VON J. FRIEDLAENDER.

85

Ille es qui miras pingis, Pisane, figuras,
Perpetuaque viros vivere laude facis.
Naturam in rebus variis imitaris et artem,
Unde dicam Phidiae, Praxitelisque manus.
Humanis similes vultus atque ora loquentum
Effingit, videas pascere saepe feras:
Ac similes quondam natitare per aequora pisces,
Tendere iter celeres saepe videbis aves.
Vidi egomet sylvas, currentia flumina, montes,
Surgere latrantes per cava tecta canes.
Quid loquar? effigies humanas aere refuso
Non hie mortales morte carere facit?
Aspice quam nitide Leonelli principis ora
Finxit, et anguigeri lumina vera Ducis.
Mille alias finxit mira novitate figuras,
Quas inter vivet Porcelli effigies.
Pace loquar veterum pictorum, et pace novorum,
Aequiperat veteres, vincit et ille novos.
Vive decus pictorum et gloria, et alter Apelles,
Cujus ob ingenium tempora prisca virent.
Τέλος.

Das vierte Gedicht endlich ist schon von Gaetani im Museum Mazzuchellianum
Th. I. S. 76, 1761 abgedruckt worden, allein wir verdanken Herrn Cavattoni die
folgende Umarbeitung, durch welche der Dichter offenbar sein Gedicht verbessern
wollte. Tito Vespasiano Strozzi war 1422 geboren, er hat also das Gedicht wohl
nicht lange vor Pisano's Tode machen können.
Titi Vespasiani Strozzae
ad Pisanum pictorem praestantissimum.
Quis, Pisane, tuum merito celebrabit honore
Ingenium praestans, artificesque manus?
Nam neque par Zeuxis, nec par tibi magnus Apelles;
Sive velis hominem pingere, sive feram.
Quid volucres vivas, aut quid labentia narrem
Flumina, cumque suis aequora littoribus?
Illic et videor fluctus audire sonantes;
Turbaque caeruleam squammea findit aquam.
Garrula limoso sub gurgite rana coaxat;
Valle sues, ut sol monte, latere facis.
Tum liquidos molli circumdas margine fontes;
Mixtaque odoratis floribus herba viret.
Umbrosis nymphas silvis errare videmus;
Haec humero casses, altera tela gerit.
Parte alia capreas lustris excire videntur,
Et fera latrantes ora movere canes.

5*