Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Hinweis: Ihre bisherige Sitzung ist abgelaufen. Sie arbeiten in einer neuen Sitzung weiter.
Metadaten

Glöckner, Karl [Hrsg.]; Historische Kommission für den Volksstaat Hessen [Hrsg.]
Codex Laureshamensis (Band 1): Einleitung, Regesten, Chronik — Darmstadt, 1929

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.20305#0356
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
344

Chronik, 61.

Regln, chron. 888.*) exstitit, atque ita deinceps ab hoc regno Galliarum facta discessio est. Vdone inortuo

Hucusque progenies successit Karolus. In horum Karolorum decessu5), in utriusque regni fastigio Karo-

"radiis^e^annis1 lorum illa celsa progenies facta est de medio, que, a primo anno Pippini regis Fran-

vi[i]. Huius uxor corum usque ad obitum istorum, in regia dignitate damit anuis centum septuaginta

Cunegunt iu Laures- ^ . 7

ham sepuita*). tribus. Cüuradus uero frater Eberhardi Marchionis orientalis regni partem circa Renum
tenuit, qui etiam laureshamensi rnonasterio libertatis et inmunitatis priuilegium contulit.

61. (Reg. 35G3.)

Preceptum libertatis et inmunitatis laureshamensis cenobii, a Cunrado I.b)

rege datum.1)

In nomine sanctc et indiuidue trinitatis. Chtinradus diuina annuente dementia

Vorurkunde rex inuictus.2) Si erga loca diuinis cultibus mancipata, et fratres in eisdem locis deo famulan-
tes, propter dei amorena beneficia (iportuna largimnr, premium nobis apud deum e_terne. remunerationie
rependi non diffidimus. Quapl'Opter omnium fidelium nostrorum* presentium scilicet et futuroruni
sagacitas pro certo c(om)periat, quatenus nos dei semper timorem pre oculis habentes,
5 et cogitantes quomodo dei seruitium more antecessorum nostrorum regum uidelicet
et imperatorum in omnibus locupletaremus, unde imperii nostri stabilitas ad presens
bi. 14'. firjmaretur, et eterne beatitudinis gaudium nobis tribueretur, monasterium Lauresham quod

est constructum in honore beatorum apostolorum I'etri et Pauli, ubi et sanctus Nazarius* corporaliter
requiescit, quod est situm in pago renense, super fluuium Wisgoz, a iugo aliene potestatis quo
io multo tempore obpressum iniusto uidebatur absoluimus3), et eidem cenobio more
predecessorum nostrorum inmunitatis atque tuitionis dona pro diuini cultus amore, et anime_
nostre. remedio concessimus, ea uidelicet ratione, ut monachi inibi c(om)morantes,
Christoque digne deseruientes, nunc et in perpetuum liberam et securam habeant
potestatem abbatem inter se regulariter eligendi, qui ad dei seruitium nostrumque
15 idoneus appareat. Iussimus ergo hoc priuilegium inde conscribi, per quod uolumus
firmiterque decernimus, ut ab hodierna die hec nostre auctoritatis concessio stabilem
et inconuulsum teneat uigorem, et ne ab aliquo successorum nostrorum turbetur,
manu nostra subter notauimus, et sigillo nostro consignari precepimus. Signum
domni Cünradi I. (M.) serenissimi regis.0) Salemond) cancellarius ad uicem Piligrinid) ar-

913 Juui 22. 20 chicapellani recognofeci. Data Xa kl. iülii. Anno dominice. incarnationis DCCCC°XIII°.

a) Randrubrik. b) I über Cunr. c) Randrubrik; I über Cunr.

d) Die Originale scbreiben Salomon u. Piligrimi. Vgl. nr. 60.

4) Vgl. die Genealogie M.G., SS. III, 214: Eiusdem Arnolfi tempore ipsiusque iussu atque conseneu
Gallorum populi elegerunt Odonem ducem sibi in regem. Hic divisio facta est inter Teutones et Francos.

5) K. 46 betrachtet der Chronist Kaiser Arnulf als den vorletzten, Ludwig das K. als den letzten
Karolinger. Hier läßt er sie nach andrer Quelle mit Karl d. Einf. aussterben und zählt von 751 bis
zu seinem Tode 923 hundertdreiundsiebzig Jahre. Die Vorlage des Chronisten, die den Regino oft be-
nutzt, kannte dessen Continuatio nicht, wußte also auch nicht, daß auf Rudolf v. Burgund wieder
Karolinger in Westfranken folgten und erst 987 ausstarben.

61] l) Drucke: M. G., DD K I, nr. 18. Regeste: Ladewig u. Müller, Reg. z. G. d. Bisch, v. Kon-
stanz I, nr. 310. Mühlbacher, Reg.8 nr. 2088. Vielleicht erwähnt im Totenbuch, s. K. 66. Einzelnes
aus dem Formular nach nr. 46.

2) «Ob das ungewöhnliche invictus ursprünglich oder ein Zusatz des sonst genauen Abschreibers,
ist nicht zu entscheiden» (Sickel in der Ausgabe der M. G.); dies letzte ist bei der Genauigkeit des
Kopisten unwahrscheinlich; im Sprachschatze des Kopisten fehlt das Wort bisher völlig bis zum
K. 67, das es aus nr. 67 entnimmt.

3) Hatto war am 18. I. 913 gestorben.
 
Annotationen