DOI Artikel:
Gadomski, Jerzy: Lech Kalinowski 1920 - 2004
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20621#0019
We wrześniu tego roku wyjechał do Austrii, w le-
cie 1984 udał się do Wielkiej Brytanii, a w listopa-
dzie do Włoch. W lipcu 1985 przebywał znów w
Wielkiej Brytanii. Kolejne wyjazdy nastąpiły w
roku 1988: w lutym i marcu do Włoch, od lipca do
września do Wielkiej Brytanii. Lista „doraźnych”
wyjazdów na zagraniczne zjazdy i konferencje na-
ukowe z pewnością nie jest kompletna.
W okresie pracy w uniwersytecie jako docent
i później profesor wielokrotnie był wybierany do
różnych komisji senackich. 1 października 1990
roku przeszedł na emeryturę. Oznaczało to jedy-
nie zaprzestanie regularnych wykładów, żeby bo-
wiem nie pozostawiać swoich magistrantów bez
opieki, zatrzymał, na zasadzie umowy o pracę, lA
etatu. Wygłaszał też wykłady dla studentów, m.in.
o malarstwie niderlandzkim XV wieku. Pozosta-
wał nadal przewodniczącym Rady Instytutu, w
swoim gabinecie pracował nad korpusem witraży
w Polsce, brał udział w naukowym życiu macierzy-
stej jednostki. Dzięki Jego staraniom biblioteka
Instytutu Historii Sztuki, wspomagana przez Fun-
dację Lanckorońskich i Fundację Paula Getty’ego,
dokonywała w latach dziewięćdziesiątych i później
zakupów cennych książek, stając się poważnym
księgozbiorem wyposażonym w najnowsze wy-
dawnictwa światowe. Wyrazem ścisłej więzi In-
stytutu z Profesorem była uroczystość osiemdzie-
sięciolecia Jego urodzin, zorganizowana wspólnie
z Krakowskim Oddziałem Stowarzyszenia Histo-
ryków Sztuki, obchodzona w sali Hołdu Pruskiego
w Sukiennicach 20 października 2000 roku i połą-
czona z sesją naukową „«Sztuka Krakowa» dzi-
siaj”, w czasie której 20 i 21 października wygło-
szono 34 referaty. Wręczenie Jubilatowi przygo-
towanej na tę okazję księgi pamiątkowej Magistro
et Amico nastąpiło dopiero 5 czerwca 2002, tym
razem w hotelu „Copernicus”.
W latach dziewięćdziesiątych Profesor Kalinow-
ski poświęcił się przede wszystkim dziełu reaktywo-
wania Polskiej Akademii Umiejętności i działalno-
ści na rzecz tej instytucji, to jednak był rozdział
osobny.
W latach pracy kolejno w Katedrze, Zespole
Katedr oraz Instytucie Historii Sztuki UJ Lech
Kalinowski sprawował rozliczne obowiązki poza-
uniwersyteckie, uczestnicząc w czynnościach to-
warzystw oraz instytucji naukowych i artystycz-
nych. Wspomniane wykłady na Wydziale Kon-
serwacji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w
Krakowie prowadził do roku 1964, a przez następ-
nych 40 lat był stałym członkiem komisji dyplo-
Z Karoliną Lanckorońską i Danutą Jurkiewicz
przed domem Fundacji Lanckorońskich w Londynie, lipiec 1988
mowych oraz komisji w przewodach kwalifikacyj-
nych I i II stopnia na tymże Wydziale. W uzna-
niu Jego zasług i wieloletniej współpracy z arty-
styczną uczelnią jej Senat, na wniosek Rady Wy-
działu Konserwacji, przyznał Mu w roku 1992 tytuł
Honorowego Profesora Akademii Sztuk Pięknych
w Krakowie.
Jako członek Stowarzyszenia Historyków Sztu-
ki, w latach 1953—1964 brał czynny udział w pra-
cach Oddziału Krakowskiego i do lat ostatnich był
członkiem Komisji Kwalifikacyjnej przy Oddziale,
a przy Zarządzie Głównym przez wiele kadencji
członkiem Sądu Koleżeńskiego. Stowarzyszenie
nadało Mu — jako jednemu z nielicznych — tytuł
Członka Honorowego; uroczystość nadania tytułu
odbyła się 25 października 1992 w krakowskim
pałacu Puszetów.
