DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.40177#0205
fc
Exercitationes SchoksticsE^
m
originaSt» sa haec modificatio ut siimmurn pro principio instru-
meafliod mentali, etsi valde improprie, haberipotest.
estfmdps Principium quo aduale producendi tam
1IeiwH substantiam, quam accidens ^NB. accidens impro*
pfjg didum; nam sorma tum substantialis, tum acci-
dentalis non sst9 ut habet Aristoteles) est adio agen-
tis, quae non est, nisi determinatio agentis ad adu
agendum, fcu exercendam vim suamadivam, quae
jjutuJ pariter non est , nisi determinatio ad pojse agere.
Hinc
lag
tO) jwfo»
5: ratio: s
i cuiuslibet et
iltliM
nuniwfejrat
indi.
cnsrfep
s, v.g*c*
[is non
se p'1.
;r0 III faf,
item op
^ (s
■ * \
catam!1 ^
Q. 3. An substantia creata fit immediate ope~
rativa.
Quaestio haec magno strepitu in scholis agitatur*
sed facillime resolvi potest, si observetur, quod no-
tat S. Dodor, & infitiari nemo valet : solum DEUM
ejse suam ipsius aSionem; seu potius e converso : solam
aBionem DEI ejse DEUM, quod idem est, ac dicere:
solum DEUM agere sine aliqua contingenti determinatio-
ne ipsi adveniente , sed ipsam divinam substantiam,
utpote adum purissimum, esse adionem DEL Unde
R. 1. Nulla substantia creata est immediate ope-
rati va.vintellige, sine nova, eaque contingenti de-
terminatione sibi adveniente: neque enim adio (ni-
si in obliquo) est ipsa substantia, sed modus substan-
tfe, cuius interventu substantia creata aliam substan-
tiam vel producit, vel modificat. Nec plura hanc
in rem afferre operae pretium est $ cum argumenta
scholastica , quae pro , & contra hanc resolutionem
afferuntur, procedant de substantia operante , nont
pro slatu reali, sed ideali, eademque argumenta non
ideas rebus, sed res ideis accommodent, quod infi-
nitarum disputationum est seminarium*
N Qu*
Exercitationes SchoksticsE^
m
originaSt» sa haec modificatio ut siimmurn pro principio instru-
meafliod mentali, etsi valde improprie, haberipotest.
estfmdps Principium quo aduale producendi tam
1IeiwH substantiam, quam accidens ^NB. accidens impro*
pfjg didum; nam sorma tum substantialis, tum acci-
dentalis non sst9 ut habet Aristoteles) est adio agen-
tis, quae non est, nisi determinatio agentis ad adu
agendum, fcu exercendam vim suamadivam, quae
jjutuJ pariter non est , nisi determinatio ad pojse agere.
Hinc
lag
tO) jwfo»
5: ratio: s
i cuiuslibet et
iltliM
nuniwfejrat
indi.
cnsrfep
s, v.g*c*
[is non
se p'1.
;r0 III faf,
item op
^ (s
■ * \
catam!1 ^
Q. 3. An substantia creata fit immediate ope~
rativa.
Quaestio haec magno strepitu in scholis agitatur*
sed facillime resolvi potest, si observetur, quod no-
tat S. Dodor, & infitiari nemo valet : solum DEUM
ejse suam ipsius aSionem; seu potius e converso : solam
aBionem DEI ejse DEUM, quod idem est, ac dicere:
solum DEUM agere sine aliqua contingenti determinatio-
ne ipsi adveniente , sed ipsam divinam substantiam,
utpote adum purissimum, esse adionem DEL Unde
R. 1. Nulla substantia creata est immediate ope-
rati va.vintellige, sine nova, eaque contingenti de-
terminatione sibi adveniente: neque enim adio (ni-
si in obliquo) est ipsa substantia, sed modus substan-
tfe, cuius interventu substantia creata aliam substan-
tiam vel producit, vel modificat. Nec plura hanc
in rem afferre operae pretium est $ cum argumenta
scholastica , quae pro , & contra hanc resolutionem
afferuntur, procedant de substantia operante , nont
pro slatu reali, sed ideali, eademque argumenta non
ideas rebus, sed res ideis accommodent, quod infi-
nitarum disputationum est seminarium*
N Qu*