DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.19671#0062
18
I 317—B47. II
34g
έμαΐε ίεραΐε έπαοιδαΐε J νυκτόε έλαυνόμενον προετάγμαειν εήε ύπ5 ανάγκης j
320 ουπερ από εκήνουε έετί τόδε, και φραεάτω μοι, || öcca θέλω γνώμηειν, άλη-
θείην καταλέΕαε,1 πρηυν, μειλίχιον μηδ3 άντία μοι φρονέοντα. | μηδέ εύ μηνίεηε
έπ3 έμαΐε ίεραΐε έπαοιδαΐε, '| αλλά φόλαΗον άπαν δέμαε άρτιον έε φάοε έλθεΐν ;
325 ταΰτα γάρ αυτόε ρταϋαε εν άνθρώποιει δαήναι. || κλήζω δ3 ουνομα εόν Μοιραίε
αυταιε ιεαριθμον' αχα'ύρω θωθω αϊη ϊαηϊα αϊη αϊη ϊαω ['‘θωθαι ψιαχα.’ και όταν
είεέλθη, έρωτα αυτόν, j περί ου θέλειε, περί μαντείας, περί έποποιίαε, |^περι όνει-
330 ροπομπείαε, περί όνειραιτηείαε, περί || όνειροκριτίαε, περί κατακλίεεωε, περί πάν-
των,! ο[ε]ων έετίν εν τη μαγική έμπει[ρία]. | ετρώεον δε θρόνον καί κλ[ι]ντήριο[ν
δ]ιά βυεείνω[ν],|εύ δε ετάθητι θόων διά του προειρημένου έπι θ[ύ]ματοε. καί μετά
335 την έ2[έ]ταειν έάν θέληε j| άπολΰεαι αυτόν τον θεόν, την προειρημένην έ[β]εν-
νίνηνς,ράβδον, ήν έ'χειε χειρί έν τη | λαια, μετένεγκον είε την δεΗιάν καί τον
κλών|α τήε δάψνηε, ον έ'χειε έν τη δεΗια χειρί, |''μετένεγκον είε την άριετεράν,
340 καί εβέεον || τον καιόμενον λύχνον καί χρώ τοΰ αύτου [ έπιθύματοε λέγων οτγ
5'λαθί μοι, πραπάτωρ, Ι^προγενέετερε, αυτογένεθλε- ορκίζω το πυρ | τό ψανέν
345 πρώτον έν άβόεεψ, | ορκίζω την εήν δύναμιν, την πάει μεγίετην, || ορκίζω τον
φθείροντα μέχριε ’Άϊδοε εί'εω, | ϊνα άπέλθηε είε τά ίδια πρυμνήεια καί μη | με
βλάψηε, άλλ3 ευμενήε γενοΰ διά παντόε.’
3-11—342: vgl. ΡΙΥ 442—458, 1963—89
318 εηε Ρ εοΐε Meineke, Ku 319 εετι, ψραεεατω Ρ verb. Pa, die ursprüngliche
Form aus der ersten Fassung des ΡIY als κατέχω τάδε λείψανα χερείν erschlossen von Ku
320 θέλω' Ρ γνωμηισιν Ρ γνώναι, εύν άλ—η Ηο 321 ττρηϋν μειλικιον Ρ μη Ρ μοι
verb. Pa; vgl. Ku, S. 40 323 αρκιον P verteidigt von Di εάρκινον Eitr άρτιον Ku, S. 41 f.
nach P eic 1. A 324 εδαΕαε P verb. Pa 325 ειε αριθμόν Ρ ιεαριθμον Pa die in
326—27 folgenden Buchstabenreihen stimmen weder zu dieser noch zu der von Ku(S. 44ff.)
