DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.2603#0807
1.1
& quãdo par-
tus ſequatur.
reſtitutus, ibi ſimplici-
ter manumiſſus:vt d.S.
filio qui mortis. Sed con-
tra hanc ſolutionem
eſt Inſt de ſeruil cog. Sed
ibi ſemper ſerui: vnde
manumiſſi accipiunt
cog. & facit , de iure
parl ſiue & eo li.
Reſtituta. mulieri:
& per conſequens fi-
lio. AcCVRS.
,
DE CADAVERI-
bus punitorum.
E oponr , Carvs
3
Aliquo decapi-
tato, ſi cognati eius vel
alij petant à principe
vt eis liceat corpus
cius accipere & ſepeli-
re, concedendu eſt eis:
nec aliter poſſunt cor-
pora coru ſepeliri, niſi
de principis licentia: &
hoc princeps quando-
que non concedit. vt ſi
erat damnatus ob cri-
men leſæ maieſtatis.
Item corpora corum
qui ſunt combuſti, non
licet ſepeliri ſine prin-
cipis parabola: vt puta
oſſa que remanſerunt,
vel cinis collectus. FR.
c Cognatis. & aliis
petentibus:vt j lfin. &
Ioſeph petiit à Pilate
corpus Chriſti. & facit
C.de relig. Lobnoxios.
dPetitum. à princi-
pe:vt j.l prox.
Slquis In
inſulam deporta-
tus, aut relegatus, ibi-
dem deceſſit: non po-
teſt ſepeliri extra illam
inſulam, niſi de princi-
pis licentia: & ſic pœna
etiam poſt mortem
durat. FR. Acc.
Orpora. CASVS.
b Anatomi Corpora b dam-
cauſa medicis natorum ad mortem
cadauera dã- quibuſlibet petentibus
natoron dari al ſepeliendun prin-
poſe hine col, ceps concedie Fn.
eehmmat eu eeJ Animaduerſorum.
ve rei cauſa id eſt eorum in quos
aut debiti ra- animaduertitur, & qui
tione, l. vlt de damnantur ad mor-
ſepulchro viola- tem. & facit S.l prox. in
erirrn le ſe prine.
tritaart de ſe Fr Danda ſunt à prin-
cipe:vt s l prox. Acc.
APPELLA-
tionibus.
ie Ppelande Ca-
&ss. Vſus ap-
pellandi frequens eſt
& neceſſarius. per ap-
pellationem enim cor-
rigitur quod male iu-
dicatum erat, ſiue do-
lo, ſiue imperitia: licêt
quandoque deterius
DE
ſecundûm illam reſpon
.......
Digeſtorum Liber xlix. Tit.j.
a Matris dam- a Conceperat. ante e damnationem:ſecus ſi poſt: quia parit ſer-
nat ſtatú, an uum:vt . de fideic. lib.l generaliter. S.ex damnata niſi cum matre re-
ſtituatur: ve nſt deſſeriilog inprine. ſed9
ſtea conceptum liberume
non placet. Item fac. Inſtit. de cap dem.S quod autem contrà. Sol.hic
uidam dicunt etiam po-
ſe. arg S. ad Terd j.S. filio qui mortis. quod
IV. PAVLVS libro decimoſoptimo
Quaſtionum.
I metallun dammata mulier,
eum quem prius conceperat?
edidit: deinde à principe reſtitu-
ta eſt. Humaniûs dicetur, etiam
cognationis iura huic reſtituta
videri.
DE CADAVERIBVS
punitorum.
TITVLVS XXIV.
Hic etiam tit. eorumdem communis eſt.
i. deportatorum & relegatorum, vel inter-
dictorum, ne poſt mortem inconſulto principe
ſepeliantur alibi quam quo loco pœna fun-
gebantur ſua, ſed proprius magis eſt adfe-
ctorum vltimo ſupplicio, ne ſcilicet horum
cadauera humentur inconſulto principe. hac
hodie eſt lex morte punitorum. Cedrinus,
uàaivo per pies, uà vv oiu-
o võuov. Veteres Romani & Auguſtus
fuere mitiores qui nec cognatis eorum ea ſibi
negare permiſerunt. idque Auguſtum ip-
ſum.l-jait de ſe ſcribere libro decimo de vita
ſua ſcripſerat libros duodecim auctore Suida
& Suetonio. CVIAC.
