DOI Artikel:
Kalinowski, Lech: Flammans pro recto
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0013
Folia Historiae Artium
Seria Nowa, t. 4 (1998)
ISBN 83-86956-33-X
ISSN 0071-6723
Lech Kalinowski
Flammans pro recto
11 sierpnia 1998 roku mija sto lat od przyjścia na świat
Karoliny z Brzezia Lanckorońskiej, ostatniego żyjącego
potomka zasłużonego dla Polski rodu, herbu ZADORA, od
XVII wieku posługującego się zawołaniem FLAMMANS PRO
RECTO.
Rzadkością bywa dożycie stu lat. Jeszcze rzadziej się
zdarza, gdy dzień setnych urodzin można obchodzić cie-
sząc się - mimo słabnącego wzroku, słuchu i sił fizycznych
- pełnym zdrowiem.
Jest ponadto szczególnym darem Opatrzności, jeśli ob-
chodzić można własne stulecie z zachowaniem jasności
myśli i pełnej sprawności władz umysłowych.
Wymienionymi zaś przymiotami ciała i ducha obdarzo-
na została w osobie Jubilatki niezwykle bogata osobowość.
Los sprawił, że Karolina Lanckorońska w ciągu życia
naukowego miała dwa wcielenia: była historykiem sztuki
renesansowej i historykiem sensu stricto.
Uczennica Maxa Dvoraka na Uniwersytecie Wiedeń-
skim doktorat uzyskała, po jego przedwczesnej śmierci, u
Juliusza Schlossera w roku 1926 na podstawie rozprawy o
Sądzie Ostatecznym Michała Anioła. Michał Anioł był Jej
ukochanym artystą i takim pozostał do dziś, choć odejść
Jej przyszło od uprawiania historii sztuki.
Po uzyskaniu doktoratu podjęła pracę jako bibliotekar-
ka w Stacji Naukowej Polskiej Akademii Umiejętności w
Rzymie, założonej w roku 1921 i wyposażonej w bibliote-
kę podręczną z daru Józefa Michałowskiego oraz księgo-
zbiór Dvoraka zakupiony przez Stanisława Badeniego i
Karola Lanckorońskiego, a także zbiór fotograficzny z daru
Karola Lanckorońskiego.
Habilitację przeprowadziła w roku 1934 na Uniwersy-
tecie Jana Kazimierza we Lwowie i tam w roku 1936 prze-
jęła wykłady po Władysławie Kozickim. Jej dydaktyczna
działalność była krótka, bo tylko trzyletnia, ale odcisnęła
swoiste piętno na polskiej historii sztuki.
Twórczość naukową Karli na polu historii sztuki nakre-
śliła przed dziesięciu laty dla uczczenia dziewięćdziesię-
Le 11 aout 1998 est le jour du centieme anniversaire
de la naissance de Karolina (Karla) de Brzezie Lanckoroń-
ska, dernier membre, encore vivant, de la familie ayant
bien merite de la patrie, de la familie qui depuis le XVIIe
siecle a eu comme devise FLAMMANS PRO RECTO.
Il est rare de parvenir a ce grand age de cent ans, mais
il est encore plus rare de jouir du jour de son centieme
anniversaire tout en etant en bonne sante, malgre la vue
qui baisse, 1’ouie et les forces physiques qui faiblissent.
Et en plus, il faut y voir un signe particulier de la Provi-
dence, si l’on peut celebrer son propre centenaire en gar-
dant la darte de 1’esprit et Pefficacite de ses facultes intel-
lectuelles.
Toutes ces qualites du corps et de 1’esprit caracterisent
l’individualite extremement riche de Karolina Lanckorońska.
Le sort lui a prepare deux voies de son travail scientifi-
que: elle a ete historienne de Part de la Renaissance et
Phistorienne au sens propre du mot. L’eleve de Max Dvofak
a l’Universite de Vienne, apres la mort prematuree de ce-
lui-ci, elle a passe son examen de doctorat en 1926 chez
Julius Schlosser en presentant la these sur le Jugement
Dernier de Michel-Ange. Michel-Ange etait son artiste
prefere, et tel il est reste jusqu’a nos jours, bien qu’elle ait
ete obligee de renoncer a Phistoire de Part.
Apres avoir obtenu son titre de docteur elle a travaille
comme bibliothecaire a la Station Scientifique Polonaise
de FAcademie des Lettres a Romę, creee en 1921, dotee
d’une modeste bibliotheque offerte par Józef Michałowski
et d’une collection de łivres de Dvorak, achetee par Stani-
sław Badeni et Karol Lanckoroński, ainsi que d’une collec-
tion de photographies, don de ce dernier.
Elle a obtenu son doctorat d’Etat en 1934 a l’Universite
Jean-Casimir a Lwów ou, en 1936, elle a fait des cours
en continuant ceux de Władysław Kozicki. Son activite
didactique a ete courte, n’ayant dure que trois ans, mais
elle a laisse une empreinte specifique sur Phistoire de Part
polonaise.
