DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.40176#0543
'flslWllR:
't
obUitii
an & sedalo
X[h: (b)
iWfrofo|(io,
wiUisi
aontw;|
ito, viripe-j
nem, sii
{s ii£ jt!
motis ei
itor: sitm
bemfe
mdustionei
sere recidite
nstrativam-
is specialis b-
itafcAff
, unde narrat
djittHF
(s #
betj
Dissert/. II. Sed. III. de Methodo, -sij
bet5 id quod vel maxime fieret, turbulentos in illa
affedus per acerbiora dideria excitando : 4. ad con-
victionem vel maxime pertinere probationem illam y
& redustionem, tam direUam quam indimSam syllogit
inorum; de qua adum sed. praeced. cap. ult.
N. ^79. Quid resutatio , £r* quibus modis sit i
Refutatio est : traBatio methodica, qua aliquis
erroris convincitur; seu qua ostenditur, proposi-
tionem, quam alius pro vera habet, esse falsam»
Fit iisdem modis, quibus convistio , sed tria in
eadem vitanda sunt: 1. logomaehia: 2. eonsequen-
tinrum absurdarume propofitione a dv er far ii violen-
ta deduBio: 3. Ile distum argumentum ^ invidia*
* Haec de confutatione obfervanda: 1. consutatio*
vm differre*ab impugnatione , quae unius, alteriusve
dubii obiedione fit: hinc a. propositionem eviden-
ter veram posfe quidem impugnari; non vero confu-
tari: 3. dum quis propositionem suarn evidenter de-
monstravit; hoc ipso confutasse eius contradido-
riam : siquidem contradidoria nequeunt simul esse
vera: 4. logomacbiam in confutando fieri, cum con-
futans alio seiisii propositionem impugnatam accipit,,
quam adversarius ; proinde non rite formato statu
controversiee ad confutationem accedit: $v eonfequen-
tiarum pravarum dedudionem fieri, cum ex propo-
sitione sequi dicuntur , quae ex vero illius sensu im-
mediate non lequuntur: quae res plerumque ;adver-
larium derisui, aut aliorum odio exponit ; ipsumque
fubinde turbulentis afiedibus implet, ac inattentum
ieddit i 6. denique argumentum ab invidia , quo con-
stquentiarii plerumque utuntur, dici illud, quo ad-
versarius in fam£* aut aliorum bonorum diserimen
Kk da-
't
obUitii
an & sedalo
X[h: (b)
iWfrofo|(io,
wiUisi
aontw;|
ito, viripe-j
nem, sii
{s ii£ jt!
motis ei
itor: sitm
bemfe
mdustionei
sere recidite
nstrativam-
is specialis b-
itafcAff
, unde narrat
djittHF
(s #
betj
Dissert/. II. Sed. III. de Methodo, -sij
bet5 id quod vel maxime fieret, turbulentos in illa
affedus per acerbiora dideria excitando : 4. ad con-
victionem vel maxime pertinere probationem illam y
& redustionem, tam direUam quam indimSam syllogit
inorum; de qua adum sed. praeced. cap. ult.
N. ^79. Quid resutatio , £r* quibus modis sit i
Refutatio est : traBatio methodica, qua aliquis
erroris convincitur; seu qua ostenditur, proposi-
tionem, quam alius pro vera habet, esse falsam»
Fit iisdem modis, quibus convistio , sed tria in
eadem vitanda sunt: 1. logomaehia: 2. eonsequen-
tinrum absurdarume propofitione a dv er far ii violen-
ta deduBio: 3. Ile distum argumentum ^ invidia*
* Haec de confutatione obfervanda: 1. consutatio*
vm differre*ab impugnatione , quae unius, alteriusve
dubii obiedione fit: hinc a. propositionem eviden-
ter veram posfe quidem impugnari; non vero confu-
tari: 3. dum quis propositionem suarn evidenter de-
monstravit; hoc ipso confutasse eius contradido-
riam : siquidem contradidoria nequeunt simul esse
vera: 4. logomacbiam in confutando fieri, cum con-
futans alio seiisii propositionem impugnatam accipit,,
quam adversarius ; proinde non rite formato statu
controversiee ad confutationem accedit: $v eonfequen-
tiarum pravarum dedudionem fieri, cum ex propo-
sitione sequi dicuntur , quae ex vero illius sensu im-
mediate non lequuntur: quae res plerumque ;adver-
larium derisui, aut aliorum odio exponit ; ipsumque
fubinde turbulentis afiedibus implet, ac inattentum
ieddit i 6. denique argumentum ab invidia , quo con-
stquentiarii plerumque utuntur, dici illud, quo ad-
versarius in fam£* aut aliorum bonorum diserimen
Kk da-