1. VLPIANVS libro nono de officio
proconſulis.
Orpora eorum qui
capite damnantur,
cognatis ipſorum
neganda non ſunt.
& id ſe obſeruaſſe
LIBER
. i
r¬
a
s..
1576
prædicta. poreſt enim eſſe quod iudex in conſulendo orina-
fuit mentitus, & ſic contra reſponſionem ſi
pis appellari videtur. & dic de hoc ve in
ncipit, non dicas appellari, &c.SI QV1
appellaui ad quendam iudicem, cûm deb
etiam D. Auguſtus libro decimo
de vita ſua ſcribit. Hodie autem
eorum in quos animaduertitur,
corpora non aliter ſepeliuntur,
quam ſi fuerit petitumd& per-
miſſum: & nonnunquam non
permittitur, maxime maieſtatis
cauſa damnatorum. Eorum quo-
que corpora qui exurendi dam-
nantur, peti poſſunt: ſcilicet vt
oſſa & cineres collecta ſepulturæ
tradi poſſint.
MARCIANVS libro decimo
Publicorum.
II.
SL quis in inſulan deportatus
vel relegatus fuerit, pona
etiam f poſt mortem manet:
nec licet eum inde transferre
aliubi, & ſepelire inconſulto
principe: vt ſæpiſſime Seuerus
& Antoninus reſcripſerunt: &
multis petentibus hoc ipſum in-
dulſerunt.
III. PAVLVS libro primo
ſententiarum.
COr pora animadue ſorune
quibuſlibet petentibus ad ſe-
pulturam danda ſunt f.
gsa
XLIX.
DE APPELLATIONIBVS
& relationibus.
TITVLVS
Damnationem rei capitalis vel non ca-
pitalis criminis ſiue ſententiam plerumque
ſequiur appellatio, ſed & damnationem
cuiuſcunque rei vel actoris. quare commune
auxilium dicitur l. iirem rat. hab. & à Iu-
ſtiniano hic liber excogitatus contra ſenten-
tias tam ciuiles quàm criminales cauſas fi-
nientes. Vel etiam ante ſententiam, poſt opi-
nionem & adnotationem tamen magiſtra-
tus qui de re cognouit, is ipſe magiſtratus
vltro vel neceſſitate iuris, vt puta ſi dam-
nandus ſit decurio, vel ſi praſidi reus vi-
deatur in inſulam eſſe deportandus, refert
opinionem ſuam ad principem vt vel eam
comprobet vel improbet. Et de vtroque re-
medio hic titul. eſt vt Iuriſconſultorum, ita
iudicum ſententia & opiniones ſunt. Sen-
tentius ſequitur appellatio condemnati ad
principem vel maiorem iudicem. Opiniones,
relatio iudicis ad principem vt princeps aſti-
met ſequenda ſit eius opinio necne. & de
vtriuſque vocabuli differentia, relationis
dico & appellationis, ita interpretes on-
õv. E’uunme àii dtaas pis mpd-
ooss. dvpopd ér hmne ouveeyrrv
y duuunpl. Nos ſic dicamus, Appellatio
eſt querela non adquieſcentis ſententiæ mi-
iudicetur in cauſa appellationis quam in prima. QVAsITVM.JSi
princeps reſpondet alicui iudici de quadam quaeſtione, & iudex
ſionem iudicat: poteſt appellari à ſententia
I.
noris iudicis, vel nominationi ad honorem
munuſve publicum. Sententia nomine
etiam opinionem intelligi volo, vel interlo-
cutionem, quibus caſibus ab interlocutione
appellari poteſt, vt ſi de quaſtione habenda
interloquatur. l. itit. v. vel conſulen do prin-
cipel.jtitivi. de opinione mittenda. Rela-
tio eſt actorum & opinionis ſua à iudice ad
principem facta praſcriptio, ante ſententiam
vel poſt ſententiam, non recepta appellatio-
ne, vt l. vj. tit. v. Vel conſultatio iudicis ad
principem. CVIAC.