9
Seria Nowa, t. 4 (1998)
ISBN 83-86956-33-X
ISSN 0071-6723
Lech Kalinowski
Flammans pro recto
11 sierpnia 1998 roku mija sto lat od przyjścia na świat
Karoliny z Brzezia Lanckorońskiej, ostatniego żyjącego
potomka zasłużonego dla Polski rodu, herbu ZADORA, od
XVII wieku posługującego się zawołaniem FLAMMANS PRO
RECTO.
Rzadkością bywa dożycie stu lat. Jeszcze rzadziej się
zdarza, gdy dzień setnych urodzin można obchodzić cie-
sząc się - mimo słabnącego wzroku, słuchu i sił fizycznych
- pełnym zdrowiem.
Jest ponadto szczególnym darem Opatrzności, jeśli ob-
chodzić można własne stulecie z zachowaniem jasności
myśli i pełnej sprawności władz umysłowych.
Wymienionymi zaś przymiotami ciała i ducha obdarzo-
na została w osobie Jubilatki niezwykle bogata osobowość.
Los sprawił, że Karolina Lanckorońska w ciągu życia
naukowego miała dwa wcielenia: była historykiem sztuki
renesansowej i historykiem sensu stricto.
Uczennica Maxa Dvoraka na Uniwersytecie Wiedeń-
skim doktorat uzyskała, po jego przedwczesnej śmierci, u
Juliusza Schlossera w roku 1926 na podstawie rozprawy o
Sądzie Ostatecznym Michała Anioła. Michał Anioł był Jej
ukochanym artystą i takim pozostał do dziś, choć odejść
Jej przyszło od uprawiania historii sztuki.
Po uzyskaniu doktoratu podjęła pracę jako bibliotekar-
ka w Stacji Naukowej Polskiej Akademii Umiejętności w
Rzymie, założonej w roku 1921 i wyposażonej w bibliote-
kę podręczną z daru Józefa Michałowskiego oraz księgo-
zbiór Dvoraka zakupiony przez Stanisława Badeniego i
Karola Lanckorońskiego, a także zbiór fotograficzny z daru
Karola Lanckorońskiego.
Habilitację przeprowadziła w roku 1934 na Uniwersy-
tecie Jana Kazimierza we Lwowie i tam w roku 1936 prze-
jęła wykłady po Władysławie Kozickim. Jej dydaktyczna
działalność była krótka, bo tylko trzyletnia, ale odcisnęła
swoiste piętno na polskiej historii sztuki.
Twórczość naukową Karli na polu historii sztuki nakre-
śliła przed dziesięciu laty dla uczczenia dziewięćdziesię-
Le 11 aout 1998 est le jour du centieme anniversaire
de la naissance de Karolina (Karla) de Brzezie Lanckoroń-
ska, dernier membre, encore vivant, de la familie ayant
bien merite de la patrie, de la familie qui depuis le XVIIe
siecle a eu comme devise FLAMMANS PRO RECTO.
Il est rare de parvenir a ce grand age de cent ans, mais
il est encore plus rare de jouir du jour de son centieme
anniversaire tout en etant en bonne sante, malgre la vue
qui baisse, 1’ouie et les forces physiques qui faiblissent.
Et en plus, il faut y voir un signe particulier de la Provi-
dence, si l’on peut celebrer son propre centenaire en gar-
dant la darte de 1’esprit et Pefficacite de ses facultes intel-
lectuelles.
Toutes ces qualites du corps et de 1’esprit caracterisent
l’individualite extremement riche de Karolina Lanckorońska.
Le sort lui a prepare deux voies de son travail scientifi-
que: elle a ete historienne de Part de la Renaissance et
Phistorienne au sens propre du mot. L’eleve de Max Dvofak
a l’Universite de Vienne, apres la mort prematuree de ce-
lui-ci, elle a passe son examen de doctorat en 1926 chez
Julius Schlosser en presentant la these sur le Jugement
Dernier de Michel-Ange. Michel-Ange etait son artiste
prefere, et tel il est reste jusqu’a nos jours, bien qu’elle ait
ete obligee de renoncer a Phistoire de Part.
Apres avoir obtenu son titre de docteur elle a travaille
comme bibliothecaire a la Station Scientifique Polonaise
de FAcademie des Lettres a Romę, creee en 1921, dotee
d’une modeste bibliotheque offerte par Józef Michałowski
et d’une collection de łivres de Dvorak, achetee par Stani-
sław Badeni et Karol Lanckoroński, ainsi que d’une collec-
tion de photographies, don de ce dernier.
Elle a obtenu son doctorat d’Etat en 1934 a l’Universite
Jean-Casimir a Lwów ou, en 1936, elle a fait des cours
en continuant ceux de Władysław Kozicki. Son activite
didactique a ete courte, n’ayant dure que trois ans, mais
elle a laisse une empreinte specifique sur Phistoire de Part
polonaise.
9