Hofmann, Donat: Introductio Exegetica In Philosophiae partem rationalem Sive Logicam: Usui, & commodo Studiosae Juventutis, praemisso universae Philosophiae prooemio, in lucem edita (Rastadii, 1749) [VD18 12450448]

Partis generalis Logica

pio apparet, unaquaeque earum in rdola-
tione fieri debet maior syllogismi figuras
primse, quae debet elle universalis.
Reg, £• Omnes for it a propofitiones fnt ajsir*
mativa, excepta ultima, qua potefl ejje nega*
tiva:nam prima propositio fit minor syllo-
gismi figurae primae, quae debet csie assirmans,
& in rcsolutione pleraeque conclusiones
etiam fiunt minores, adeoque etiam assir-
mantes : ad haec ex meris negantibus ori-
rentur syllogisini de integro negativi, quos
nihil probare certum est*
Regt g. Cavendum, ne in for it en vel una
salfa, aut aquivcca propositio irrepat: haec
enim reliquam post se scriem, atque adeo
conclusionem corrumpit; patet in pervul-
gato illo» qui bene bibit, bene dormit; qui
bene dormit &c.
IX. Dilemma est argumentatio >
Quid di*quae post totius alicuius divisionem
lemma ? ^ infert ex membris omnibus > quod
illatum est ex lingulis.
*?art>\* * Ita quidem auftor arris cogitandi * parri
c. 16* J. cap. & apposite quidem; nam om-
ne dilemma eo spe&at, ut una aliqua pro-
positio ex oppositis disiunftivx alicuius pro-
sitionis partibus concludatur j v. g* Haec
conclusio ; nemo eft in hac vita beatus, col-
ligitur sic: vel ssudet unusquisque virtuti-
bus, ssudet \ si ssudet,
perpetuum (humipfio bellum gerendo; y7
sindet^ mferior multo Cupiditatibusferviendo;
ergo

*87«

ergo j
notari

inter

Re

sic dile
rum <
vel a)
& fic
suwft*
corpore
nam ii
mortei
utione:
probat

ndno/
siW no

vMija
De dii

Um.
me ci

feti