DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.28166#0191
rutyv rm , xm ct\va slz\m arpoz tcl$ et\\y]tei$ <n)siiro\irzicL$: speculathdm animi dispo-
siticv.em ad investiganda ea, quae utilia, quaeve inutilia sint ad mutuas concivium focietates. Di-
cit autem Qtcopy]Tixy]v, speculativam, quia cognita utilitate omnes ad eamrapimur. Quare Her-
marchus Epicuri discipulus apud Porphyrium lib. 1 De Abstinentia prae ceteris, quae fuse in
hanc sententiam disputat , ait : (ppovycrei j ou P&M (rapLcLroc xou §vvoL<?evrix.y! 8ov\ev<m
rm oyfKw Siypvtyxxv oi tcl tqiclvtcl toic 'ttqWoic eiayiyovpievoi , xou tsc fxev e7Ci\oyiafiov
ns xpvvtpt* xcLlcLaTyacLvrec cLXoyecc clvtb crporegoy cnadcLvopievBC 9 x.cli aroWcLxic ean\cLvQxvoy,tvs$s
T85 §e Tcp fteyeQei tm eacmpncov xxTxarte^xvTts: mentis prudentia , non corporis robore, aut
imperioso obsequio muititudini pracceiluere, qui huiusmodi populis suasernnt; partim enim inducetites,
ut constderarent, quam utilia forent, cum prius non adtenderent, & faepe eos iateret, partim ve-
ro ipfa poenarum magnitudine percelientes . Epicurus igitur iustitiae originem ex utilitate qui-
dem repetebat , eiusque modulo metiebatur ; at non ex privata , sed e publica totius so-
cietatis . Immerito igitur invidiam Epicuro creare conatus eO: Tullius lib. De sinibus , &
I De LegibuSj quasi docuerit ille iustum virum esse, qui suaemet utilitati unice studeat. De
quo vide , si Jubet, Petrum Gassendum ista fussus trasilantem in suis Animadv. in lib. X
Laert. part. III de Ethica Epicuri .
V. 18. 19. avfi7to\lhicLc ) Non aliam sane 4tocem ex illis 5-o^ao^ , quae librarius dor-
mitans adpinxit, & mox partim expungenda iussit, eruere licet . Haec autem, etss a Le-
xicis absst, a avfxacoXnyic & avsAToWiva) prono alveo ssuit; ita ut de eius ywaioTyjTi nul-
lus dubitem, cum nuper viderimus secundum Epicurum tamdiu iustum aliquid else, ots vuve-
(ptpzv iic Tyjv acpoc a\\v]\is$ kqivcoviclv tm STMnOAITETOMENjQN, donec conferret ad mu~
tuam concivium communionem .
V. 21. 22. Js m ouoQcLfiiv vrroypcL&iv Qzapy/xcLTw ) Ista apertissime nos docent Philode-
mum secundum suae seslae placita iustitiam definivisse , & ad suos discipulos in eadem fe-
cla instruendos huiusmodi didlata adornasse, ut iam pridem ad Col.II v. 6 animadvertimus.
V.28. 29. avWoyov (pyatv rcp pasaivup t0 Sivlcliov ) Hunc Platonis locum , quem adversarii
adlegabant, quemque nihil e re sua facere excipit Philodemus, in extantibus eius libris ex-
piscari non licuit. Ceterum alibi etiam Divinus ille Philosophus sic loquitur, ut videri possit
eum multam in Musico requirere virtutum scientiam, non vero ad illas parandas Musicam
conducere adfirmet; quae ipsa est Philodemi exceptio. Sic III De Rep.i cip’bv 0 teyco arpoi
QtCOV OVTCOS ‘ «Js /I8aix.0l 7rponpov iaopudaL, STe OVC (pcisliv VfllV OCOLlStVTiOV l\VCU TiSS (pv\cUL0L5 , 1rpiv CLs
tcl ty\$ acoCppoavvric aJvj , xcu cLvdptictc , xeu etevdtp\o%loc 5 xcli pitycLteacpzTCUaLC , xou oacL Tisrcov
CidiXCpcL, xc/.l T8TC0V CLV tVCLVTlCL TTctVTOi.^8 '7Cep\<PtpOJXtVaL yVCOp^cOsXtV, JOCtt tV0vl'X IV 01$ tVtT^ , CLiaQcL~
VCOfi.iQcL , XCLl CLvlcL, XCLl UXOVOL$ CLVTCOV . XoLl fJLY,Tt W ast\XpOl$ , fXY\Tt tV fXiycLte\$ OLT\sXcL^COfXtV, Cs.WcL
TY}$ clvtyh oiojueOcL Tt^vYj$ eivcu, xcu fxiteTY\$ i sic igituT per Deos aio : nunquam Mujici erirmts nost
neque iili Civitatis cuftodes , quos aiebam nobis esse injlituendos , nisii prius temperantiae species ,
