125

Interim prasto sune Leges nonnullas in Codice,
promulgatas sub Leone juniore & Zenone.
Zeno Isauricus succedens filio suo , jam non
gubernabat amplius nomine tutorio, sive tanquam
consors Imperii, sed velut unicus & verus Orien-
tis Imperator. Dicitur interfecisse filium submissb
veneno, quatenus regnaret solus. Nunquam Prin-
ceps indignior conscendit solium. Ei corpus de-
forme, facies ridicula, & spiritus exorbitans: Ne-
mo erat, qui sciret, quomodo gerere se in pras-
sentia ejus: Aspecius ejus, quatenus ridiculus, pro-
vocabat cachinnos; quatenus autem ater & ferus,
inspirabat terrorem. Primaria Zenonis occupatio
erat, indulgere voluptatibus, sive potius volutare
se in cceno lalcivis, more animalis bruti & perquam
scandaloso. Haereticus ut erat, nullo non tempore
gravis extitit Orthodoxis. Principem hunc adeo
effeminavit libido, ut adinstar cuniculi timidi Con-
stantinopoli aufugeret, accepto mox nuncio de ir-
ruptionibus Sarracenorum &; Hunnornm. Unde
occasionem naffus est Basilius auferendi ei Impe-
rium; quod tamen paulo pofi: Zeno recepit. Fin-
gens se Catholicum, sub pnEtextu uniendi Ortho-
doxos cum seftariis, ediftum composuit Henoti-
cum, sive unionis ; verum cum eventu nomini
plane contrario. Equidem conceptum erat termi-
nis spirantibus pietatem & desiderium ardens pro-
curandi Ecclesiae pacem, indeque resultantem feli-
citatem Imperii: verum subspecie fallaci recipiendi
fymboli exarati in primis Conciliis Oecumenicis,
ediftum hoc feriebat anathemate Concilium Calce-
donense.