Iſtud principium diuiditur in duas
partes. Primô ponit cauſam inducen-
dæ appellationis. Secundo respondet
cuidam tacitæ quaſtioni. Secunda ibi,
Licet nonnunquam. BART.
1. VLPIANVS libro primo
de Appellationibus.
Ppellandi vſus quam ſit
frequens *, quamque
oe neceſſarius, nemo eſt qui
neſciat é: quippe cum iniquitatem
h iudicantium, vel imperitiam
S.j. & vtrobique facit litem ſuam: vt Inſtit. de oblig-
lict in prin.ſi P autem contra conſtitutiones, ipſoe iu
& non eſt opus appellatione.vt infrà qua ſenten ſine
Gl. do. mei A
erem ad aliu
auo principer
ué reſcriptun prten
Ccur.
la quadan
apelare. quaiuditen
mihi erer utitur an
cror meus præ-
dictus noceat: & di
nguitur. na ſi an
pellaui ad maa
iudicem ou nnoren
em quam fuerit
iudicans: tune mihi
nocet ſi auten ei de
berem appellare ad leeein
quemdan qui erat a i irnno l
quantulun maior iu oaſgiii
dicante, appelaui ad adei
quelan magis maiot c’l lil
eſe, aon nocer nmdl uilie
naneum uttr mpl i tade
ulu princi¬ ibu inſliun.
pis conſules iudicen dir.
delegauerunt in cauſa
mea quã habebam cù
Titio, deinde à ſenten-
tia iſtius delegati ap-
pello ad principẽ, cuin
deberem ad conſules
appellare: non nocet
mihi: & ipſi conſules
de cauſa appellat co-
gnoſcent ac ſi ad eos
eſſet appellatum ſLr-
BELLI. J Nunc docet
qualiter fiat libellus i
appellatorius Secund luiiur ſu
dicit, quod ſipſadie à iupis
qua lata eſt ſententia, bus, un
volo appellare: ſufficit quis oſfendne
ſi dicam, appello. Ter- ootunun d¬
tiô dicit, quod inap ſſoilvoiol
pellatione non eſt ne¬ nerat. Adhat
ceſſe declarare contra vur qui extõ.
quem aduerſariunm unſ
appellet. item ſin a-- nieae n
pellatione quoſdam communitus
ex aduerſariis nomi¬ dicendus ſut
naui, quoſdam non, vt tpp, ad hu de
cûm eſſent plures mei trui.
tutores quondam,
contra quos egi prop-
ter malam adminiſtra-
tionem, & ſuccubui:
nune appello, & quoſ-
dã ex eis nominoſatis
eſt vt contra omnes
videar appellaſſe:ſecus
ſi ipſi tutores fuerunt
condemnati mihi. &
quidam eorum appel-
lant, quorum nomina
in libello appellatio-
nis ſunt poſita. nam nõ
prodeſt aliis quorum
nomina non ſunt ap-
poſita. Item licèt in ſp-
pellatione eſt appoſita
cauſa quare appellet,
poterit tamen in pro-
ceſſu cauſæ alian ca, ſuiquitis
ſam allegare, & alia & inpeiiur
omittere, & proſequi difteréia:hhs
A quibuſ-ſine, illa cun
appellationé uumnt d
cuque modis porerit.
& hd hie s cun duab. ſ aetde
legib ſeq Fa Acerie, eniiuit
g C Neſciat. & ide ns ru de
lenius eſt attingédus n ue dis
vrS de lib leg l le uit, ſtteouin noe
iquitatem. cu ,,, eat.
A y iipe peer
dolo. ad primum eſt S quor
S. JA ſententi
l Qui in n,
morariin tiu;
tate õpoeſt,
idem morus
In eam redu
non pouſ.
pultura clnn
cauſa, vthin
dde Mile-
e¬
de min. lprafecti adſe ſiornii.
am C.eod l-j. a eee
cindum C eoſd,l’ liur, Polnrlrens
vrunque nſt. de miu. tApoele a
qua ex quaiſi der eſt orey
re non valet his vleit
appellj.
ry corigat.
