DOI Heft:
XIV. Erasmus Stella und dessen nun erst ans Licht tretende Commentarii
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45407#0247
( 493 )
re, quod ex priscis nominibus reliquum erat, novis
suis nomenclationibus, indudis Cimmeriis tenebris,
obfudit; adeo, ut ad ea restituenda Sibylla opus sit«
Hac tarnen ditncukafe minime absterritus, sicmecum
cogitans: odorissequi canes naribus feras indaganturj
et sagaces venatores feram a fera, immo cervum a cer-
va ex vestigiis agnofcunt: cur in pervestigandis rerum
vetustatibus diligens et acer perscrutator heec ip■ a no-
mina, quantumcunque obstrusa, et abdita non excu-
tiet? cumtotsigna, tot indicia, tot denique vestigia
arcibus, supersunt, et praster haec dignissimorum scri-
ptorum monumenta, tot regum, principum, pontisicum
et satrapum diplomata, ex quibus odorari sairem licet,,
(si quis vetustatis avidtis, nares adhibuerit,) quod ha-
denus absc nditum latuit. Adde et his terris illu-
strium familiarum nuncupationes, et, quod omnium
maximum puto, vulgaris sermonis allusionem, in qua
magnarn partem priscse nornenclatura? olsacere poteris,
et ea resciscere, quee semidodum vulgus, illotis, ut
aiunt, pedibus, przetereundo, negligit. His ego vesti-
giis insistens, et totis, ut aiunt, nervis inhsercns, src-
quenti versatione, nunc sursum, nunc deorsum, et hoc,,
quisivi, ut acum invenissem, si acum quaesiiisem» Quan_
tum rgitur per bas nebulas perspicere hcuit, ut serne!·
de site decerneretur, in hanc sententism pedibus con-
ccisi, ut Suardones, apud Corn. Tacitum celebres po
pulos, in Soraborum noir.en transisse dscerem. Qua?
nuncupatio adeo invalüisie comperitur, ut fere univer-
saxt