DOI Heft:
Zeylandowa, Maria: Cmentarzysko kultury łużyckiej w Przyborowie pow. Nowa Sól
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26515#0155
Maria Zeylandowa
Cmentarzysko kultury łużyckiej w Przyborowie
po w. Nowa Sól
Le cimetiere de la civilisation lusacienne a Przyborów, distr. de Nowa Sól
Opracowanie niniejsze ma na celu publikację ma-
teriałów uzyskanych podczas prac wykopaliskowych
prowadzonych na cmentarzysku łużyckim w Przybo-
rowie, pow. Nowa Sól. Prace prowadzone były
w r. 1955 z ramienia Inspektoratu Ochrony Zabytków
we Wrocławiu i nosiły charakter badań ratunkowych
Omawiane cmentarzysko leży na polu ornym, na
niewielkim piaszczystym wzniesieniu pod lasem w od-
ległości ca 2 km na południowy-wschód od wsi. Ryc. 1.
Duża ilość skorup znajdowana na powierzchni pola
świadczy o stopniu zniszczenia cmentarzyska. Najwięk-
sze zagęszczenie znalezisk powierzchniowych przypada
na kulminację wzniesienia i obejmuje obszar około
30X40 m. Cały obszar występowania skorup na po-
wierzchni wynosi około 100X60 m.
Ryc. 1. Plan sytuacyjny cmentarzyska kultury łużyckiej
w Przyborowie^pow. Nowa Sól. 1 : 25 000. — Fig. 1.
Situation du cimetiere de la civilisation lusacienne
a Przyborów, distr. de Nowa Sól. 1:25 000
Badania objęły nieduży fragment cmentarzyska.
Dbjęto nimi przede wszystkim kulminację wzniesienia.
Przekopano teren o powierzchni ponad 150 m2. Na
badanym terenie wyróżniono 9 skupisk (w tym dało się
ustalić większość grobów) i sporą ilość materiałów luź-
nych (Ryc. 2).
Ryc. 2. Plan zbadanej części cmentarzyska. —• Fig. 2.
Plan de la partie fouillee du cimetiere.
Skupisko 1 (grób)
Grób występował na głębokości 45 cm. Różnił się
lekko pociemniałą ziemią od jasnego tła piasku. W gro-
bie odkryto nieregularnie rozrzucone kamienie, po-
między nimi i pod nim' występowała duża ilość skorup.
Spalone kości zgrupowane były w południowej części
grobu. Gdzieniegdzie występowały bardzo drobne wę-
gielki i przepalona ziemia. Przepalona ziemia i sko-
rupy występowały do głębokości 1,20 m. W odległości
ca 1 m na zachód od skupiska wystąpiła jama o śred-
nicy 45 cm, wypełniona spalenizną. Przestrzeń między
jamą a resztą grobu nosi ślady przepalonej ziemi
(ryc. 3).
Inwentarz
Wśród wielu ułamków naczyń występują m. in.
1. Fragment brzuśca naczynia z guzem wytłaczanym
od środka, otoczonym czterema bruzdami. Powierz-
chnia gładzona barwy popielato-brunatnej (ryc. 4, 5)
2. Fragment brzuśca z małym guzkiem otoczonym
Cmentarzysko kultury łużyckiej w Przyborowie
po w. Nowa Sól
Le cimetiere de la civilisation lusacienne a Przyborów, distr. de Nowa Sól
Opracowanie niniejsze ma na celu publikację ma-
teriałów uzyskanych podczas prac wykopaliskowych
prowadzonych na cmentarzysku łużyckim w Przybo-
rowie, pow. Nowa Sól. Prace prowadzone były
w r. 1955 z ramienia Inspektoratu Ochrony Zabytków
we Wrocławiu i nosiły charakter badań ratunkowych
Omawiane cmentarzysko leży na polu ornym, na
niewielkim piaszczystym wzniesieniu pod lasem w od-
ległości ca 2 km na południowy-wschód od wsi. Ryc. 1.
Duża ilość skorup znajdowana na powierzchni pola
świadczy o stopniu zniszczenia cmentarzyska. Najwięk-
sze zagęszczenie znalezisk powierzchniowych przypada
na kulminację wzniesienia i obejmuje obszar około
30X40 m. Cały obszar występowania skorup na po-
wierzchni wynosi około 100X60 m.
Ryc. 1. Plan sytuacyjny cmentarzyska kultury łużyckiej
w Przyborowie^pow. Nowa Sól. 1 : 25 000. — Fig. 1.
Situation du cimetiere de la civilisation lusacienne
a Przyborów, distr. de Nowa Sól. 1:25 000
Badania objęły nieduży fragment cmentarzyska.
Dbjęto nimi przede wszystkim kulminację wzniesienia.
Przekopano teren o powierzchni ponad 150 m2. Na
badanym terenie wyróżniono 9 skupisk (w tym dało się
ustalić większość grobów) i sporą ilość materiałów luź-
nych (Ryc. 2).
Ryc. 2. Plan zbadanej części cmentarzyska. —• Fig. 2.
Plan de la partie fouillee du cimetiere.
Skupisko 1 (grób)
Grób występował na głębokości 45 cm. Różnił się
lekko pociemniałą ziemią od jasnego tła piasku. W gro-
bie odkryto nieregularnie rozrzucone kamienie, po-
między nimi i pod nim' występowała duża ilość skorup.
Spalone kości zgrupowane były w południowej części
grobu. Gdzieniegdzie występowały bardzo drobne wę-
gielki i przepalona ziemia. Przepalona ziemia i sko-
rupy występowały do głębokości 1,20 m. W odległości
ca 1 m na zachód od skupiska wystąpiła jama o śred-
nicy 45 cm, wypełniona spalenizną. Przestrzeń między
jamą a resztą grobu nosi ślady przepalonej ziemi
(ryc. 3).
Inwentarz
Wśród wielu ułamków naczyń występują m. in.
1. Fragment brzuśca naczynia z guzem wytłaczanym
od środka, otoczonym czterema bruzdami. Powierz-
chnia gładzona barwy popielato-brunatnej (ryc. 4, 5)
2. Fragment brzuśca z małym guzkiem otoczonym