& fortitudinis, £? liberaiitatis, fr? magnanimitatis, E? quotquot sunt istis germana, £? quotquot
ipfts omnino adverfa funt, cognoscamus, & sentiamus, ubi stnt ipfae, £? earum imagines: easque
neque in parvis , neque in magnis adspernemur , sed ad ipfam artem E? ftudium pertinere pute-
mus. At reponerent Adversarii Platonem paullo ante in eodem libro docuisse , Musscam in
internos animi recessiis permeantem cpiptw ivayyjxocrwyiv , xx\ tvayy.fxovcx 'Toitiv tctv t\$ opQcos
TpcL7TY! , decorem inducere , &? honeftum reddere , quicumque in ea fuerit resse institutus . Evayy]-
fxoam enim Platoni eadem esl, ac tuyiQttxr morum honeftas. Eius verba iam recitavimus ad Col.I
v. 4 pag. 3. Et quidem Ptolemaeus , qui in Harmonicorum lib.lll intearis Capitibus V, VI,
VII hanc ipsam pertra&at quaestionem quomodo ad virtutes comparandas Musica conferat in-
ter alia haec habet cap. V t oti x<zt tcqv QQoyycov to /xtv tusxttec , ctptTyj t\$ ?5~iv a.vTcov
T0 St tXfXt\t$ , XCLlLlCL ’ XXI CLVcLTpt^XVTl , TCOV j/VyWV Y\ /XtV CLptTYj , t/XsAt\t\CL T\$ *5 -* y CLvlcQV 0
tx/xtteix 6t y xclxicl : quia & sonorum concinnitas esi quaedam eorum virtus ; E? mconcinnitas
vitium : ita converfim animarum virtus est earurn quaedam inconcinnitas ; & vitium inconcinni-
tas . Percurrit deinde ssngulas virtutes , ut id ostendat ; denique subdit : xou o\co$ y xpa-
t\?y TY\$ -^vxw 3\cLQtai$ bo-cl dn dixcu.octvvy] av/zQwna r\$ triv : & ad summam quae esi
praestantissima animae dispofitio , Iustitia nimirum , consonantia qimdarn est *
D d
Papyr. Vol.I.
CO.
siticv.em ad investiganda ea, quae utilia, quaeve inutilia sint ad mutuas concivium focietates. Di-
cit autem Qtcopy]Tixy]v, speculativam, quia cognita utilitate omnes ad eamrapimur. Quare Her-
marchus Epicuri discipulus apud Porphyrium lib. 1 De Abstinentia prae ceteris, quae fuse in
hanc sententiam disputat , ait : (ppovycrei j ou P&M (rapLcLroc xou §vvoL<?evrix.y! 8ov\ev<m
rm oyfKw Siypvtyxxv oi tcl tqiclvtcl toic 'ttqWoic eiayiyovpievoi , xou tsc fxev e7Ci\oyiafiov
ns xpvvtpt* xcLlcLaTyacLvrec cLXoyecc clvtb crporegoy cnadcLvopievBC 9 x.cli aroWcLxic ean\cLvQxvoy,tvs$s
T85 §e Tcp fteyeQei tm eacmpncov xxTxarte^xvTts: mentis prudentia , non corporis robore, aut
imperioso obsequio muititudini pracceiluere, qui huiusmodi populis suasernnt; partim enim inducetites,
ut constderarent, quam utilia forent, cum prius non adtenderent, & faepe eos iateret, partim ve-
ro ipfa poenarum magnitudine percelientes . Epicurus igitur iustitiae originem ex utilitate qui-
dem repetebat , eiusque modulo metiebatur ; at non ex privata , sed e publica totius so-
cietatis . Immerito igitur invidiam Epicuro creare conatus eO: Tullius lib. De sinibus , &
I De LegibuSj quasi docuerit ille iustum virum esse, qui suaemet utilitati unice studeat. De
quo vide , si Jubet, Petrum Gassendum ista fussus trasilantem in suis Animadv. in lib. X
Laert. part. III de Ethica Epicuri .
V. 18. 19. avfi7to\lhicLc ) Non aliam sane 4tocem ex illis 5-o^ao^ , quae librarius dor-
mitans adpinxit, & mox partim expungenda iussit, eruere licet . Haec autem, etss a Le-
xicis absst, a avfxacoXnyic & avsAToWiva) prono alveo ssuit; ita ut de eius ywaioTyjTi nul-
lus dubitem, cum nuper viderimus secundum Epicurum tamdiu iustum aliquid else, ots vuve-
(ptpzv iic Tyjv acpoc a\\v]\is$ kqivcoviclv tm STMnOAITETOMENjQN, donec conferret ad mu~
tuam concivium communionem .