angenommenen Urform des Yerses: vgl. Reitz. Poim. 259, 4. Isopsephie mit den Moiren-
namen, 3588, errechnet Dölger, Sol Sal.3 362 f. 320 ααϊη P 327 φΐαχαχαι P—καί Pa
ιαηαι^θ)) Dölg 328 εποποιϊαε P 'Dichtung’ A, an Yersorakel, wie sie der Eingang von
P Yü gibt, denkt Pr, Ho 329 ονειροτηειαε Ρ όνειραιτ. Kr 333 βυεείνω P—ων Wü
334 unter θυματοε Strich (Paragraphos) 335 τον θεόν faßt Ki als Glosse auf, Herch. als
Yerschreibung 340 τω αότω επ. Ho 343 πρώτωε Wü nach αβυεεωι freier Raum von
8 Buchst. 345 μεχρειε αϊδοε P vgl. Luc. 12, 5; Matth. 10, 28 (Jac.) 346 πρυμνήεια
s. dazu Wü, Festschr.. 22 f., Erman-Ranke, Aegypten Abb. 143, 167.
P II
Berlin P 5026. Erworben wie ΡI. Papyrusrolle1) (94 x 33 cm) in 4 breiten
Kolumnen beschrieben2), alle Kolumnen durch antike Brüche beschädigt.
Dem Schriftcharakter nach jünger als I, aber noch ins 4. Jahrh. gehörig.3) Die
wenigen Bemerkungen und Zeichen am Rand können z. T. der gleichen Hand
angehören, von anderer Hand sind am ehesten die zu Z. 45 und 160 bei-
1) Am Anfang sicher unvollständig, da Teile von Randbemerkungen fehlen und der
Text mitten in einer Formel beginnt.
2) I: 30 X 21 cm (Z.l—47), II: 31 X 21 cm (48 —102), III: 32 x 15 cm (103—160), IY:
22 X 15 cm (161—183).
3) Ygl. W. Schubart, Die Papyri als Zeugen antiker Kultur, Berl. 1925 S. 68.
Kol. 2: falsch zusammengesetzt; die rechte Hälfte um eine Zeile nach oben verschoben.
I 317—B47. II
34g
έμαΐε ίεραΐε έπαοιδαΐε J νυκτόε έλαυνόμενον προετάγμαειν εήε ύπ5 ανάγκης j
320 ουπερ από εκήνουε έετί τόδε, και φραεάτω μοι, || öcca θέλω γνώμηειν, άλη-
θείην καταλέΕαε,1 πρηυν, μειλίχιον μηδ3 άντία μοι φρονέοντα. | μηδέ εύ μηνίεηε
έπ3 έμαΐε ίεραΐε έπαοιδαΐε, '| αλλά φόλαΗον άπαν δέμαε άρτιον έε φάοε έλθεΐν ;
325 ταΰτα γάρ αυτόε ρταϋαε εν άνθρώποιει δαήναι. || κλήζω δ3 ουνομα εόν Μοιραίε
αυταιε ιεαριθμον' αχα'ύρω θωθω αϊη ϊαηϊα αϊη αϊη ϊαω ['‘θωθαι ψιαχα.’ και όταν
είεέλθη, έρωτα αυτόν, j περί ου θέλειε, περί μαντείας, περί έποποιίαε, |^περι όνει-
330 ροπομπείαε, περί όνειραιτηείαε, περί || όνειροκριτίαε, περί κατακλίεεωε, περί πάν-
των,! ο[ε]ων έετίν εν τη μαγική έμπει[ρία]. | ετρώεον δε θρόνον καί κλ[ι]ντήριο[ν
δ]ιά βυεείνω[ν],|εύ δε ετάθητι θόων διά του προειρημένου έπι θ[ύ]ματοε. καί μετά
335 την έ2[έ]ταειν έάν θέληε j| άπολΰεαι αυτόν τον θεόν, την προειρημένην έ[β]εν-
νίνηνς,ράβδον, ήν έ'χειε χειρί έν τη | λαια, μετένεγκον είε την δεΗιάν καί τον
κλών|α τήε δάψνηε, ον έ'χειε έν τη δεΗια χειρί, |''μετένεγκον είε την άριετεράν,
340 καί εβέεον || τον καιόμενον λύχνον καί χρώ τοΰ αύτου [ έπιθύματοε λέγων οτγ
5'λαθί μοι, πραπάτωρ, Ι^προγενέετερε, αυτογένεθλε- ορκίζω το πυρ | τό ψανέν
345 πρώτον έν άβόεεψ, | ορκίζω την εήν δύναμιν, την πάει μεγίετην, || ορκίζω τον
φθείροντα μέχριε ’Άϊδοε εί'εω, | ϊνα άπέλθηε είε τά ίδια πρυμνήεια καί μη | με
βλάψηε, άλλ3 ευμενήε γενοΰ διά παντόε.’
