DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.1979#1002
1899
a Nostro numini aliàs,
nomini, id eſt, nobis.
Sed hodie fieri poreſt
ipſi præfecto, vel eius
J In Nouel. conſiliariis intra x dies,
Theodlegitur & preſtita fideiuſſione
cognitionm. mandat ſententiam exe-
quod non pro¬:...
bo. Contius. cutioni, vt ſupr de preci.
imper offer. authent. que
ſupplicatio. Sed ſi non
ſupplicetur prdicto
modo, nihilominus fit
principi intra bien-
nium. ACCVRS.
B Poſt ſucceſſionem lu-
dieis. id eſt, poſtquam
pra feto pratorio iudi-
ci ſucceſſit princeps per
inuocationem ſuppli-
cantis, dicentis, recur-
ram ad principem. quod
facere potuit quando-
unque poſt ſenten-
tiam, & ſic paſſiue in-
tellige. Et hoc caſu exe-
cutioni mandatur ſine
fideiuſſione. 2. Vel dic
poſtquam iudici præfe-
cto coopit poſſe ſucce-
di:hoc eſt, à tenore latæ
ſententiæ à præfecto. 3.
Vel dic tertiô quod
præfectus hie de appel-
latione cognoſcebat,
quod patet, quia dixe-
2 rat, contra cognitionales,
a Supplicatie &c. Poterit ergo intra
ndmittiturvbi biennium à ſententia
appellatio eii¬ .:::..- ...
citur. primi iudicis ſupplicari
à præfecto, non vltra.
uod non placet, quia
ore ee intra bien-
nium iudicabit præfe-
ctus, cum multa impe-
diant cognitionem cau-
ſæ appellationis & ſup-
plicationis, vt vltra
biennium extendantur,
nec interim tempus
currat, vt in authen. vt
ſpon. lar. S. hoc quoque
ſancimus, collat.ix. 4. Vel
quartô, i. poſt ſenten-
tiam latam à præfecto
qui alij iudici ſucceſſit,
cûm enim fiat poſt ſen-
tentiam prafecti, ergo
& poſtquam prafectus
ſucceſſit. De ſucceſſio-
ne autem ideo dicit,
quia poſt, ſed nõ ſtatim
poſt, imô quandoque
multô poſt, & nunquam
ante fit bec ſupplicatio.
J Item contra j ne li-
ceat in vna eadémq; cau-
ſa l. j. vbi non poreſt
ſupplicari. Sol. ibi præ-
fectus cognoſcebat de
ſecunda appellatione,
poſtquam non eſt lici-
tum ſupplicare, vel ap-
pellare, ſcilicet terti.
q Item ſi vſque ad bien-
nium ſupplicatur, vſ-
quequo durabit? Re-
ſpond. forte intra idem
biennium debet perfici,
vel non eſt tempus ſta-
tal Titius E, tutum, vt infra de temp.
lius (iDDPiu) app. authent. ſed lis. 2.
in omnibus vej dic intra tempus
manuſer. 1.1-..¬
quod appellationem
exercentibus datur, ſci-
licet anni vel biennij:vt
infra de temp appel. auth.
ei qui appellat. & infra
de temp. appell. lfin.S. il-
lud in fin.
* al. nomini.
r
Codicis Liber ſeptimus.
tûm noſtro numini a * contra )randum, ſupplicandi eis tribua-
cognitionales ſedis prætoriana tur facultas. Dat. Ill. Id. Aug.
prafecturæ ſententias poſt ſuc- Conſtantinop. The. A. XVI. &
ceſſionem f iudicis b nume¬ Feſt. V.C. CoSS.
QVOMODOET QVANDO IVDEX
ſententiam proferre debeat prſentibus partibus,
vel vna parte abſente.
TITVLVS XLIII.
Re oouonr dere iud lao j ad l’lul de adult quodeſt ex illa lege xir.
tab. Præſente ambobus litem addicito. At duo in hoc titulo ponuntur vel notan-
tur caſus quibus vna parte abſente & indefenſa lata ſententia valet: Si quis poſt
litis contestationem abſit per contumaciam, vel ſi abſit citra contumaciam. Sed hoc
caſu dicta in eum ſententia appellatione reſcindi poteſt. l.vlt. hoc titul. l. 2. S. de
cont. iud. niſi die feriato dicta ſit, vel alio loco quam quem partibus condixerit iu-
dex l.4. & 5. Illo nec appellationi locus eſt, nec restaurationi litis. l. properandum.
