88 Compendium Ontologise.
rei possibilitas, seu non repugnantia pr ce dicatorum
rem illam consiituentium : existentia est attus ulti-
mus , quo ejjentia ponitur extra suas cmjjas: hac
in ente substantiali fere praestat effectum forma-
lem subsissentice \ in accidentali vero inbcesionisy seu
inhceventia. Est autem subsisientia ( grsece tW<ga<rt$)
perfectio, qua substantia aliqua fit sui iuns, seu
independens in (uo elTe a subie&o: inhcerentia,
qua accidens essentialiter dependet a subie&o, ita
Ut eius ejse sit ineffe.
* In ente increato, sive DEO essentia non distin-
guitur ab existentia, utraque est positiveceterna, ab-
iolute necejsaria, ac immutabilis; in ente creato es-
sentia est aeterna ( negative tantum , seu non repu-
gnantem ) necessaria, & immutabilis : exsislentia
vero temporalis, contingens, & mutabilis.
** Ens porro substantiale per subsistentiam (aut
existentiam ) completum vocatur, suppositum, &,
si sit substantia intelleftiva, speciatim: persona. Du-
os vero effedus proslatsubsisientia, nempe: i. per
Illam repugnat substantipe inhcerere alicui subiesto;
sicut accidenti repugnat liibsistere extra omne siib-
ieftum: 2- omne suppositum appropriat sibi faculta-
tum siiarum operationes; ita, ut v. g. homo dica-
tur intelligere, scribere; ambulare &c. non eius
intelkBus, manus, pedes- Ubi cavendum tironi phi-
losopho, ne perturbari se patiatur illo modo loquen-
di scholastleorum, quov. g. inielleBum» voluntatem,
imo & logicam, aliosque habitus tamquam supposita pro-
ponunt ; inteUiBum enim dicunt fingere, percipere,
percepta combinare &c, logicam dirigere, imo &
effi-