DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.28906#0038
l6
Silvivs OthOj postquam vi Imperium adepcns essset, Fvoma-
ni omnes percerriri 5 animoque perculii ob curpem ac miserabilem
didti Galbx cxdem fuere. Nec vero ideo tanciim, sed eciam propcer
_____ improbos mores prresencis huiusce Othonis, qui (vt iam sacis noue-
rant) Neroni in ommbus suis exsecrandis ssagitiis tamquam comes ac fidus socius
perpecuo adsuerat. Verum hic cum iam dies ad vesperem vergere ccepisset, Sena-
tumadiit, oratione eleganti luculentaque persuasit, vt quidquid fadum esset,
id omne ad Reipub. vtilitatem & commodum faftum esse erederent. Atque ita
tandem cum consensu vniuersi populi in Palatium venit,vbi omnem Imperij ad-
ministrationem in se suscepit. Mox deinde omnes Neronis statuas atque imagi-
nes deiccfas restaurault, qureque a Galbafuerant ordinata atque instituta, vniuer-
si penitus abrogauit. Non multo tempore post nouus rumor ex illo exercitu,
qui in inseriori Germania castra fixerat,exortus est: nempe apud Coloniam prope
Rhenum Senatus Populique Rom. nomine Vitellio iuratum fuisse, ipsumque iam
ctiin magna legionum copiassn itinere esse, ac PvOinam venire. Hic rumor longe
prosebtb alios prxcedentes superauit: ita permota ciuitas hoc rumore fuit, itaque
rcpcnte omnes timor inuasit, vt non modo Senatores, sed vniuersus etiam popu-
lus .{ollicitus, anxius, ac moestus essse coeperit. Verebantur enim ne duo hi scele-
stissimi, impudicissimi, atque omnium improbissimi vniuersum Imperium Ro-
manum subuerterent. Re itaque omni in eo statu iam constituta, Otho prxter
omnium opinionem omnem dementiam ac libidinem postposuit, seque & cun-
£ta ad Fveipublicx commodum conuertit. Ob quam sane caussam illi prassidia
siippeditanda fore decretum fuit ^ quamquam istud Senatores contra voluntatem
piebis, qux etiamnum erat discors ac seditiosa, ob superiores tumultus & muta-
tiones, fecerant. Ad istum ergo modum siiscepto bello, Otho quatuordecim le-
gionibus probe instruftus, suos milites Fvoma vno itinere in Liguriam vsipe
eduxit • vbi ita Vitellianos adortus cinxit, vt nec procedere, nec recedere omni-
no potuerint: sed Othonianis Vitelliani nimisquam fortiter restiterunt. Maxima
vi vtrimque certatum est, fuitque pugna multb acerrima. In ea enim cecidere
rnulta Vitellianorum millia, tainetsi nec Othoniana acies manserit incruenta.
Mox deriub sese mutub aggressi, atque vtrimque acriter pugnando Othoniani
miiites iam tertib circumsepti fuere. Cumque alio tempore vtrasque copias ad
Padtim ssuuium iterum deduxissent, vtrimque dubitarunt, num omisso bello,
omnique cliscordia , pacem componerent, remqite iilter sese decernerent, aut ad
Senatum potius deferrent. Interea, dum colloquium hoc inter vtrumque exerci-
ttun continuaretur, Viteliiani centuriones fraude vsi, paullatim suas cohortes or-
dine instruclas in Othonianos impressserunt,aciemque diuiserunt ac perturbarunt.
Attamen illi fortiter restiterunt, ita vt hinc pradium longe criientissimum subse-
cutum sit. Ad postremum Othoniani cuin fugam coacti cepissent, inulto sangui-
ne fusi sunt. Quod audiens Otho sibi mantim inferre voluit, non quidem metu
aliquo, sed qubd Imperium possidere cum tanto Reipublicx incommodo & peri-
culo noliet. Familiares stios adhortatus est,vt quam ocyssime po(lint,sibi quisqtic
prospiceret, atqtie in tutum reciperet. Et cum qux necesssaria erant, perfecisset,
omni se angustia & dolore exemit, ac seipsum confodit. Tum propere eius cada-
uer (vti iusserat) combusserunt, ne qua etiam post obitum ignominia afficeretur.
Ctimque iam rogus accenderetur, multi fuere milites, qui sese prre nimio dolorc
confoderunt. A1 ij tandem suis gladiis atque armis concurrentes, alter alterum,
occiderunt.
