DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.43375#0009
ISIS SIVE LVNA.
7
§. 3. Vel illa ipfa , quam nunc explicui, fabula Nominito,
Graecorum fymbolica, et longe antiquiffima, fatis fficceffit in
vnumquemque docere poteft, Iftdis Numine et no- a~
mine, Sacerdotes Aegyptiorum nihil aliud voluifie p ~
defignare, quam Lunam, magnam illam gentium fere ISIS,
omnium Deam, Idque etiam teftimoniis veterum eandem de-
d i fertis videmus confirmatum. D 1 o d o r vs Siculus fignans.
obferuat Lib. I. p. 10. vetuftifiimos Aegyptios exifti-
mffi duos effie Deos. aeternos et primos, Solem nempe
et Lunam, quorum iflum Ofirin, hanc vero Ifin appel-
larint. Idem p 22. extr. et 23. fcribit, eandem Deam
a quibuldam dici [fidem, ab aliis wcoLunam. Con-
fimiliter diogenes laertivs talem nobis an-
tiquam Aegyptiorum Philofophiam ac Theologiam
repraefentat, Solem ac Lunam Deos alterumque Ofi-
rin alteram IJm appellatos. In Prooemio ($. 10. Qui-
bus iungo plvtarchvm, vt qui in libro, quo
vniuerlam Aegyptiorum Theologiam explicare anni-
fus eft, de Ijide et Ofir. p. 372. memoriae prodiderit.
Ljidem vero eandem cum Luna efie pronuntiantes ^etiam
eadem vtramque imagine repraefentant, in qua cornua
addita^ Lunae indicant illuminationes falcatas, nigrae
autem veftcs, occultationes eius et obumbrationes defi-
gnant, quibus Solem defderans fellatur. Itaque et ad
res amatorias Lunam inuocant: et iis rebus praeefje
lfidem, Eudoxus affirmat. Sed omnium maxime hoc
ipfumex iis intelligitur, quae delfide Aegyptii prae-
dicare, quaeue illi attribuere folebant, et quorum nos
etiam praecipua in fequentibus breuiter tangemus.
Non valde ab hac interpretatione recedunt, qui
eam cum Graecorum Cerere conferunt, Cerercmapxz
appellitant. Illam enim terrae fertilitatem, quam Ce-
reri fuae, Numini maximo, Graeci in acceptis fere¬
bant, Aegyptii adferibebant , quamuis et alia
comparationis huius pollit reddi ratio, quam fuo
loco infra exponemus §. 7.
A 4 . §. 4.
7
§. 3. Vel illa ipfa , quam nunc explicui, fabula Nominito,
Graecorum fymbolica, et longe antiquiffima, fatis fficceffit in
vnumquemque docere poteft, Iftdis Numine et no- a~
mine, Sacerdotes Aegyptiorum nihil aliud voluifie p ~
defignare, quam Lunam, magnam illam gentium fere ISIS,
omnium Deam, Idque etiam teftimoniis veterum eandem de-
d i fertis videmus confirmatum. D 1 o d o r vs Siculus fignans.
obferuat Lib. I. p. 10. vetuftifiimos Aegyptios exifti-
mffi duos effie Deos. aeternos et primos, Solem nempe
et Lunam, quorum iflum Ofirin, hanc vero Ifin appel-
larint. Idem p 22. extr. et 23. fcribit, eandem Deam
a quibuldam dici [fidem, ab aliis wcoLunam. Con-
fimiliter diogenes laertivs talem nobis an-
tiquam Aegyptiorum Philofophiam ac Theologiam
repraefentat, Solem ac Lunam Deos alterumque Ofi-
rin alteram IJm appellatos. In Prooemio ($. 10. Qui-
bus iungo plvtarchvm, vt qui in libro, quo
vniuerlam Aegyptiorum Theologiam explicare anni-
fus eft, de Ijide et Ofir. p. 372. memoriae prodiderit.
Ljidem vero eandem cum Luna efie pronuntiantes ^etiam
eadem vtramque imagine repraefentant, in qua cornua
addita^ Lunae indicant illuminationes falcatas, nigrae
autem veftcs, occultationes eius et obumbrationes defi-
gnant, quibus Solem defderans fellatur. Itaque et ad
res amatorias Lunam inuocant: et iis rebus praeefje
lfidem, Eudoxus affirmat. Sed omnium maxime hoc
ipfumex iis intelligitur, quae delfide Aegyptii prae-
dicare, quaeue illi attribuere folebant, et quorum nos
etiam praecipua in fequentibus breuiter tangemus.
Non valde ab hac interpretatione recedunt, qui
eam cum Graecorum Cerere conferunt, Cerercmapxz
appellitant. Illam enim terrae fertilitatem, quam Ce-
reri fuae, Numini maximo, Graeci in acceptis fere¬
bant, Aegyptii adferibebant , quamuis et alia
comparationis huius pollit reddi ratio, quam fuo
loco infra exponemus §. 7.
A 4 . §. 4.