S.cûm autem. S. de iud.l. & poſt.S. vltim. D.eod. j. quor. ap. non rec.hex con-
ſenſu S. vltim. D. de appell.l.liberto.S penult. D.de neg geſt. l. contumacia. in
pr.D.de re iud. Nouell.82. niſi ex iusta & neceſſaria cauſa abfuerit, vt l.penult.
hoc tit.l.ait prætor. S vIt. D, de minor. l.I. S. quib. ex cau ma l.4. S. de procur.
quo caſu aquum eſt reſtitui eremodicium, & ſine reſtitutione vel appellatione
etiam ipſo iure munitus eſt abſens, & indefenſus minor XXV. ann. vtroque caſu
l.6 hoc tit l. acta.. vlt. & lcontra D.de re iud. Item vtroque caſu etiam in li-
beralibus cauſis vna parte abſente ſententia ferri poteſt. l.4. & l.iuxta S. de lib.
cau. & in iudiciis publicis non capitalibus. l. abſentem D. de penis. Aliàs vero in
abſentem & ſine defenſione qui litem non inchoauit, vel pro abſente dicta ſenten-
tia nihil valet. l.certum Sſi quis D.de confeſ. item in eum qui litem inchoauit
non per contumaciam abſentem dicta ſententia quaſi in contumacem, ipſo iure non
valet, & ſine appellatione reſcinditur, vt ſi damnatus ſit abſens ex edicto perem-
ptorio, quod neque propoſitum eſt, neque in eius notitiam venit. l.. Sitem. D.qu
ſent ſine app.reſc. Satis eſt ſi propoſitum publice fuerit, licet in eius notitiam non
venerit. quia eius quod proſcribitur cauſari ignorantiam neme poteſt. Satis eſt in
eius notitiam venerit, licet palam propoſitum non fuerit: nam & litera & de-
nuntiationes ſufficiunt. l.2. & 9.hoc tit.l.t. Cod. Theod. de pet deſiſt. Denique
ſatis eſt ſi quoquo modo conuentus fuerit. l. de vnoquoque in fi. D. de re iud. con-
uentio fit in perſonam. Alioquin non conuentus, id eſt, ignarus edicti peremptorij,
cuive nihil denunciatum eſt ſi damnetur vt contumax, ſententia ipſo iure nulla eſt,
quia non eſt contumax qui ignorat ſe eu ocari, vel qui ſine dolo malo abeſt, id eſt,
qui non fruſtrandi cauſa abeſt l.3. 4.5. Eſt in l. 4. & 5.duplex vitium, quorum vel
alterum ſufficeret vitiandæ ſententiæ quod die feriato vel alio loco pronunciarit iu-
dex, & quod in abſentem vt contumacem qui non erat contumax. Hoc ergo titulo
ostenditur quomodo ſententia feratur vna parte abſente, nempe ſeruata ſolenni-
tate iuris, vt ait l.8 peracto ordine edictorum, vt l. ſi prætor. D de iud. non vtique
contra abſentem ſemper niſi contumacia periurium mistum ſit, vt l. 1. S. de adſ.
toll. ſed & nonnunquam pro abſente. l. .hoc tit.l. & poſt D. de iud. vt tamen ſi
in plenum ei ſententia non ſatisfaciat pro parte litis damnum faciat amiſſa fa-
cultate appellandi & redintegranda litis & victo refuſis ſumptibus litis. l. pro-
perandum C.eod. Ostenditur etiam quando, id eſt, quibus caſibus vna parte ab-
ſente quod eſt uorocpõs, ferri ſententia poſſit, & quibus non niſi vtraque parte
praſente. De definitione contumacis qua ſcripſi Obſ. XVIII. in hunc tit. trans-
ferri velim. CVIAC.
Quicquid iudicis poteſtati com-
mittitur, neceſſitati non ſubiici-
tur. Vel aliter: Verbum ſolere,
in his quæ habent rationem dif-
formem, non inducit neceſſitatem.
BALDVS. Vel ſic: Verba reſcri-
pti enunciatiua ſoliti, non neceſ-
ſitant. SALYCETVS. Vel ſic:
Verba potestatiua non inducunt
neceſſitatem. IACOE. BVT.
Vel ſic: Iudex poteſt ferre ſenten-
tiam contra abſentem ſeruatis ſer-
uandis, non tamen ſemper compel-
litur, h.d. ſecundum PAVL.
ptionem d patris mei, qua ſi-
gnificauit etiam contra abſen-
tes ſententiame dari ſolere f.
