514 Partis Specialis Metaphyffcae
quae appetitus sensitivus aversatur, ut v. g. potionem
medicam gustui valde insiiavem , castigationemcor-
poris. &c. & contra averfari, qux appetitus sensiti,
tivus prosequitur, v.g. voluptates corporis, opes,
atque divitias &c. Sed quo huius sacultatis, notioma-
gis iUustretur, esto
Prin, 1. Appetitus rationalis non poUst veli e, nisibo,
num i aut nolle y nisi malum: ficut scilicet intelleftus
non potest nisi verum, &sub ratione veri intelligere,
visus nonnisi colores, auditus, nonni (i sonos Stc, per-
cipere; bonum enim (in communi) est, ut in scholis
loquuntur, obiestum adaequatum voluntatis, ma-
lum noluntatis,
Prin, 2. Appetitus non potest velle bonum , aut nolle
malum 1 nisi disiinQe ab anima repr<e(entatum : hocipsuro
est, quod in scholis dicunt a nibil votitum 9 nisipwcog*
nitum: de quo alias distum: Unde
Prin. 3. Si appetitus rationalis velit malum, aut no-
lit bonum; buiusce erroris ratio sussiciens in intellesiu
querenda est: dum enim intelleftus errat in repne-
ientando anima? bonum, aut malum apparens pro vero;
necesse etiam est aberrare appetitum rationalem. Ergo
Prin. 4. Conditio volendi, vel nolendi est reprgsenU-
|go boni y aut mali per intelleBum sa&a; patet ex iam
diftis:; hinc
Prin. s. Quo maius bonumr velmalum abintelleBure*
prssentaiur, eo sortius volendi, aut notendi motivum
adest * proinde mirum non est, quod voluntas e duo-
bus bonis distinfte cognitis, eligat id, quod maius
est; e duobus malis inevitabilibus id, quod minus;
|nter aqualia vero anceps, & suspensa haereat,, do-
mQ undecumque alterutrius motivum praeponderet.
jecel A
ribus,
fitkisski <
rationis, \
ratio 5 6 it
feonnmco
Porro.
Prin, f.
Imt/itt1
iotr,ines |
^re/rasten
Vidsttp
partii
Ii
FWetoi
quae appetitus sensitivus aversatur, ut v. g. potionem
medicam gustui valde insiiavem , castigationemcor-
poris. &c. & contra averfari, qux appetitus sensiti,
tivus prosequitur, v.g. voluptates corporis, opes,
atque divitias &c. Sed quo huius sacultatis, notioma-
gis iUustretur, esto
Prin, 1. Appetitus rationalis non poUst veli e, nisibo,
num i aut nolle y nisi malum: ficut scilicet intelleftus
non potest nisi verum, &sub ratione veri intelligere,
visus nonnisi colores, auditus, nonni (i sonos Stc, per-
cipere; bonum enim (in communi) est, ut in scholis
loquuntur, obiestum adaequatum voluntatis, ma-
lum noluntatis,
Prin, 2. Appetitus non potest velle bonum , aut nolle
malum 1 nisi disiinQe ab anima repr<e(entatum : hocipsuro
est, quod in scholis dicunt a nibil votitum 9 nisipwcog*
nitum: de quo alias distum: Unde
Prin. 3. Si appetitus rationalis velit malum, aut no-
lit bonum; buiusce erroris ratio sussiciens in intellesiu
querenda est: dum enim intelleftus errat in repne-
ientando anima? bonum, aut malum apparens pro vero;
necesse etiam est aberrare appetitum rationalem. Ergo
Prin. 4. Conditio volendi, vel nolendi est reprgsenU-
|go boni y aut mali per intelleBum sa&a; patet ex iam
diftis:; hinc
Prin. s. Quo maius bonumr velmalum abintelleBure*
prssentaiur, eo sortius volendi, aut notendi motivum
adest * proinde mirum non est, quod voluntas e duo-
bus bonis distinfte cognitis, eligat id, quod maius
est; e duobus malis inevitabilibus id, quod minus;
|nter aqualia vero anceps, & suspensa haereat,, do-
mQ undecumque alterutrius motivum praeponderet.
jecel A
ribus,
fitkisski <
rationis, \
ratio 5 6 it
feonnmco
Porro.
Prin, f.
Imt/itt1
iotr,ines |
^re/rasten
Vidsttp
partii
Ii
FWetoi