Od roku 1961 Lech Kalinowski był członkiem
Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, od 1963 —
członkiem Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Aka-
demii Nauk w Warszawie, a po śmierci prof. Jana
13
cie 1984 udał się do Wielkiej Brytanii, a w listopa-
dzie do Włoch. W lipcu 1985 przebywał znów w
Wielkiej Brytanii. Kolejne wyjazdy nastąpiły w
roku 1988: w lutym i marcu do Włoch, od lipca do
września do Wielkiej Brytanii. Lista „doraźnych”
wyjazdów na zagraniczne zjazdy i konferencje na-
ukowe z pewnością nie jest kompletna.
W okresie pracy w uniwersytecie jako docent
i później profesor wielokrotnie był wybierany do
różnych komisji senackich. 1 października 1990
roku przeszedł na emeryturę. Oznaczało to jedy-
nie zaprzestanie regularnych wykładów, żeby bo-
wiem nie pozostawiać swoich magistrantów bez
opieki, zatrzymał, na zasadzie umowy o pracę, lA
etatu. Wygłaszał też wykłady dla studentów, m.in.
o malarstwie niderlandzkim XV wieku. Pozosta-
wał nadal przewodniczącym Rady Instytutu, w
swoim gabinecie pracował nad korpusem witraży
w Polsce, brał udział w naukowym życiu macierzy-
stej jednostki. Dzięki Jego staraniom biblioteka
Instytutu Historii Sztuki, wspomagana przez Fun-
dację Lanckorońskich i Fundację Paula Getty’ego,
dokonywała w latach dziewięćdziesiątych i później
zakupów cennych książek, stając się poważnym
księgozbiorem wyposażonym w najnowsze wy-
dawnictwa światowe. Wyrazem ścisłej więzi In-
stytutu z Profesorem była uroczystość osiemdzie-
sięciolecia Jego urodzin, zorganizowana wspólnie
z Krakowskim Oddziałem Stowarzyszenia Histo-
ryków Sztuki, obchodzona w sali Hołdu Pruskiego
w Sukiennicach 20 października 2000 roku i połą-
czona z sesją naukową „«Sztuka Krakowa» dzi-
siaj”, w czasie której 20 i 21 października wygło-
szono 34 referaty. Wręczenie Jubilatowi przygo-
towanej na tę okazję księgi pamiątkowej Magistro
et Amico nastąpiło dopiero 5 czerwca 2002, tym
razem w hotelu „Copernicus”.
W latach dziewięćdziesiątych Profesor Kalinow-
ski poświęcił się przede wszystkim dziełu reaktywo-
wania Polskiej Akademii Umiejętności i działalno-
ści na rzecz tej instytucji, to jednak był rozdział
osobny.
W latach pracy kolejno w Katedrze, Zespole
Katedr oraz Instytucie Historii Sztuki UJ Lech
Kalinowski sprawował rozliczne obowiązki poza-
uniwersyteckie, uczestnicząc w czynnościach to-
warzystw oraz instytucji naukowych i artystycz-
nych. Wspomniane wykłady na Wydziale Kon-
serwacji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w
Krakowie prowadził do roku 1964, a przez następ-
nych 40 lat był stałym członkiem komisji dyplo-
Z Karoliną Lanckorońską i Danutą Jurkiewicz
przed domem Fundacji Lanckorońskich w Londynie, lipiec 1988
mowych oraz komisji w przewodach kwalifikacyj-
nych I i II stopnia na tymże Wydziale. W uzna-
niu Jego zasług i wieloletniej współpracy z arty-
styczną uczelnią jej Senat, na wniosek Rady Wy-
działu Konserwacji, przyznał Mu w roku 1992 tytuł
Honorowego Profesora Akademii Sztuk Pięknych
w Krakowie.
Jako członek Stowarzyszenia Historyków Sztu-
ki, w latach 1953—1964 brał czynny udział w pra-
cach Oddziału Krakowskiego i do lat ostatnich był
członkiem Komisji Kwalifikacyjnej przy Oddziale,
a przy Zarządzie Głównym przez wiele kadencji
członkiem Sądu Koleżeńskiego. Stowarzyszenie
nadało Mu — jako jednemu z nielicznych — tytuł
Członka Honorowego; uroczystość nadania tytułu
odbyła się 25 października 1992 w krakowskim
pałacu Puszetów.
Od roku 1961 Lech Kalinowski był członkiem
Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, od 1963 —
członkiem Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Aka-
demii Nauk w Warszawie, a po śmierci prof. Jana
13