Id enim e pertinet, vt etiam
abſentem damnare poſſiss ,
non vt omnimodo neceſſe ha-
beas.
Vbi eſt praſentia perſonarum,
ibi non requiritur peremptorium.
BALD. Vel ſic: Valet ſententia,
licet peremptorium non præcedat,
ſi tamen præcedat alia monitio
tantundem importans. BART.
Egulariter ferri ſententia nulla in cauſa debet niſi vtraque parte praſente. l.
DE CASTR.
1. Imp. M.ELIVS ANT O¬
NINVS A. Pu-
blicio.
On ſemper compel-
leris vt aduerſus ab-
ſentem pronuncies
, propter ſubſcri-
Vel ſic: Monitio iudicis habet
vim peremptoriæ citationis. PAV-
LVS DE CASTRO. Vel
ſic: Prater formam peremptori
citatus legitime poteſt definitiue
damnari. SALYCETVS.
11. Imp. GORDIA. A.
Seuero,
do detur.
1900
p
r¬
& quan-
QVOMODOAET
quando P iudex ſen-
tentiam proferre de-
beat prsẽtib. partib.
vel vna parte abſente.
De ſententiis omnium
iudicum dicturus
mittit quomodo
aCauſa copn:
ta & diſfe ’¬
Quia lite c¬
teſtata & par-
te citata per-
eppoorte
in loco de
tato. pa u¬
ADDITIO.
No. ex glo. quod iudices
ordinarij, & delegati, &
adſeſſores eorum debent
ſemper habere pra oculis
hac duo aduerbia, ſcili-
cet quomodo & quan-
do. ſie extra de accuſ.
c. qualiter & quando.
ſec. Bald.
&
SVS.
hîe.
On ſemper. JC A¬
Habebam
controuerſiam cum Ti-
tio, incepit abeſſe, inſti-
ti vt iudex ferret ſen-
tentiam: an ſit compel-
lendus, quœritur? Re-
ſpond. quod non, licet
reſcripto cuiuſdã prin-
cipis contineatur, quod
contra abſentes ſenten-
tia ferri d
ebeat.
C Pronuncies. quan-
doque enim compelle-
ris, vt cum præſens iu-
ſtam fouet litem, abſens
iniquam:vt ſup. de iud.
l. properandum. . ſin au-
tem ex geſtis, & Sſin au-
tem reus. & ad hoc ff.
de iudic. l.de qua re. 2.
Vel ſecundô dic, non
cõpelleris ſemper, quia
propè finem triennij fit
comminatio: ante non,
ſed poteſt reo abſente,
non econtra actore ab-
ſente: quia tunc tantum
prope finem triennij
ſec. Io. vtS. de iudl pro
porandum.S. in huiuſmo-
di. & S. j. diximus. & ad
hoc ff.de iud. lnon quic-
quid. Item hic in ciuili-
bus, ſed in criminalibus
non proceditur contra
abſentem definitiue vl-
lo modo, niſi ſit pena
relegationis, vel minor
imponenda, vt ff an per
alium cau app. & de p.
l. dbſentem in princip. &
S. j. & habes ff de procl.
ſeruum. publice.
d( Subſcriptionem. ſed
certè non creditur ſub¬ Contumax
ſcriptioni, vt ſupra de
leg. & con llij. Reſpond.
iudex parere
poteſt in pra-
iudicium alte-
T .... T.¬
illud verum cum non rius Gl in cap.
continetur in lege: hic conſuluit. ſup.
autem continetur:vt
quod met. cau. l. metu.
autem praſentem. S. ſed
quod prater in fin. ibi, ex
qua interlocutione, aliàs
constitutione.
e Sententiam. ad idem
ff. de iudic. l. non quic-
quid.
fJ Solere non ergo im-
ponitur neceſſitas ex his
verbis & ſimilibus: vt
ſupra de off praſi. l ſape
1
ſeq. ACCVRSIVS.
g Poſſit. de iure quan-
doque.
Eſſante .J CAsVS.
Iudices
puta ordin
marores,
arij, poſſunt
aliquem
ff. verbo, gratiam.
tm de offiedeleg.
e Vt ſenten-
tia valeat, ci-
tatio perem-
ptoria requi-
titur. fallit
uando iudex
admonuit par-
tes in iudicio,
Vthie. Vide a¬
Iias excepti.
nes apud So-
cinum regule
352. qua incipie
ſententian.
a Nostro numini aliàs,
nomini, id eſt, nobis.
