DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25177#0010
6 DISSERT. VIII. DE RELIGIONE GENTILI
De Tuiflone autem & Manno Tacitus in lib. de morib. Ger-
man. ait : Celebrant carminibus antiquis Tuiftonem deum
terra editum » & silium Mannum , originem gentis condito-
resfr Non dubito , quin Tuifto sit ipse Adamus, qui terri
editus fuit : nisi fortean Deo ipsi , Talponis nomen ad-
seribendum est, quem alix quoque gentes Theuth & Thoth
dixere > a quo non longe Tuiftoms vocabulum abit. Sic
Mannus erit Noacbos , cujus tres filii orbem terrarum inter
se divisere 5 quod Tacitus citato loco de Manno seribit t
CManno tres filios afiignant , e quorum nominibus proximi
Oceano In^avones ■> medii Hermiones , c&teri Iftavones 'vocen-
tur. Ucriusque memoria longe post Taciti tempora apud
Septentrionales Germanix populos celebrata est 5 sed im-
primis ad Manni honores pertinere videtur clarisslmum il-
lud apud B.ugtanos simulachrum,ad similitudinem /rfz?z,qui
non alius ac Noachus dicendus est,affabre cffiftum : quod
Saxo Grammaticus Hist. Dan. lib. xiv. pluribus descripsit.
V. Major per multas Germania? gentes , & diu-
turnior Herculis fuit veneratio , de quo Tacitus suo
sevo in libello de morib. Germanorum : Fmjje apud eos &
Herculem memorant , primum^ omnium virorum fortium
ituri in pralia canunt. Hunc Berosus lib v. Regem Tui-
ftonum vocat , temporibus Manalcxi regnasse tradit.
Sed vero propius est , fuisse Heroem inclytae fortitudinis ,
qualis Graecis Hercules Thebanus fuit ; qui quum egregia
facinora domi mihtixque patrasset , illud a grata posteri-
tate na£tus est , ut post mortem sub Herois fortissimi no-
mine invocaretur. Sacram illi Hercyniam fuiste lylvam,Ja*
cobus Spiegelius ex Tacito constare contendit , ubi ad Hia
verba Ricardi Bartholini Pemsini Austnad. lib.vin, com-
mentatur:
Hac quondam prifeis, qua facra fib Hercule waono
Creditur
De Tuiflone autem & Manno Tacitus in lib. de morib. Ger-
man. ait : Celebrant carminibus antiquis Tuiftonem deum
terra editum » & silium Mannum , originem gentis condito-
resfr Non dubito , quin Tuifto sit ipse Adamus, qui terri
editus fuit : nisi fortean Deo ipsi , Talponis nomen ad-
seribendum est, quem alix quoque gentes Theuth & Thoth
dixere > a quo non longe Tuiftoms vocabulum abit. Sic
Mannus erit Noacbos , cujus tres filii orbem terrarum inter
se divisere 5 quod Tacitus citato loco de Manno seribit t
CManno tres filios afiignant , e quorum nominibus proximi
Oceano In^avones ■> medii Hermiones , c&teri Iftavones 'vocen-
tur. Ucriusque memoria longe post Taciti tempora apud
Septentrionales Germanix populos celebrata est 5 sed im-
primis ad Manni honores pertinere videtur clarisslmum il-
lud apud B.ugtanos simulachrum,ad similitudinem /rfz?z,qui
non alius ac Noachus dicendus est,affabre cffiftum : quod
Saxo Grammaticus Hist. Dan. lib. xiv. pluribus descripsit.
V. Major per multas Germania? gentes , & diu-
turnior Herculis fuit veneratio , de quo Tacitus suo
sevo in libello de morib. Germanorum : Fmjje apud eos &
Herculem memorant , primum^ omnium virorum fortium
ituri in pralia canunt. Hunc Berosus lib v. Regem Tui-
ftonum vocat , temporibus Manalcxi regnasse tradit.
Sed vero propius est , fuisse Heroem inclytae fortitudinis ,
qualis Graecis Hercules Thebanus fuit ; qui quum egregia
facinora domi mihtixque patrasset , illud a grata posteri-
tate na£tus est , ut post mortem sub Herois fortissimi no-
mine invocaretur. Sacram illi Hercyniam fuiste lylvam,Ja*
cobus Spiegelius ex Tacito constare contendit , ubi ad Hia
verba Ricardi Bartholini Pemsini Austnad. lib.vin, com-
mentatur:
Hac quondam prifeis, qua facra fib Hercule waono
Creditur