3*7
WMif*
) si%
‘arte rei
) %
utv.g.
rens ad
io, aut
ilii per.
linexsi.
s horni-
umver-
tiiistm-
14. De-
irumque
1 secun.
ommu-
tama-
i. haec
huma-
eniant
1 natu-
leffede
gulari-
ir, at-
e una,
s, quo
purum
kntitatt
m cbt-
,,& !n
ntis, in
quo
in Dissert. I. Part. Gen. Logicae.
quo ves istae simul conveniunt; velut v. g. dppius &
lentulus &c. in humanitate conveniunt. Sit iam
nostra
PROPOSITIO:
Dantur a parte rei (i) non solce voces, Sr* id e ce y
sed natur ce etiam univerpiles: non tamen (z) se-
paratee a fingularibus in sensu pfeudo-Platonico: ne-
que (3) positive in sensu Scotisiico: sed (4) nega-
tive tantum in se unce, cjs communes pluribus.
Ita cum schola Thomistica& R. R. contra Nomina-
les, Pseudo-Platonicos3 & Scotistas.
Probatur r. pars prop. 1. Au&orit. Arift. qui I. pe-
ri berm. c. s« ait: res alias ejje singulares, alias univer-
sdes: ergo. Idem K Met, textu x 1. inquit: univer-
siliter, qu&cumque non habent divisionem, quatenus non
habent, eatenus unum dicuntur; ut si in quantum ho-
mo non habet divisionem, unus homo; si vero in quan-
tum animal, «kw» animal ,* si in quantum magnitudo,
magnitudo : subs. atqui dantur a parte rei natu-
re non habentes divisionem in praedicatis suis essen-
tialibus, ut patet ex ipsis exemplis a Philosopho al-
latis: ergo.
Probatur 2. ratione: Naturae, quae ex suo concep-
tu non sunt singulares, sunt utique universales, ni-
hil enim inter haec duo medium reperitur : atqui
dantur a parte rei naturae , quae ex luo conceptu
uon sunt singulares: ergo. P. m. dantur a parte rei
obiedta vocum , & conceptuum universalium, v. g.
huius vocis & conceptus: animal, homo , arbor>la-
P*s &c. atqui haec obie&a non sunt res ex conceptu
WMif*
) si%
‘arte rei
) %
utv.g.
rens ad
io, aut
ilii per.
linexsi.
s horni-
umver-
tiiistm-
14. De-
irumque
1 secun.
ommu-
tama-
i. haec
huma-
eniant
1 natu-
leffede
gulari-
ir, at-
e una,
s, quo
purum
kntitatt
m cbt-
,,& !n
ntis, in
quo
in Dissert. I. Part. Gen. Logicae.
quo ves istae simul conveniunt; velut v. g. dppius &
lentulus &c. in humanitate conveniunt. Sit iam
nostra
PROPOSITIO:
Dantur a parte rei (i) non solce voces, Sr* id e ce y
sed natur ce etiam univerpiles: non tamen (z) se-
paratee a fingularibus in sensu pfeudo-Platonico: ne-
que (3) positive in sensu Scotisiico: sed (4) nega-
tive tantum in se unce, cjs communes pluribus.
Ita cum schola Thomistica& R. R. contra Nomina-
les, Pseudo-Platonicos3 & Scotistas.
Probatur r. pars prop. 1. Au&orit. Arift. qui I. pe-
ri berm. c. s« ait: res alias ejje singulares, alias univer-
sdes: ergo. Idem K Met, textu x 1. inquit: univer-
siliter, qu&cumque non habent divisionem, quatenus non
habent, eatenus unum dicuntur; ut si in quantum ho-
mo non habet divisionem, unus homo; si vero in quan-
tum animal, «kw» animal ,* si in quantum magnitudo,
magnitudo : subs. atqui dantur a parte rei natu-
re non habentes divisionem in praedicatis suis essen-
tialibus, ut patet ex ipsis exemplis a Philosopho al-
latis: ergo.
Probatur 2. ratione: Naturae, quae ex suo concep-
tu non sunt singulares, sunt utique universales, ni-
hil enim inter haec duo medium reperitur : atqui
dantur a parte rei naturae , quae ex luo conceptu
uon sunt singulares: ergo. P. m. dantur a parte rei
obiedta vocum , & conceptuum universalium, v. g.
huius vocis & conceptus: animal, homo , arbor>la-
P*s &c. atqui haec obie&a non sunt res ex conceptu