DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.28906#0322
Rom& in-
stituitur
vetemm
M.a<ri-
strams
ttAnno
1884. ab
Vrb, cod.
300
lege Pontifici placuit, si Crucem accipere , aduersus Ecclesite
hostes pugnare , atque ip(e cum exeratu m Asiam proficiici
vellet. Consensit itaque Fredericus ad exercitum parandum
vltro , & Rex Ioannes filiam siiam illi in matnmonium tradi-
dit, vt post eius obitum Ierolblymitani Regis titulum pnc (c
ferret: vnde id quoque hodie est , quod Regni Ierosolymita-
ni titulum vendicant sibi Siciiire Reges. Vt autem Fredericus
Brundusij in morbum incidisset, ac profectionem paullo disi
tulisset; minatus ei Pontifex , nisi vt pollicitus erat, pergeret,
stncturum se in illum anathematis Ipiculum denuo. Post ali-
quam dilationem Fredericus tandem traiecit in Asiam,sed bre-
ui redijti Quod vt animaduertit Pontifex,iteriim diris suis no-
tauit Gdarem: sed his foret absolucnuus, vbi in Asiam profe-
ctus fuerit. Cum iam Fredericus videret se, vellet nollet, pro-
ficilci debere , iterum anno millesimo ducentesimo vicesimo
octauo in Asiam traiecit, & negotium ita confecit, quod a
Turca non Ierololyma soliim, sed multcC etiam aliae vrbes vl-
tro ei sint redditte. Quare Fredericus lerosblymte coronatus
est,ac pacis foedera cum Turca sanciuit decennij Ipatio. Signi-
ficauit \ixc omnia per epistolam Pontifici Gregorio: Flonorius
quippe obierat. Iam ab excommunicatione ipsum absolucre
noluit Pontifex ob dissidium VVelphorum. Prteterea & tota
Italia iam ei rebellis erat, occuparatque per vim vrbes aliquas
in hereditario eius Regno Sicilire. Itaque hac necessitate coa-
clus est Fredericus redire in Siciliam, & hereditarium Regnum
suum ex perieuli metu eripere. Nihilominus tanta demissio-
ne absolutionem postulauit, vt promitteret so a Pontifice Sici-
liam Regni feudum accepturum. Ad ha:c & Principes Ger-
manos vocabat in Italiam, vt vel per eos controuersia inter so
& Pontificem transigeretur. Proinde liberauit Gregorius Ca:-
larem anathematis diris anno millesimo ducentesimo trigesi-
mo. Ceteriim hoc anno Roms cuncla infeliciter succedebant:
siquidem ingens exortus tumultus est. Romani Pontificem fer-
re amplius denegabant,Consulesque duos creabant, quibus
solis (vt ante Papatum) fas esset cuncta pro arbitrio administra-
re; nisi quod siimma Imperij aucloritas penes Cxsorem staret,
qualern olinvhabebat Dicfator. Multis Sacerdotibus noualvec
Magistratus
stituitur
vetemm
M.a<ri-
strams
ttAnno
1884. ab
Vrb, cod.
300
lege Pontifici placuit, si Crucem accipere , aduersus Ecclesite
hostes pugnare , atque ip(e cum exeratu m Asiam proficiici
vellet. Consensit itaque Fredericus ad exercitum parandum
vltro , & Rex Ioannes filiam siiam illi in matnmonium tradi-
dit, vt post eius obitum Ierolblymitani Regis titulum pnc (c
ferret: vnde id quoque hodie est , quod Regni Ierosolymita-
ni titulum vendicant sibi Siciiire Reges. Vt autem Fredericus
Brundusij in morbum incidisset, ac profectionem paullo disi
tulisset; minatus ei Pontifex , nisi vt pollicitus erat, pergeret,
stncturum se in illum anathematis Ipiculum denuo. Post ali-
quam dilationem Fredericus tandem traiecit in Asiam,sed bre-
ui redijti Quod vt animaduertit Pontifex,iteriim diris suis no-
tauit Gdarem: sed his foret absolucnuus, vbi in Asiam profe-
ctus fuerit. Cum iam Fredericus videret se, vellet nollet, pro-
ficilci debere , iterum anno millesimo ducentesimo vicesimo
octauo in Asiam traiecit, & negotium ita confecit, quod a
Turca non Ierololyma soliim, sed multcC etiam aliae vrbes vl-
tro ei sint redditte. Quare Fredericus lerosblymte coronatus
est,ac pacis foedera cum Turca sanciuit decennij Ipatio. Signi-
ficauit \ixc omnia per epistolam Pontifici Gregorio: Flonorius
quippe obierat. Iam ab excommunicatione ipsum absolucre
noluit Pontifex ob dissidium VVelphorum. Prteterea & tota
Italia iam ei rebellis erat, occuparatque per vim vrbes aliquas
in hereditario eius Regno Sicilire. Itaque hac necessitate coa-
clus est Fredericus redire in Siciliam, & hereditarium Regnum
suum ex perieuli metu eripere. Nihilominus tanta demissio-
ne absolutionem postulauit, vt promitteret so a Pontifice Sici-
liam Regni feudum accepturum. Ad ha:c & Principes Ger-
manos vocabat in Italiam, vt vel per eos controuersia inter so
& Pontificem transigeretur. Proinde liberauit Gregorius Ca:-
larem anathematis diris anno millesimo ducentesimo trigesi-
mo. Ceteriim hoc anno Roms cuncla infeliciter succedebant:
siquidem ingens exortus tumultus est. Romani Pontificem fer-
re amplius denegabant,Consulesque duos creabant, quibus
solis (vt ante Papatum) fas esset cuncta pro arbitrio administra-
re; nisi quod siimma Imperij aucloritas penes Cxsorem staret,
qualern olinvhabebat Dicfator. Multis Sacerdotibus noualvec
Magistratus