Appellare
& quãdo par-
tus ſequatur.
reſtitutus, ibi ſimplici-
ter manumiſſus:vt d.S.
filio qui mortis. Sed con-
tra hanc ſolutionem
eſt Inſt de ſeruil cog. Sed
ibi ſemper ſerui: vnde
manumiſſi accipiunt
cog. & facit , de iure
parl ſiue & eo li.
Reſtituta. mulieri:
& per conſequens fi-
lio. AcCVRS.
,
DE CADAVERI-
bus punitorum.
E oponr , Carvs
3
Aliquo decapi-
tato, ſi cognati eius vel
alij petant à principe
vt eis liceat corpus
cius accipere & ſepeli-
re, concedendu eſt eis:
nec aliter poſſunt cor-
pora coru ſepeliri, niſi
de principis licentia: &
hoc princeps quando-
que non concedit. vt ſi
erat damnatus ob cri-
men leſæ maieſtatis.
Item corpora corum
qui ſunt combuſti, non
licet ſepeliri ſine prin-
cipis parabola: vt puta
oſſa que remanſerunt,
vel cinis collectus. FR.
c Cognatis. & aliis
petentibus:vt j lfin. &
Ioſeph petiit à Pilate
corpus Chriſti. & facit
C.de relig. Lobnoxios.
dPetitum. à princi-
pe:vt j.l prox.
Slquis In
inſulam deporta-
tus, aut relegatus, ibi-
dem deceſſit: non po-
teſt ſepeliri extra illam
inſulam, niſi de princi-
pis licentia: & ſic pœna
etiam poſt mortem
durat. FR. Acc.
Orpora. CASVS.
b Anatomi Corpora b dam-
cauſa medicis natorum ad mortem
cadauera dã- quibuſlibet petentibus
natoron dari al ſepeliendun prin-
poſe hine col, ceps concedie Fn.
eehmmat eu eeJ Animaduerſorum.
ve rei cauſa id eſt eorum in quos
aut debiti ra- animaduertitur, & qui
tione, l. vlt de damnantur ad mor-
ſepulchro viola- tem. & facit S.l prox. in
erirrn le ſe prine.
tritaart de ſe Fr Danda ſunt à prin-
cipe:vt s l prox. Acc.
APPELLA-
tionibus.
ie Ppelande Ca-
&ss. Vſus ap-
pellandi frequens eſt
& neceſſarius. per ap-
pellationem enim cor-
rigitur quod male iu-
dicatum erat, ſiue do-
lo, ſiue imperitia: licêt
quandoque deterius
DE
ſecundûm illam reſpon
.......
Digeſtorum Liber xlix. Tit.j.
a Matris dam- a Conceperat. ante e damnationem:ſecus ſi poſt: quia parit ſer-
nat ſtatú, an uum:vt . de fideic. lib.l generaliter. S.ex damnata niſi cum matre re-
ſtituatur: ve nſt deſſeriilog inprine. ſed9
ſtea conceptum liberume
non placet. Item fac. Inſtit. de cap dem.S quod autem contrà. Sol.hic
uidam dicunt etiam po-
ſe. arg S. ad Terd j.S. filio qui mortis. quod
IV. PAVLVS libro decimoſoptimo
Quaſtionum.
I metallun dammata mulier,
eum quem prius conceperat?
edidit: deinde à principe reſtitu-
ta eſt. Humaniûs dicetur, etiam
cognationis iura huic reſtituta
videri.
DE CADAVERIBVS
punitorum.
TITVLVS XXIV.
Hic etiam tit. eorumdem communis eſt.
i. deportatorum & relegatorum, vel inter-
dictorum, ne poſt mortem inconſulto principe
ſepeliantur alibi quam quo loco pœna fun-
gebantur ſua, ſed proprius magis eſt adfe-
ctorum vltimo ſupplicio, ne ſcilicet horum
cadauera humentur inconſulto principe. hac
hodie eſt lex morte punitorum. Cedrinus,
uàaivo per pies, uà vv oiu-
o võuov. Veteres Romani & Auguſtus
fuere mitiores qui nec cognatis eorum ea ſibi
negare permiſerunt. idque Auguſtum ip-
ſum.l-jait de ſe ſcribere libro decimo de vita
ſua ſcripſerat libros duodecim auctore Suida
& Suetonio. CVIAC.