Sed hodie fieri poreſt
ipſi præfecto, vel eius
J In Nouel. conſiliariis intra x dies,
Theodlegitur & preſtita fideiuſſione
cognitionm. mandat ſententiam exe-
quod non pro¬:...
bo. Contius. cutioni, vt ſupr de preci.
imper offer. authent. que
ſupplicatio. Sed ſi non
ſupplicetur prdicto
modo, nihilominus fit
principi intra bien-
nium. ACCVRS.
B Poſt ſucceſſionem lu-
dieis. id eſt, poſtquam
pra feto pratorio iudi-
ci ſucceſſit princeps per
inuocationem ſuppli-
cantis, dicentis, recur-
ram ad principem. quod
facere potuit quando-
unque poſt ſenten-
tiam, & ſic paſſiue in-
tellige. Et hoc caſu exe-
cutioni mandatur ſine
fideiuſſione. 2. Vel dic
poſtquam iudici præfe-
cto coopit poſſe ſucce-
di:hoc eſt, à tenore latæ
ſententiæ à præfecto. 3.
Vel dic tertiô quod
præfectus hie de appel-
latione cognoſcebat,
quod patet, quia dixe-
2 rat, contra cognitionales,
a Supplicatie &c. Poterit ergo intra
ndmittiturvbi biennium à ſententia
appellatio eii¬ .:::..- ...
citur. primi iudicis ſupplicari
à præfecto, non vltra.
uod non placet, quia
ore ee intra bien-
nium iudicabit præfe-
ctus, cum multa impe-
diant cognitionem cau-
ſæ appellationis & ſup-
plicationis, vt vltra
biennium extendantur,
nec interim tempus
currat, vt in authen. vt
ſpon. lar. S. hoc quoque
ſancimus, collat.ix. 4. Vel
quartô, i. poſt ſenten-
tiam latam à præfecto
qui alij iudici ſucceſſit,
cûm enim fiat poſt ſen-
tentiam prafecti, ergo
& poſtquam prafectus
ſucceſſit. De ſucceſſio-
ne autem ideo dicit,
quia poſt, ſed nõ ſtatim
poſt, imô quandoque
multô poſt, & nunquam
ante fit bec ſupplicatio.
J Item contra j ne li-
ceat in vna eadémq; cau-
ſa l. j. vbi non poreſt
ſupplicari. Sol. ibi præ-
fectus cognoſcebat de
ſecunda appellatione,
poſtquam non eſt lici-
tum ſupplicare, vel ap-
pellare, ſcilicet terti.
q Item ſi vſque ad bien-
nium ſupplicatur, vſ-
quequo durabit? Re-
ſpond. forte intra idem
biennium debet perfici,
vel non eſt tempus ſta-
tal Titius E, tutum, vt infra de temp.
lius (iDDPiu) app. authent. ſed lis. 2.
in omnibus vej dic intra tempus
manuſer. 1.1-..¬
quod appellationem
exercentibus datur, ſci-
licet anni vel biennij:vt
infra de temp appel. auth.
ei qui appellat. & infra
de temp. appell. lfin.S. il-
lud in fin.
* al. nomini.
r
Codicis Liber ſeptimus.
tûm noſtro numini a * contra )randum, ſupplicandi eis tribua-
cognitionales ſedis prætoriana tur facultas. Dat. Ill. Id. Aug.
prafecturæ ſententias poſt ſuc- Conſtantinop. The. A. XVI. &
ceſſionem f iudicis b nume¬ Feſt. V.C. CoSS.
QVOMODOET QVANDO IVDEX
ſententiam proferre debeat prſentibus partibus,
vel vna parte abſente.
TITVLVS XLIII.
Re oouonr dere iud lao j ad l’lul de adult quodeſt ex illa lege xir.
tab. Præſente ambobus litem addicito. At duo in hoc titulo ponuntur vel notan-
tur caſus quibus vna parte abſente & indefenſa lata ſententia valet: Si quis poſt
litis contestationem abſit per contumaciam, vel ſi abſit citra contumaciam. Sed hoc
caſu dicta in eum ſententia appellatione reſcindi poteſt. l.vlt. hoc titul. l. 2. S. de
cont. iud. niſi die feriato dicta ſit, vel alio loco quam quem partibus condixerit iu-
dex l.4. & 5. Illo nec appellationi locus eſt, nec restaurationi litis. l. properandum.
