Hardt, Hermann von der; Joe͏̈l; Hamm, Georg Wolfgang [Bearb.]: Tres Primæ Joelis Elegiæ Sacræ (Helmstadi[i]: Apud Georg. Wolffg. Hammium, Acad. Typog., 1706) [VD18 10957936]

mortis; subtrahi illa plane & prorfbs removeri*
Maxime cum sedis sacras, seu visiimarum caden-
darum ulus, effet inter munera in templo quo-
tidianus, quorsum collimet propheta, verbo&
stilo usus religioso. Qua ratione nec Satyra fu-
erit aculeatior, quam quando Propheta vacuum
a muneribus & expiatione templum verbo fe-
rali & diro, exfcindendi, in choro familiari, la-
cpessit. Vah, inquit, Ecclesia, tu csedere sueta
ad aram vi&imas, tu vita privare pecudes doda,
tu easdem tuam caede viCtimae expiare solita;
Age, nunc similis csedes, timile exitium, diviti
vindida ipla tua dulcissima corripuit munera:
Excisa illa omnia. Expiationem itaque omnem
excisam monet, unum spei remedium. Ineffa-
bile Ecclesiac Hierosolymitana? damnum. Quod
vero ad ipsa attinet munera sacra, a Joelenotari-
ter memorata , Fin^O generatim quidem alias
munusidque sacrum quodlibet de(ignac,(pecia-
tim vero notat bellaria delicatijjlma, ceteris vidi-
mis adolendis ordinarie jungenda, Farina fciL&
pollinis certam majsam3o\eo tingendam, thureque
adspergendam, cujus pugillus in ara cum vidi-
ma adolendus. Farina hujus fimilagineaplacenta-
ve sacra ideo meminit Propheta, quod proxime
ex agrorum proventu nasceretur. Segete igi-
tur in agris excisa aut deleta, & bellaria hsecla-
cra, farinas optimse apparatus sacer, necessario
cessabant, excisa cum segete. Individuo autem
hoc vi&imarum comite sublato, farinas mole
deficiente, viCtimae ineptas, indeque expiatio
nulla. Quas summa Ecclesias calamitas. Addit
argutis-