1. VLPIANVS libro nono de officio
proconſulis.
Orpora eorum qui
capite damnantur,
cognatis ipſorum
neganda non ſunt.
& id ſe obſeruaſſe
LIBER
. i
r¬
a
s..
1576
prædicta. poreſt enim eſſe quod iudex in conſulendo orina-
fuit mentitus, & ſic contra reſponſionem ſi
pis appellari videtur. & dic de hoc ve in
ncipit, non dicas appellari, &c.SI QV1
appellaui ad quendam iudicem, cûm deb
etiam D. Auguſtus libro decimo
de vita ſua ſcribit. Hodie autem
eorum in quos animaduertitur,
corpora non aliter ſepeliuntur,
quam ſi fuerit petitumd& per-
miſſum: & nonnunquam non
permittitur, maxime maieſtatis
cauſa damnatorum. Eorum quo-
que corpora qui exurendi dam-
nantur, peti poſſunt: ſcilicet vt
oſſa & cineres collecta ſepulturæ
tradi poſſint.
MARCIANVS libro decimo
Publicorum.
II.
SL quis in inſulan deportatus
vel relegatus fuerit, pona
etiam f poſt mortem manet:
nec licet eum inde transferre
aliubi, & ſepelire inconſulto
principe: vt ſæpiſſime Seuerus
& Antoninus reſcripſerunt: &
multis petentibus hoc ipſum in-
dulſerunt.
III. PAVLVS libro primo
ſententiarum.
COr pora animadue ſorune
quibuſlibet petentibus ad ſe-
pulturam danda ſunt f.
gsa
XLIX.
DE APPELLATIONIBVS
& relationibus.
TITVLVS
Damnationem rei capitalis vel non ca-
pitalis criminis ſiue ſententiam plerumque
ſequiur appellatio, ſed & damnationem
cuiuſcunque rei vel actoris. quare commune
auxilium dicitur l. iirem rat. hab. & à Iu-
ſtiniano hic liber excogitatus contra ſenten-
tias tam ciuiles quàm criminales cauſas fi-
nientes. Vel etiam ante ſententiam, poſt opi-
nionem & adnotationem tamen magiſtra-
tus qui de re cognouit, is ipſe magiſtratus
vltro vel neceſſitate iuris, vt puta ſi dam-
nandus ſit decurio, vel ſi praſidi reus vi-
deatur in inſulam eſſe deportandus, refert
opinionem ſuam ad principem vt vel eam
comprobet vel improbet. Et de vtroque re-
medio hic titul. eſt vt Iuriſconſultorum, ita
iudicum ſententia & opiniones ſunt. Sen-
tentius ſequitur appellatio condemnati ad
principem vel maiorem iudicem. Opiniones,
relatio iudicis ad principem vt princeps aſti-
met ſequenda ſit eius opinio necne. & de
vtriuſque vocabuli differentia, relationis
dico & appellationis, ita interpretes on-
õv. E’uunme àii dtaas pis mpd-
ooss. dvpopd ér hmne ouveeyrrv
y duuunpl. Nos ſic dicamus, Appellatio
eſt querela non adquieſcentis ſententiæ mi-
iudicetur in cauſa appellationis quam in prima. QVAsITVM.JSi
princeps reſpondet alicui iudici de quadam quaeſtione, & iudex
ſionem iudicat: poteſt appellari à ſententia
I.
noris iudicis, vel nominationi ad honorem
munuſve publicum. Sententia nomine
etiam opinionem intelligi volo, vel interlo-
cutionem, quibus caſibus ab interlocutione
appellari poteſt, vt ſi de quaſtione habenda
interloquatur. l. itit. v. vel conſulen do prin-
cipel.jtitivi. de opinione mittenda. Rela-
tio eſt actorum & opinionis ſua à iudice ad
principem facta praſcriptio, ante ſententiam
vel poſt ſententiam, non recepta appellatio-
ne, vt l. vj. tit. v. Vel conſultatio iudicis ad
principem. CVIAC.