S.cûm autem. S. de iud.l. & poſt.S. vltim. D.eod. j. quor. ap. non rec.hex con-
ſenſu S. vltim. D. de appell.l.liberto.S penult. D.de neg geſt. l. contumacia. in
pr.D.de re iud. Nouell.82. niſi ex iusta & neceſſaria cauſa abfuerit, vt l.penult.
hoc tit.l.ait prætor. S vIt. D, de minor. l.I. S. quib. ex cau ma l.4. S. de procur.
quo caſu aquum eſt reſtitui eremodicium, & ſine reſtitutione vel appellatione
etiam ipſo iure munitus eſt abſens, & indefenſus minor XXV. ann. vtroque caſu
l.6 hoc tit l. acta.. vlt. & lcontra D.de re iud. Item vtroque caſu etiam in li-
beralibus cauſis vna parte abſente ſententia ferri poteſt. l.4. & l.iuxta S. de lib.
cau. & in iudiciis publicis non capitalibus. l. abſentem D. de penis. Aliàs vero in
abſentem & ſine defenſione qui litem non inchoauit, vel pro abſente dicta ſenten-
tia nihil valet. l.certum Sſi quis D.de confeſ. item in eum qui litem inchoauit
non per contumaciam abſentem dicta ſententia quaſi in contumacem, ipſo iure non
valet, & ſine appellatione reſcinditur, vt ſi damnatus ſit abſens ex edicto perem-
ptorio, quod neque propoſitum eſt, neque in eius notitiam venit. l.. Sitem. D.qu
ſent ſine app.reſc. Satis eſt ſi propoſitum publice fuerit, licet in eius notitiam non
venerit. quia eius quod proſcribitur cauſari ignorantiam neme poteſt. Satis eſt in
eius notitiam venerit, licet palam propoſitum non fuerit: nam & litera & de-
nuntiationes ſufficiunt. l.2. & 9.hoc tit.l.t. Cod. Theod. de pet deſiſt. Denique
ſatis eſt ſi quoquo modo conuentus fuerit. l. de vnoquoque in fi. D. de re iud. con-
uentio fit in perſonam. Alioquin non conuentus, id eſt, ignarus edicti peremptorij,
cuive nihil denunciatum eſt ſi damnetur vt contumax, ſententia ipſo iure nulla eſt,
quia non eſt contumax qui ignorat ſe eu ocari, vel qui ſine dolo malo abeſt, id eſt,
qui non fruſtrandi cauſa abeſt l.3. 4.5. Eſt in l. 4. & 5.duplex vitium, quorum vel
alterum ſufficeret vitiandæ ſententiæ quod die feriato vel alio loco pronunciarit iu-
dex, & quod in abſentem vt contumacem qui non erat contumax. Hoc ergo titulo
ostenditur quomodo ſententia feratur vna parte abſente, nempe ſeruata ſolenni-
tate iuris, vt ait l.8 peracto ordine edictorum, vt l. ſi prætor. D de iud. non vtique
contra abſentem ſemper niſi contumacia periurium mistum ſit, vt l. 1. S. de adſ.
toll. ſed & nonnunquam pro abſente. l. .hoc tit.l. & poſt D. de iud. vt tamen ſi
in plenum ei ſententia non ſatisfaciat pro parte litis damnum faciat amiſſa fa-
cultate appellandi & redintegranda litis & victo refuſis ſumptibus litis. l. pro-
perandum C.eod. Ostenditur etiam quando, id eſt, quibus caſibus vna parte ab-
ſente quod eſt uorocpõs, ferri ſententia poſſit, & quibus non niſi vtraque parte
praſente. De definitione contumacis qua ſcripſi Obſ. XVIII. in hunc tit. trans-
ferri velim. CVIAC.
Quicquid iudicis poteſtati com-
mittitur, neceſſitati non ſubiici-
tur. Vel aliter: Verbum ſolere,
in his quæ habent rationem dif-
formem, non inducit neceſſitatem.
BALDVS. Vel ſic: Verba reſcri-
pti enunciatiua ſoliti, non neceſ-
ſitant. SALYCETVS. Vel ſic:
Verba potestatiua non inducunt
neceſſitatem. IACOE. BVT.
Vel ſic: Iudex poteſt ferre ſenten-
tiam contra abſentem ſeruatis ſer-
uandis, non tamen ſemper compel-
litur, h.d. ſecundum PAVL.
ptionem d patris mei, qua ſi-
gnificauit etiam contra abſen-
tes ſententiame dari ſolere f.
