de Iudicio Illativo*
479
^eritadpo,
ator ad eum
oteuecei
Wu, ne*
uoaiijjii.
ignitionis pra.
jeflandak:
ramifcii
neeefat,
rfitur: i
ileta, lei
on sequirar,
nova ratione
M
$ cum f’
, QUAESTIO II.
An a<5tus conclusionis intrinsece at-
tingat praemissas.
PRsENO TIO NES.
I. QEnsus huius quaestionis est, an sormalis a8its
concludendi unum ex alio» sieri semper debeat
cum reslexione astuali inteUeSus ad maiorem , mino-
rem obieBivam illius JyBogismiy cuius conclusio insertur:
idque intrinsece, (ive ejsent taliter , ita sciiicet; ut ne
quidem conclusio sit, nisi cum tali ressexione fiat.
Pro quo
II. Notanda est obiter illa drisiotelis do&rina, qua
censet: maiorem syllogismi (in bona & clara conse-
quentia) tempore ; minorem vero natura solum esse
priorem conclusione; rationem affert: quia maior est
propositio undequaque independens y qux proinde
seorsim, & sine conclusione cognosci potest; minor
vero est propositio subsumta, applicans conclusionem
ipsi maiori , ita , ut iam sine hac ipsa conclusione
cognosci non poslit. Sed quidquid sit de hac super-
vacua subtilitate, pro certo lumimus : a&um con-
clusionis non attingere intrinsece praemissas sormalesy
live illos a&us mentis, quibus maior & minor sunt
elicitae $ isti enim aCtus non sunt motivum, conclu-
sionis , sed solummodo causa extrinfeca esficiens, qua
eiusmodi motivum intellectui proponitur. Iam
esto
PRO-
479
^eritadpo,
ator ad eum
oteuecei
Wu, ne*
uoaiijjii.
ignitionis pra.
jeflandak:
ramifcii
neeefat,
rfitur: i
ileta, lei
on sequirar,
nova ratione
M
$ cum f’
, QUAESTIO II.
An a<5tus conclusionis intrinsece at-
tingat praemissas.
PRsENO TIO NES.
I. QEnsus huius quaestionis est, an sormalis a8its
concludendi unum ex alio» sieri semper debeat
cum reslexione astuali inteUeSus ad maiorem , mino-
rem obieBivam illius JyBogismiy cuius conclusio insertur:
idque intrinsece, (ive ejsent taliter , ita sciiicet; ut ne
quidem conclusio sit, nisi cum tali ressexione fiat.
Pro quo
II. Notanda est obiter illa drisiotelis do&rina, qua
censet: maiorem syllogismi (in bona & clara conse-
quentia) tempore ; minorem vero natura solum esse
priorem conclusione; rationem affert: quia maior est
propositio undequaque independens y qux proinde
seorsim, & sine conclusione cognosci potest; minor
vero est propositio subsumta, applicans conclusionem
ipsi maiori , ita , ut iam sine hac ipsa conclusione
cognosci non poslit. Sed quidquid sit de hac super-
vacua subtilitate, pro certo lumimus : a&um con-
clusionis non attingere intrinsece praemissas sormalesy
live illos a&us mentis, quibus maior & minor sunt
elicitae $ isti enim aCtus non sunt motivum, conclu-
sionis , sed solummodo causa extrinfeca esficiens, qua
eiusmodi motivum intellectui proponitur. Iam
esto
PRO-