Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Hermann, Karl Friedrich
Lehrbuch der griechischen Antiquitäten (1. Theil): Lehrbuch der griechischen Staatsalterthümer — Heidelberg: in der akademischen Buchhandlung von J.C.B. Mohr, 1855

DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.49985#0352
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
332 Th. V. Der athenische Staat. C.Il.A. Personenrecht.
diesen Fall eine Hyperbel zu seyn scheint, s. oben §. 104, n. 8
und 10.
8) Ιΐρΰσιν αιτιΐσ&αι Plut. Thes. c. 36; vgl. Diod. IV, 62, Poll.
VII. 13, und mehr bei Hemsterh. ad Lucian. D. D. XXIV. 2 und
Meier att. Process S. 403—405.
9) Antiph. Chor. §. 4 ; vgl. Plat. Leg. IX, p. 865 D.
10) Antiph. Herod. §. 48: ούδί οι τούς δισποτας αποχτιίναντις,
ίάν ίπ' αϋτοφώρω ληφ&ώσιν, ούδ’ ούτοι &νήσχουσιν νπ αυτών τών προς-
ηχόντοιν, αλλά παραδιδόασιν αϊ τούς τή αρχή . . χαΐ η ψήφος ίσον du-
ναται τω δοΰλον άποχτιίναντι χαι τω ιλιύ&ιρον: vgl. Eurip. Hecub.
288, Isocr. Panatb. §. 181 , Demosth. foed. Alex. §. 3, mit Herald.
Anim. p. 287·.
11) Λημοσιοι, vgl. Harpocr. p. 79 mit Maussac’s Note, Schnei-
der ad Aristot. Politic. p. 109 und mehr unten §. 147, n. 4.
12) Aeschin. Timarch. §. 54: άν&ρωπος δημόσιος οιχίτης τής πό-
λιοις . . ιύπορων αργυρίου χ.τ. λ., vgl. Meier S. 401 u. 560.
13) Χωρίς οιχοΰντις, Böckh Staatsh. I, S. 365: »worunter man
entweder mit den Grammatikern Freigelassene oder noch in Sklave-
rei befindliche aber· abgesondert von ihren Herren auf eigene Hand
lebende Leute verstehen muss«; vgl. Bekk. Anecd. p. 316 und
Privatalt. §. 13, n. 9.
14) Χοι'ς την ύπ'ιρ ΐαυτοϋ τιμήν, Ross Inscr. ined. 1. 9; vgl.
Privatalt. §. 58, n.15 und über die dort citirte Inschrift näher Wal-
Ion in Μ. de ΓΑ. d. Inscr. 1853, p. 266 fgg. 290 fgg. Ob freilich
auch wider des Herren Willen , wie Petit, p. 259 aus Plaut. Ca-
sina II. 5. 7 schliesst, steht dahin; römische Beispiele setzen sonst
einen Vertrag voraus, vgl. Lips. ad Tac. Ann. XIV. 42 und Göller
ad Plaut. Aulul. V. 1. 9, p. 125.
15) Atb. VI. 93 : διαφίριιν δί φησι Χρύσιππος δούλαν οΐχίτου . .
δια το τούς άπιλιυ&ίρους μ'ιν δούλους ιτι ιίναι, οίχίτας δϊ τους μη τής
χτήοιως άφιιμίνους: vgl. Isaeus Philoct. §. 20 und τον 'ίδιον ίξιλιϋ-
Θτρον bei Ulrichs in Ritsehl’s Rh. Museum II , S. 553 , wo auch
der Unterschied nicht gewahrt scheint, den die Grammatiker sonst
zwischen άπιλιύ&ιρος und ίΐ-ιλιύ&ιρος machen, Herald. Anim. IV. 10,
p. 328 und Valck. ad Ammon. I. 7, p. 29.
16) Dio Chr. XV. 17: ούχ οίσ&α τον Ά&ήνησι νόμον, παρά πολ-
λοΐς di καί άλλοις , οτι τον φύοιι δοΰλον γινομινον ουχ ία μιτιχιιν τής
πολιτιίας-, vgl. de Neve Moll p. 18 und über ihr Schutzgeld Böckh
Staatsh. I, S. 447. Die Hauptsache War das κα<2’ ιαυτόν ιίναι oder
άπαλλαγήναι παρά τών χυρίων , Demosth. pro Phorm. §. 4 und 28;
daher auch diese χωρίς ωχουν, Everg. et Mnesib. §. /2.
17) Vgl. Plat. Leg. XI, p. 915 A und mehr Privatalt. §. 58,
n. 7 fgg. und Becker Charikl. III, S. 41.
18) Harpocr. p. 40 ; άποστασίου δίχη τις ίστι χατά τών απιλιυ-
ϋτρω&ίντων διδομίνη τοϊς άπιλιυ&ιρώσασιν , ίάν άφιοτώνταί τι απ αυ-
τών η ίτιρον ίπιγράφωνται προστάτην, χαι α χιλιύουσιν οι νομοί μη
ποιώσιν’ χαι τούς μίν αλόντας διΐ δούλους ιίναι, τους df νιχησαντας
τιλίως ήδη ίλιυ&ίρους : vgl. Petit ρ. 261 —265, Jan. Pan de grati
animi officiis atque ingratorum poena jure Attico et Romano (Lugd.
B. 1809. 8) p. 67 — 73 und Meier Bon. damnat. p. 31—37, dem irh
übrigens jezt nicht mehr gegen Platner Process II, S. 80 beipflichte;
bei Demosth. Aristog. I, §. 65 ist vielleicht geradezu άπροοτασίου
 
Annotationen