DOI Heft:
Nekrologi
DOI Artikel:Kalinowski, Lech: Maria Rzepińska (1914 - 1993)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20615#0155
Folia Historiae Artium, t. XXX (1994)
PL ISSN 0071-6723
NEKROLOGI
MARIA RZEPIŃSKA
1914—1993
Komisja Teorii i Historii Sztuki przy Oddzia-
le Polskiej Akademii Nauk w Krakowie i Komi-
tet Redakcyjny wydawanego przez nią rocznika
Folia Historiae Artium poniosły bolesną stratę.
Po długiej chorobie odeszła od nas Maria Rzepiń-
ska, emerytowany profesor zwyczajny Akademii
Sztuk Pięknych w Krakowie. Zmarła należała do
wyróżniających się osobowości polskiej historii
sztuki, a swoim dorobkiem naukowym zapisała
się na trwałe w badaniach nad teorią sztuki rene-
sansowej i nowożytnym malarstwem europejskim.
Urodzona 14 grudnia 1914 roku we Lwowie,
jako córka Maksymiliana Tytusa Huibera, profe-
sora Politechniki Lwowskiej, i Marii Władysła-
wy z domu Łuszczkiewicz, w latach 1933—1937
odbyła studia wyższe na Wydziale Humanistycz-
nym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie,
składając trzy egzaminy cząstkowe magisterskie
z zakresu polonistyki i sześć egzaminów cząstko-
wych magisterskich z zakresu historii sztuki.
Słuchała wówczas wykładów m. in. Kazimierza
Ajdukiewicza, Romana Ingardena, Juliusza Klei-
nera, Władysława Pódl achy i Witolda Taszyckie-
go. Uzyskawszy absolutorium we wrześniu 1937
roku, wyjechała do Rzymu, gdzie jako hospitant-
ka studiowała historię sztuki na Uniwersytecie
Sąpienza. Po powrocie do Lwowa, w przeddzień
wybuchu drugiej wojny światowej, przedłożyła
pracę magisterską o malarstwie Cosima Tury i po
złożeniu egzaminu dyplomowego „nabyła prawa
do dyplomu magistra filozofii w zakresie historii
sztuki w dniu 15 grudnia 1939 r.”
W warunkach narzuconych wojną, uzyskaw-
szy magisterium, Maria Rzepińska podjęła pracę
zawodową najpierw w Muzeum Przemysłu Arty-
stycznego pod kierunkiem Ksawerego Piwockie-
go, następnie zaś w Zakładzie Narodowym im.
Ossolińskich (1940—1941), będącym wówczas filią
lwowską Kijowskiej Akademii Nauk, a po wkro-
czeniu Niemców do Lwowa wyjechała do rodziny
w Krakowie, gdzie zatrudniona była jako maszy-
nistka w biurze patentowym inż. Głowackiego
(1942—1945).
Po uwolnieniu Krakowa od okupacji niemiec-
kiej natychmiast podjęła pracę w Wojewódzkim
Wydziale Kultury i Sztuki w charakterze refe-
renta do spraw muzealnych (1945—1946). Rów-
151
PL ISSN 0071-6723
NEKROLOGI
MARIA RZEPIŃSKA
1914—1993
Komisja Teorii i Historii Sztuki przy Oddzia-
le Polskiej Akademii Nauk w Krakowie i Komi-
tet Redakcyjny wydawanego przez nią rocznika
Folia Historiae Artium poniosły bolesną stratę.
Po długiej chorobie odeszła od nas Maria Rzepiń-
ska, emerytowany profesor zwyczajny Akademii
Sztuk Pięknych w Krakowie. Zmarła należała do
wyróżniających się osobowości polskiej historii
sztuki, a swoim dorobkiem naukowym zapisała
się na trwałe w badaniach nad teorią sztuki rene-
sansowej i nowożytnym malarstwem europejskim.
Urodzona 14 grudnia 1914 roku we Lwowie,
jako córka Maksymiliana Tytusa Huibera, profe-
sora Politechniki Lwowskiej, i Marii Władysła-
wy z domu Łuszczkiewicz, w latach 1933—1937
odbyła studia wyższe na Wydziale Humanistycz-
nym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie,
składając trzy egzaminy cząstkowe magisterskie
z zakresu polonistyki i sześć egzaminów cząstko-
wych magisterskich z zakresu historii sztuki.
Słuchała wówczas wykładów m. in. Kazimierza
Ajdukiewicza, Romana Ingardena, Juliusza Klei-
nera, Władysława Pódl achy i Witolda Taszyckie-
go. Uzyskawszy absolutorium we wrześniu 1937
roku, wyjechała do Rzymu, gdzie jako hospitant-
ka studiowała historię sztuki na Uniwersytecie
Sąpienza. Po powrocie do Lwowa, w przeddzień
wybuchu drugiej wojny światowej, przedłożyła
pracę magisterską o malarstwie Cosima Tury i po
złożeniu egzaminu dyplomowego „nabyła prawa
do dyplomu magistra filozofii w zakresie historii
sztuki w dniu 15 grudnia 1939 r.”
W warunkach narzuconych wojną, uzyskaw-
szy magisterium, Maria Rzepińska podjęła pracę
zawodową najpierw w Muzeum Przemysłu Arty-
stycznego pod kierunkiem Ksawerego Piwockie-
go, następnie zaś w Zakładzie Narodowym im.
Ossolińskich (1940—1941), będącym wówczas filią
lwowską Kijowskiej Akademii Nauk, a po wkro-
czeniu Niemców do Lwowa wyjechała do rodziny
w Krakowie, gdzie zatrudniona była jako maszy-
nistka w biurze patentowym inż. Głowackiego
(1942—1945).
Po uwolnieniu Krakowa od okupacji niemiec-
kiej natychmiast podjęła pracę w Wojewódzkim
Wydziale Kultury i Sztuki w charakterze refe-
renta do spraw muzealnych (1945—1946). Rów-
151