V. 21. 22. Js m ouoQcLfiiv vrroypcL&iv Qzapy/xcLTw ) Ista apertissime nos docent Philode-
mum secundum suae seslae placita iustitiam definivisse , & ad suos discipulos in eadem fe-
cla instruendos huiusmodi didlata adornasse, ut iam pridem ad Col.II v. 6 animadvertimus.
V.28. 29. avWoyov (pyatv rcp pasaivup t0 Sivlcliov ) Hunc Platonis locum , quem adversarii
adlegabant, quemque nihil e re sua facere excipit Philodemus, in extantibus eius libris ex-
piscari non licuit. Ceterum alibi etiam Divinus ille Philosophus sic loquitur, ut videri possit
eum multam in Musico requirere virtutum scientiam, non vero ad illas parandas Musicam
conducere adfirmet; quae ipsa est Philodemi exceptio. Sic III De Rep.i cip’bv 0 teyco arpoi
QtCOV OVTCOS ‘ «Js /I8aix.0l 7rponpov iaopudaL, STe OVC (pcisliv VfllV OCOLlStVTiOV l\VCU TiSS (pv\cUL0L5 , 1rpiv CLs
tcl ty\$ acoCppoavvric aJvj , xcu cLvdptictc , xeu etevdtp\o%loc 5 xcli pitycLteacpzTCUaLC , xou oacL Tisrcov
CidiXCpcL, xc/.l T8TC0V CLV tVCLVTlCL TTctVTOi.^8 '7Cep\<PtpOJXtVaL yVCOp^cOsXtV, JOCtt tV0vl'X IV 01$ tVtT^ , CLiaQcL~
VCOfi.iQcL , XCLl CLvlcL, XCLl UXOVOL$ CLVTCOV . XoLl fJLY,Tt W ast\XpOl$ , fXY\Tt tV fXiycLte\$ OLT\sXcL^COfXtV, Cs.WcL
TY}$ clvtyh oiojueOcL Tt^vYj$ eivcu, xcu fxiteTY\$ i sic igituT per Deos aio : nunquam Mujici erirmts nost
neque iili Civitatis cuftodes , quos aiebam nobis esse injlituendos , nisii prius temperantiae species ,
& fortitudinis, £? liberaiitatis, fr? magnanimitatis, E? quotquot sunt istis germana, £? quotquot
ipfts omnino adverfa funt, cognoscamus, & sentiamus, ubi stnt ipfae, £? earum imagines: easque
neque in parvis , neque in magnis adspernemur , sed ad ipfam artem E? ftudium pertinere pute-
mus. At reponerent Adversarii Platonem paullo ante in eodem libro docuisse , Musscam in
internos animi recessiis permeantem cpiptw ivayyjxocrwyiv , xx\ tvayy.fxovcx 'Toitiv tctv t\$ opQcos
TpcL7TY! , decorem inducere , &? honeftum reddere , quicumque in ea fuerit resse institutus . Evayy]-
fxoam enim Platoni eadem esl, ac tuyiQttxr morum honeftas. Eius verba iam recitavimus ad Col.I
v. 4 pag. 3. Et quidem Ptolemaeus , qui in Harmonicorum lib.lll intearis Capitibus V, VI,
VII hanc ipsam pertra&at quaestionem quomodo ad virtutes comparandas Musica conferat in-
ter alia haec habet cap. V t oti x<zt tcqv QQoyycov to /xtv tusxttec , ctptTyj t\$ ?5~iv a.vTcov
T0 St tXfXt\t$ , XCLlLlCL ’ XXI CLVcLTpt^XVTl , TCOV j/VyWV Y\ /XtV CLptTYj , t/XsAt\t\CL T\$ *5 -* y CLvlcQV 0
tx/xtteix 6t y xclxicl : quia & sonorum concinnitas esi quaedam eorum virtus ; E? mconcinnitas
vitium : ita converfim animarum virtus est earurn quaedam inconcinnitas ; & vitium inconcinni-
tas . Percurrit deinde ssngulas virtutes , ut id ostendat ; denique subdit : xou o\co$ y xpa-
t\?y TY\$ -^vxw 3\cLQtai$ bo-cl dn dixcu.octvvy] av/zQwna r\$ triv : & ad summam quae esi
praestantissima animae dispofitio , Iustitia nimirum , consonantia qimdarn est *
D d
Papyr. Vol.I.
CO.