Silvivs OthOj postquam vi Imperium adepcns essset, Fvoma-
ni omnes percerriri 5 animoque perculii ob curpem ac miserabilem
didti Galbx cxdem fuere. Nec vero ideo tanciim, sed eciam propcer
_____ improbos mores prresencis huiusce Othonis, qui (vt iam sacis noue-
rant) Neroni in ommbus suis exsecrandis ssagitiis tamquam comes ac fidus socius
perpecuo adsuerat. Verum hic cum iam dies ad vesperem vergere ccepisset, Sena-
tumadiit, oratione eleganti luculentaque persuasit, vt quidquid fadum esset,
id omne ad Reipub. vtilitatem & commodum faftum esse erederent. Atque ita
tandem cum consensu vniuersi populi in Palatium venit,vbi omnem Imperij ad-
ministrationem in se suscepit. Mox deinde omnes Neronis statuas atque imagi-
nes deiccfas restaurault, qureque a Galbafuerant ordinata atque instituta, vniuer-
si penitus abrogauit. Non multo tempore post nouus rumor ex illo exercitu,
qui in inseriori Germania castra fixerat,exortus est: nempe apud Coloniam prope
Rhenum Senatus Populique Rom. nomine Vitellio iuratum fuisse, ipsumque iam
ctiin magna legionum copiassn itinere esse, ac PvOinam venire. Hic rumor longe
prosebtb alios prxcedentes superauit: ita permota ciuitas hoc rumore fuit, itaque
rcpcnte omnes timor inuasit, vt non modo Senatores, sed vniuersus etiam popu-
lus .{ollicitus, anxius, ac moestus essse coeperit. Verebantur enim ne duo hi scele-
stissimi, impudicissimi, atque omnium improbissimi vniuersum Imperium Ro-
manum subuerterent. Re itaque omni in eo statu iam constituta, Otho prxter
omnium opinionem omnem dementiam ac libidinem postposuit, seque & cun-
£ta ad Fveipublicx commodum conuertit. Ob quam sane caussam illi prassidia
siippeditanda fore decretum fuit ^ quamquam istud Senatores contra voluntatem
piebis, qux etiamnum erat discors ac seditiosa, ob superiores tumultus & muta-
tiones, fecerant. Ad istum ergo modum siiscepto bello, Otho quatuordecim le-
gionibus probe instruftus, suos milites Fvoma vno itinere in Liguriam vsipe
eduxit • vbi ita Vitellianos adortus cinxit, vt nec procedere, nec recedere omni-
no potuerint: sed Othonianis Vitelliani nimisquam fortiter restiterunt. Maxima
vi vtrimque certatum est, fuitque pugna multb acerrima. In ea enim cecidere
rnulta Vitellianorum millia, tainetsi nec Othoniana acies manserit incruenta.
Mox deriub sese mutub aggressi, atque vtrimque acriter pugnando Othoniani
miiites iam tertib circumsepti fuere. Cumque alio tempore vtrasque copias ad
Padtim ssuuium iterum deduxissent, vtrimque dubitarunt, num omisso bello,
omnique cliscordia , pacem componerent, remqite iilter sese decernerent, aut ad
Senatum potius deferrent. Interea, dum colloquium hoc inter vtrumque exerci-
ttun continuaretur, Viteliiani centuriones fraude vsi, paullatim suas cohortes or-
dine instruclas in Othonianos impressserunt,aciemque diuiserunt ac perturbarunt.
Attamen illi fortiter restiterunt, ita vt hinc pradium longe criientissimum subse-
cutum sit. Ad postremum Othoniani cuin fugam coacti cepissent, inulto sangui-
ne fusi sunt. Quod audiens Otho sibi mantim inferre voluit, non quidem metu
aliquo, sed qubd Imperium possidere cum tanto Reipublicx incommodo & peri-
culo noliet. Familiares stios adhortatus est,vt quam ocyssime po(lint,sibi quisqtic
prospiceret, atqtie in tutum reciperet. Et cum qux necesssaria erant, perfecisset,
omni se angustia & dolore exemit, ac seipsum confodit. Tum propere eius cada-
uer (vti iusserat) combusserunt, ne qua etiam post obitum ignominia afficeretur.
Ctimque iam rogus accenderetur, multi fuere milites, qui sese prre nimio dolorc
confoderunt. A1 ij tandem suis gladiis atque armis concurrentes, alter alterum,
occiderunt.