Id enim e pertinet, vt etiam
abſentem damnare poſſiss ,
non vt omnimodo neceſſe ha-
beas.
Vbi eſt praſentia perſonarum,
ibi non requiritur peremptorium.
BALD. Vel ſic: Valet ſententia,
licet peremptorium non præcedat,
ſi tamen præcedat alia monitio
tantundem importans. BART.
Egulariter ferri ſententia nulla in cauſa debet niſi vtraque parte praſente. l.
DE CASTR.
1. Imp. M.ELIVS ANT O¬
NINVS A. Pu-
blicio.
On ſemper compel-
leris vt aduerſus ab-
ſentem pronuncies
, propter ſubſcri-
Vel ſic: Monitio iudicis habet
vim peremptoriæ citationis. PAV-
LVS DE CASTRO. Vel
ſic: Prater formam peremptori
citatus legitime poteſt definitiue
damnari. SALYCETVS.
11. Imp. GORDIA. A.
Seuero,
do detur.
1900
p
r¬
& quan-
QVOMODOAET
quando P iudex ſen-
tentiam proferre de-
beat prsẽtib. partib.
vel vna parte abſente.
De ſententiis omnium
iudicum dicturus
mittit quomodo
aCauſa copn:
ta & diſfe ’¬
Quia lite c¬
teſtata & par-
te citata per-
eppoorte
in loco de
tato. pa u¬
ADDITIO.
No. ex glo. quod iudices
ordinarij, & delegati, &
adſeſſores eorum debent
ſemper habere pra oculis
hac duo aduerbia, ſcili-
cet quomodo & quan-
do. ſie extra de accuſ.
c. qualiter & quando.
ſec. Bald.
&
SVS.
hîe.
On ſemper. JC A¬
Habebam
controuerſiam cum Ti-
tio, incepit abeſſe, inſti-
ti vt iudex ferret ſen-
tentiam: an ſit compel-
lendus, quœritur? Re-
ſpond. quod non, licet
reſcripto cuiuſdã prin-
cipis contineatur, quod
contra abſentes ſenten-
tia ferri d
ebeat.
C Pronuncies. quan-
doque enim compelle-
ris, vt cum præſens iu-
ſtam fouet litem, abſens
iniquam:vt ſup. de iud.
l. properandum. . ſin au-
tem ex geſtis, & Sſin au-
tem reus. & ad hoc ff.
de iudic. l.de qua re. 2.
Vel ſecundô dic, non
cõpelleris ſemper, quia
propè finem triennij fit
comminatio: ante non,
ſed poteſt reo abſente,
non econtra actore ab-
ſente: quia tunc tantum
prope finem triennij
ſec. Io. vtS. de iudl pro
porandum.S. in huiuſmo-
di. & S. j. diximus. & ad
hoc ff.de iud. lnon quic-
quid. Item hic in ciuili-
bus, ſed in criminalibus
non proceditur contra
abſentem definitiue vl-
lo modo, niſi ſit pena
relegationis, vel minor
imponenda, vt ff an per
alium cau app. & de p.
l. dbſentem in princip. &
S. j. & habes ff de procl.
ſeruum. publice.
d( Subſcriptionem. ſed
certè non creditur ſub¬ Contumax
ſcriptioni, vt ſupra de
leg. & con llij. Reſpond.
iudex parere
poteſt in pra-
iudicium alte-
T .... T.¬
illud verum cum non rius Gl in cap.
continetur in lege: hic conſuluit. ſup.
autem continetur:vt
quod met. cau. l. metu.
autem praſentem. S. ſed
quod prater in fin. ibi, ex
qua interlocutione, aliàs
constitutione.
e Sententiam. ad idem
ff. de iudic. l. non quic-
quid.
fJ Solere non ergo im-
ponitur neceſſitas ex his
verbis & ſimilibus: vt
ſupra de off praſi. l ſape
1
ſeq. ACCVRSIVS.
g Poſſit. de iure quan-
doque.
Eſſante .J CAsVS.
Iudices
puta ordin
marores,
arij, poſſunt
aliquem
ff. verbo, gratiam.
tm de offiedeleg.
e Vt ſenten-
tia valeat, ci-
tatio perem-
ptoria requi-
titur. fallit
uando iudex
admonuit par-
tes in iudicio,
Vthie. Vide a¬
Iias excepti.
nes apud So-
cinum regule
352. qua incipie
ſententian.