Iſtud principium diuiditur in duas
partes. Primô ponit cauſam inducen-
dæ appellationis. Secundo respondet
cuidam tacitæ quaſtioni. Secunda ibi,
Licet nonnunquam. BART.
1. VLPIANVS libro primo
de Appellationibus.
Ppellandi vſus quam ſit
frequens *, quamque
oe neceſſarius, nemo eſt qui
neſciat é: quippe cum iniquitatem
h iudicantium, vel imperitiam
S.j. & vtrobique facit litem ſuam: vt Inſtit. de oblig-
lict in prin.ſi P autem contra conſtitutiones, ipſoe iu
& non eſt opus appellatione.vt infrà qua ſenten ſine
Gl. do. mei A
erem ad aliu
auo principer
ué reſcriptun prten
Ccur.
la quadan
apelare. quaiuditen
mihi erer utitur an
cror meus præ-
dictus noceat: & di
nguitur. na ſi an
pellaui ad maa
iudicem ou nnoren
em quam fuerit
iudicans: tune mihi
nocet ſi auten ei de
berem appellare ad leeein
quemdan qui erat a i irnno l
quantulun maior iu oaſgiii
dicante, appelaui ad adei
quelan magis maiot c’l lil
eſe, aon nocer nmdl uilie
naneum uttr mpl i tade
ulu princi¬ ibu inſliun.
pis conſules iudicen dir.
delegauerunt in cauſa
mea quã habebam cù
Titio, deinde à ſenten-
tia iſtius delegati ap-
pello ad principẽ, cuin
deberem ad conſules
appellare: non nocet
mihi: & ipſi conſules
de cauſa appellat co-
gnoſcent ac ſi ad eos
eſſet appellatum ſLr-
BELLI. J Nunc docet
qualiter fiat libellus i
appellatorius Secund luiiur ſu
dicit, quod ſipſadie à iupis
qua lata eſt ſententia, bus, un
volo appellare: ſufficit quis oſfendne
ſi dicam, appello. Ter- ootunun d¬
tiô dicit, quod inap ſſoilvoiol
pellatione non eſt ne¬ nerat. Adhat
ceſſe declarare contra vur qui extõ.
quem aduerſariunm unſ
appellet. item ſin a-- nieae n
pellatione quoſdam communitus
ex aduerſariis nomi¬ dicendus ſut
naui, quoſdam non, vt tpp, ad hu de
cûm eſſent plures mei trui.
tutores quondam,
contra quos egi prop-
ter malam adminiſtra-
tionem, & ſuccubui:
nune appello, & quoſ-
dã ex eis nominoſatis
eſt vt contra omnes
videar appellaſſe:ſecus
ſi ipſi tutores fuerunt
condemnati mihi. &
quidam eorum appel-
lant, quorum nomina
in libello appellatio-
nis ſunt poſita. nam nõ
prodeſt aliis quorum
nomina non ſunt ap-
poſita. Item licèt in ſp-
pellatione eſt appoſita
cauſa quare appellet,
poterit tamen in pro-
ceſſu cauſæ alian ca, ſuiquitis
ſam allegare, & alia & inpeiiur
omittere, & proſequi difteréia:hhs
A quibuſ-ſine, illa cun
appellationé uumnt d
cuque modis porerit.
& hd hie s cun duab. ſ aetde
legib ſeq Fa Acerie, eniiuit
g C Neſciat. & ide ns ru de
lenius eſt attingédus n ue dis
vrS de lib leg l le uit, ſtteouin noe
iquitatem. cu ,,, eat.
A y iipe peer
dolo. ad primum eſt S quor
S. JA ſententi
l Qui in n,
morariin tiu;
tate õpoeſt,
idem morus
In eam redu
non pouſ.
pultura clnn
cauſa, vthin
dde Mile-
e¬
de min. lprafecti adſe ſiornii.
am C.eod l-j. a eee
cindum C eoſd,l’ liur, Polnrlrens
vrunque nſt. de miu. tApoele a
qua ex quaiſi der eſt orey
re non valet his vleit
appellj.
ry corigat.
Appellare