Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Heidelberger Volksblatt (5) — 1872

DOI Kapitel:
Nr. 18 - Nr. 26 (2. März - 30. März)
DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.44618#0084

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Die Nagglm a iern.

Die Woch
is 'widder
emool eeni vun
meine Dechter
18 Johr alt
worre. Alſo
hetrathsfäh ig!
Fort mit
Schaade. Weil
mer awer heit-
zudag ſo e
Meedl, die aus
ere eenfache
bergerliche
Haushaltung
kummt, nit
mehr leicht an
de Mann
bringt, ſondern
die zukinftige
Herrn Ehmän-

wehnlich do
anbeiße, wo ſe
am ärgſchte an⸗ ö —
g'ſchmiert ſinn, will ich's emool uff e annert Faſſon bro-
wiere. — Mit Dir fang ich an, ſag ich die Woch zu meim
Mann. Vun heit an ziehgſcht de mer' emool Dein ab-
g'ſchaawene, i verdiente Alldagsrock aus un loſcht der
en feine Friehjohrsiwerziehger mache. D'r Schneider borgt!
Dann gehſcht mer hin un ſuchſcht d'r e Vorſchtecknoodl
raus, ſo dick un ſchwer de ſe norr kriche kannſcht. D'r
Goldarweiter borgt! Dann gehſcht de mer zum Hutma-
cher un ſuchſcht d'r de feinſchte Berliner Zilinder nooch
d'r neiſchte deitſche Moode aus, der im Lade ſchteht. D'r
Hutmacher borgt! Uff die Art ausſchtaffirt gehſcht de mer
alle Dag die Schtadt nuff un die Schtadt nunner, daß
dich die Leit ſehe un vun d'r geredd werd. Im Werrths-—
haus hoſcht de fernerhin zu ſein en Renomiſcht. G'ſchbrächs-
weis loſcht als emool e Wort vun Hybotheke falle. Du
häſcht do eeni ſchtehn un häſcht dort eeni ſchtehn, die'd
jetzt kindige miſcht, weil'd ke Zinſe krägſcht. 's Allererſchte
awer, was de zu dhun hoſcht, wann'd in e Werrthshaus
kummſcht, is: nooch'm neiſchte Frankforter Curs zu frooge.
Wann d'r'n d'r Kellner dann gebrocht hott, ſetſcht dich mit
in e Eck un guckſcht dran nuff un guckſcht dran nunner,
un zählſcht alsemool was an de Finger ab, als wann de
en ganze Pult voll Schtaatsbabiere daheem heſcht. Soo-
dele, deß is Dein Roll, ſag ich, haw ich g'ſagt. Was
mich betrifft, ſo werr ich mich vun heit an wickle in Seide
un Sammt bis an de Hals — werr mich drage wie e

gewe un muſikaliſche Theeviſitte: — werr alle Theaterdag
fahre nunner uff Mannem, un wer iwerhaabt dhun, als
wär ich die Katſerin vun Marokko. Alles uff Borg! Deß
is Mein Roll. Unſer kleene Buwe un Meedle kumme
ſofort aus d'r gewehnliche Schul un werre in e Brivatin-
ſchtitutt unnergebrocht. Unſer heirathsfähig Dechterle hott
ſich natierlich zu drage noowl wie Vatter un Mutter, die'r
miteme gute Beiſchbiel voran gehe. Dann muß ſe natier-
lich werre muſikaliſch, muß lerne ſinge un Klavier ſchbiele,
daß ſe die ganz Nochbarſchaft 99 Kloofter dief in Grunds-
erzboddem nunner winſcht. Alles uff Borg! Deß is Dere
ihr Roll! Ame ſcheene Dag loßt dann die modern Fa-
milie Nagglmaier die Schees vor's Haus kumme un macht
e Landbarthie! En Ausflug uff'm reiche Unkl ſein Gie-
ter in d'r Pfalz — wann die Leit frooge! — Un dann
will ich emool ſehe, Ragglmaier, ſag ich, haw ich g'ſagt,
ob unſer Dechterle ke Mann kricht! Ob, wann mer d'r
Welt ſo e Zeit lang Sand in die Aage ſchmeiße, die Freier
zum Haus Nagglmaier nit ang'flooge kumme, wie die Biene
um de Honigkorb — ob nit alle Dag en Annerer mit
vier Händ um unſer Dechterle anhalt un um unſern mit-
terliche un vätterliche Seege bitt! — Awer dann, Naggl-
maier, loſſe mer uns o nit err mache! Norr ke Gewiſ-
ſensſchkruwl heit zu Dag mehr! Mir verſchbreche dem
Herr Schwiggerſohn, der an die Leimruth gehn will, al-
les! Per Exempl e glänzendi Einrichtung un ſo un ſo
viel Geld! Die glänzend Einrichtung loſſe mer natierlich
mache uff Borg un ſchicke em Herr Schwiggerſohn ſchbä-
ter die Rechnung dafor. Uff's baare Geld herngege
kann'r e Weil warte. G'heirath is g'heirath! Wann'r
ſe hott, hott'r ſe! Punktum. So mache mer's, Naggl-
maier, daß mer unſer Dechterle unner die Haub bringe!
Ja, ſegt'r, was werre awer die Leit dazu ſage, wann die
ſolied Familie Naͤgglmaier ſo uff eenmool aus alle Fuge
un Bande reißt? — Was? ſag ich, die Leit? D'r hee-
chere Schwindl kennt ke Leit. D'r Schwindl guckt heit-
zudag de Leit iwer die Kepp weg. Okondrolleer. Wer
de Schwindl un die große Boſſe mit de lange Vorhenk
recht zu mache verſchteht, is gut ang'ſchriwe bei de Leit
hott Kredit un Anſehe un ſitzt iweraal uff'm rechte Blatz.⸗
Alſo Sand in die Aage, Nagglmaier, ſag ich, Sand in
die Aage! Die alte Schbießbergerzeite ſinn vorbei. Nei
is die Welt! Nei ſinn die Sitte! Nei ſinn die Gebreiche!
Wer heitzudag nit mit'm Schtroom ſchwimmt, geht unner.
Immer zu, immer zu! Verſetz die Schtrimb, verſetz die
Schuh un laaf'm Deifl baarfuß zu. Unſer liwer Herr-
gott zahlt alles. Mach d'r ke Grille, mach d'r ke Sorge un
ſchenier dich beileib nit, die Handſchuh zu borge! For was
hawe dann die Kaufleit ihr Bicher! Werr emeol en an-
g'ſehener Mann! — Alſo noch e Dochter un ke Mann,
Leitcher! Wer beißt an? Wer kaaft Schwindl? ö
Kaaft mer'n ab, dann ausgelacht
Werd, wer heit nix aus ſich macht!

Pälzgräfin mit Schleier un Hut, — werr Ge'ſellſchafte

Druck von G. Mohr. — Verlag von G. Geiſendörfer.
 
Annotationen