DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.29072#0172
t,i * FLAVIUS VALENTINIANUS II.
non ausus resistere matri , sibi tamen metuens a Maximo , Ambrosium
Epifcopum rogavit , ut pacis sequester fieret. Sed legatio h^c Fuit fru-
stra. Maxitnus ehim comiter quidem excepit legatos , iisque placide re-
spondit, & fcedus ante idum renovavit : sed ut audiit, Jegatos Alpes
transiiste, statim cum exercitu insecutus, inopinanti Valentiniano super-
venit , qui assumta matre fugit Thestalonicam , deinde in Orientem ad
Theodosium properavit. Causam ejus sustepit Theodosius , ducftaque
ejus sbrore Galla, & vidto ad Aquileiam Maximo, atque ad supplicium
cum filio Vidtore rapto, Gallias Valentiniano reddidit, cum omnibus iis,
quce Maximus obtinuerat , monens eum ut relidis Arianis Orthodoxo-
rum fidem sequeretur , & a perifecutione illorum abstineret. Postquam
Theodosius Constantinopolin esset reversus , Valentinianiis ex Italia in
Gallias sese contulit: quas post interitum Maximi circiter quinquennium
rexit, ut scriptum reliquerunt Socrates, Sigonius, Ignatius, Paulus Dia-
conus, Pomponius L^tus. Interea Arbogastes natione Francus, magister
militum, qui a Gratiano Imperatore Comitis locum in aula, ob insignia
merita, magnamque belli peridam , consecutus fuerat, eundemque gra-
dum Valentiniano invito retinuerat, potestate ita abuti cepit , ut omnia
ex suo arbitrio Imperatorem facere vellet. Valentinianus id sibi non fe-
rendum ratus, aliquando stricto gladio eum adortus est, sed impeditus ab
aliis eum post Comitatu amovere conatus est. Arbogastes ergo animo
ad vindi&am intento captavit eum perdendi occasionem, quam brevi ob-
viam statim arripuit. namque eum apud Viennam strangulari curavir.
Accidit id anno Christi 35^ die 15 Martii. Magno existimamus huic
malo fuisse quod Matris pessimas femina? monitis obtemperavit. Namque
ejus instindu in Italia orthodoxos persecutus est , & Arianos suis sedibus
restituit, capitali supplicio constituto , si quis hoc impedire vellet. Am-
brosium quoque Mediolanensem Epifcopum , Virum sin&issimum , vo-
luit Arianis hasreticis cedere. Quare irarum plenus colle<fta manu levis
armaturte templum , in quo tunc erat x^mbrosius , obfcdit, atque illum
lacris prodire soribus jussic. Sed Antistes negavit id se fidlurum , neque
templum suum deserturum : ii vellet se occidere , introiret , &, si ita
videretur, e medio tolleret. Hujus viri constantice cessit Valentinianus,
& quem tunc persequebatur, postca in magno habuit pretio , 6c Paren-
tis loco dilexic.
LXXVII.
non ausus resistere matri , sibi tamen metuens a Maximo , Ambrosium
Epifcopum rogavit , ut pacis sequester fieret. Sed legatio h^c Fuit fru-
stra. Maxitnus ehim comiter quidem excepit legatos , iisque placide re-
spondit, & fcedus ante idum renovavit : sed ut audiit, Jegatos Alpes
transiiste, statim cum exercitu insecutus, inopinanti Valentiniano super-
venit , qui assumta matre fugit Thestalonicam , deinde in Orientem ad
Theodosium properavit. Causam ejus sustepit Theodosius , ducftaque
ejus sbrore Galla, & vidto ad Aquileiam Maximo, atque ad supplicium
cum filio Vidtore rapto, Gallias Valentiniano reddidit, cum omnibus iis,
quce Maximus obtinuerat , monens eum ut relidis Arianis Orthodoxo-
rum fidem sequeretur , & a perifecutione illorum abstineret. Postquam
Theodosius Constantinopolin esset reversus , Valentinianiis ex Italia in
Gallias sese contulit: quas post interitum Maximi circiter quinquennium
rexit, ut scriptum reliquerunt Socrates, Sigonius, Ignatius, Paulus Dia-
conus, Pomponius L^tus. Interea Arbogastes natione Francus, magister
militum, qui a Gratiano Imperatore Comitis locum in aula, ob insignia
merita, magnamque belli peridam , consecutus fuerat, eundemque gra-
dum Valentiniano invito retinuerat, potestate ita abuti cepit , ut omnia
ex suo arbitrio Imperatorem facere vellet. Valentinianus id sibi non fe-
rendum ratus, aliquando stricto gladio eum adortus est, sed impeditus ab
aliis eum post Comitatu amovere conatus est. Arbogastes ergo animo
ad vindi&am intento captavit eum perdendi occasionem, quam brevi ob-
viam statim arripuit. namque eum apud Viennam strangulari curavir.
Accidit id anno Christi 35^ die 15 Martii. Magno existimamus huic
malo fuisse quod Matris pessimas femina? monitis obtemperavit. Namque
ejus instindu in Italia orthodoxos persecutus est , & Arianos suis sedibus
restituit, capitali supplicio constituto , si quis hoc impedire vellet. Am-
brosium quoque Mediolanensem Epifcopum , Virum sin&issimum , vo-
luit Arianis hasreticis cedere. Quare irarum plenus colle<fta manu levis
armaturte templum , in quo tunc erat x^mbrosius , obfcdit, atque illum
lacris prodire soribus jussic. Sed Antistes negavit id se fidlurum , neque
templum suum deserturum : ii vellet se occidere , introiret , &, si ita
videretur, e medio tolleret. Hujus viri constantice cessit Valentinianus,
& quem tunc persequebatur, postca in magno habuit pretio , 6c Paren-
tis loco dilexic.
LXXVII.