DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31782#0429
Exempla Orationum,
417
invideo magiitro tuo, qui te tanta mercede, quantam jam profe-
ram , nihil iapere docuit.
Quid enim eil minus, non dico oratoris, sed hominis, quam
id objicere adverssrio, quod ille, si verbo negarit, longius pro-
gredi non poilit, qui objecerit?, At ego non nego: teque in iito
ipso convinco, non inhumanitatis soiCim, sed etiam amenti*. Quod
enim verbum in silis literis eil non plenum humanitatis, officii,
benevolenti*? Omne autem crimen tuum eil, quöd de te in his
literis non male exiiiimcm: quod scribam tanquam ad civem,
tanquam ad bonum virum; non tanquam ad iceleratum & latro-
nem. At ego tuaslitcras, ctsi jure poteram ä tc lacessitus, ta-
men non proferam: quibus petis, ut tibi per me liceat quendatn
de exilio reducere: adjurasque, id te, invito me, non esse fa-
durum: idque a me impetras. Quid enim me interponerem au-
daci* tu*, quam neque audor;itas hujus ordinis, neque exiilima-
tio populi Romani, neque leges ullas poffent coercere? Verumta-
men quid erat, quod 111 e rogares, si erat is, de quo rogabas, Cas-
saris lege redudus? Sed videlicet meam gratiam voluit esse, in
quo ne ipfius quidem ulla poterat esse, lege lata.
5. Sed cum mihi. Patres conscripti, & pro me aliquid, & in
M. Antonium multa dicenda sitit: alterum peto ä vobis, ut me
pro me dicentem, benigni; alterum ipse essiciam, ut, contra il-
lum ciun dicam, attente audiatis. Simul illud oro: si meam
cum in omni vita, tum in dicendo moderationem, modefiiamque
cognoilis, ne me hodie, cum illi, ut provocavit, respondero, ob-
litum esse putetis mei. Non tradabo ut coasuktn; ne ille qui-
dem me iit consularem. Etsi ille nullo modo consul, vel quöd
ita vivit, vel quod ita rempublicam gerit, vel quöd ita sadus eil
conlul: ego sine ulla controversia consularis.
Ut igitur intelligeretis, qualem ipse se consulcm profiteretur,
objecit milii consulatum meum. Qui consulatus verbo meus. Pa-
tres conscripti, re veiler fuit: quid enim ego conilitui, quid ges-
si, r.isi ex hujus ordinis cotisilio, audoritate, lententia ? H*e
tu homosapiens, non soliim eloquens, apud eos, quorum consi-
lio, sapientiaque geitasunt, ausus es vituperare? Quis autem me-
um consulatum, prster P. Clodium, qui vituperaret, inventus
eil i cujus.quidem tibi fatum, sicuti C. Curioni, manet; quoni-
am id domi tu* eil, quod fuit illorum utrique fatale.
Non placet M. Antonio consulatus mens. At placuit P. Servi-
lio, ut eum primum nominem ex illius temporis consuiaribus, qui
D d proxi-
417
invideo magiitro tuo, qui te tanta mercede, quantam jam profe-
ram , nihil iapere docuit.
Quid enim eil minus, non dico oratoris, sed hominis, quam
id objicere adverssrio, quod ille, si verbo negarit, longius pro-
gredi non poilit, qui objecerit?, At ego non nego: teque in iito
ipso convinco, non inhumanitatis soiCim, sed etiam amenti*. Quod
enim verbum in silis literis eil non plenum humanitatis, officii,
benevolenti*? Omne autem crimen tuum eil, quöd de te in his
literis non male exiiiimcm: quod scribam tanquam ad civem,
tanquam ad bonum virum; non tanquam ad iceleratum & latro-
nem. At ego tuaslitcras, ctsi jure poteram ä tc lacessitus, ta-
men non proferam: quibus petis, ut tibi per me liceat quendatn
de exilio reducere: adjurasque, id te, invito me, non esse fa-
durum: idque a me impetras. Quid enim me interponerem au-
daci* tu*, quam neque audor;itas hujus ordinis, neque exiilima-
tio populi Romani, neque leges ullas poffent coercere? Verumta-
men quid erat, quod 111 e rogares, si erat is, de quo rogabas, Cas-
saris lege redudus? Sed videlicet meam gratiam voluit esse, in
quo ne ipfius quidem ulla poterat esse, lege lata.
5. Sed cum mihi. Patres conscripti, & pro me aliquid, & in
M. Antonium multa dicenda sitit: alterum peto ä vobis, ut me
pro me dicentem, benigni; alterum ipse essiciam, ut, contra il-
lum ciun dicam, attente audiatis. Simul illud oro: si meam
cum in omni vita, tum in dicendo moderationem, modefiiamque
cognoilis, ne me hodie, cum illi, ut provocavit, respondero, ob-
litum esse putetis mei. Non tradabo ut coasuktn; ne ille qui-
dem me iit consularem. Etsi ille nullo modo consul, vel quöd
ita vivit, vel quod ita rempublicam gerit, vel quöd ita sadus eil
conlul: ego sine ulla controversia consularis.
Ut igitur intelligeretis, qualem ipse se consulcm profiteretur,
objecit milii consulatum meum. Qui consulatus verbo meus. Pa-
tres conscripti, re veiler fuit: quid enim ego conilitui, quid ges-
si, r.isi ex hujus ordinis cotisilio, audoritate, lententia ? H*e
tu homosapiens, non soliim eloquens, apud eos, quorum consi-
lio, sapientiaque geitasunt, ausus es vituperare? Quis autem me-
um consulatum, prster P. Clodium, qui vituperaret, inventus
eil i cujus.quidem tibi fatum, sicuti C. Curioni, manet; quoni-
am id domi tu* eil, quod fuit illorum utrique fatale.
Non placet M. Antonio consulatus mens. At placuit P. Servi-
lio, ut eum primum nominem ex illius temporis consuiaribus, qui
D d proxi-