3-11—342: vgl. ΡΙΥ 442—458, 1963—89
318 εηε Ρ εοΐε Meineke, Ku 319 εετι, ψραεεατω Ρ verb. Pa, die ursprüngliche
Form aus der ersten Fassung des ΡIY als κατέχω τάδε λείψανα χερείν erschlossen von Ku
320 θέλω' Ρ γνωμηισιν Ρ γνώναι, εύν άλ—η Ηο 321 ττρηϋν μειλικιον Ρ μη Ρ μοι
verb. Pa; vgl. Ku, S. 40 323 αρκιον P verteidigt von Di εάρκινον Eitr άρτιον Ku, S. 41 f.
nach P eic 1. A 324 εδαΕαε P verb. Pa 325 ειε αριθμόν Ρ ιεαριθμον Pa die in
326—27 folgenden Buchstabenreihen stimmen weder zu dieser noch zu der von Ku(S. 44ff.)
angenommenen Urform des Yerses: vgl. Reitz. Poim. 259, 4. Isopsephie mit den Moiren-
namen, 3588, errechnet Dölger, Sol Sal.3 362 f. 320 ααϊη P 327 φΐαχαχαι P—καί Pa
ιαηαι^θ)) Dölg 328 εποποιϊαε P 'Dichtung’ A, an Yersorakel, wie sie der Eingang von
P Yü gibt, denkt Pr, Ho 329 ονειροτηειαε Ρ όνειραιτ. Kr 333 βυεείνω P—ων Wü
334 unter θυματοε Strich (Paragraphos) 335 τον θεόν faßt Ki als Glosse auf, Herch. als
Yerschreibung 340 τω αότω επ. Ho 343 πρώτωε Wü nach αβυεεωι freier Raum von
8 Buchst. 345 μεχρειε αϊδοε P vgl. Luc. 12, 5; Matth. 10, 28 (Jac.) 346 πρυμνήεια
s. dazu Wü, Festschr.. 22 f., Erman-Ranke, Aegypten Abb. 143, 167.
P II
Berlin P 5026. Erworben wie ΡI. Papyrusrolle1) (94 x 33 cm) in 4 breiten
Kolumnen beschrieben2), alle Kolumnen durch antike Brüche beschädigt.
Dem Schriftcharakter nach jünger als I, aber noch ins 4. Jahrh. gehörig.3) Die
wenigen Bemerkungen und Zeichen am Rand können z. T. der gleichen Hand
angehören, von anderer Hand sind am ehesten die zu Z. 45 und 160 bei-
1) Am Anfang sicher unvollständig, da Teile von Randbemerkungen fehlen und der
Text mitten in einer Formel beginnt.
2) I: 30 X 21 cm (Z.l—47), II: 31 X 21 cm (48 —102), III: 32 x 15 cm (103—160), IY:
22 X 15 cm (161—183).
3) Ygl. W. Schubart, Die Papyri als Zeugen antiker Kultur, Berl. 1925 S. 68.
Kol. 2: falsch zusammengesetzt; die rechte Hälfte um eine Zeile nach oben verschoben.