavi. Quod
cur proferrem ceteris, duplicem habui rationem. Fidebam nempe, hanc ma-
teriam non pertritam, fid novam potius & ita esie comparatam, ut ejus ope
lucis plurimum assundi pojsit nonnullis di Ais faera siriptura, quam mihi, qui
inter faeratioris minifterii candidatos propediem nomen profejsurus sium meum,
diligenter & curate decet expendere. Ita vero hoc in negotio verfabor, ut
altera
[a] Hob ATIUS ii? arte poetica v. 292.