DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.11458#0101
ΑΓΟΡΑΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ. 89
αΰτης περίοδον έ'νεκα ελλείψεως χρημάτων. Έπιμελέστερον δμως
εΐργάσΟη εις τοϋτο κατά τήν β' περίοδον, δτε είδεν οτι τό τών αρ-
χαίων έμπύριον ηρξαντο δυστυχώς νά μετέρχωνται παρ' ί,μΐν πολ-
λοί και τίνες έκ τών λογίων και τών ΰψηλήν θέσιν έν τΤι κοινωνία
κατεχόντων, οϊτινες χάριν κέρδους γίνονται αίτιοι νά στερήται ή
πατρίς τών πολυτιμότερων αΰτης κοσμημάτων1}. "Οθεν εΰθΰς έν
άρχίί της περιόδου ταύτης έδηλωσεν δτι αγοράζει παρ' ιδιωτών οσα
προς πώλησιν αρχαία εχουσιν ούτοι. Και αληθώς άπό τοϋ 1860
ηρχισε νά άγοράζϊΐ έκ τών προςφερομένων αύτνί δσα έ'κρινεν άξια
νά κατέχωσι θέσιν εις το έθνικόν μουσεϊον. Επακολουθήσασα δέ
τ/,ν άγοράν και εφεξής κατ' έ'τος, δπως τά πρακτικά μαρτυροϋσιν2),
έκτνίσατο ούκ ολίγα άρχαΐα, ήτοι έπιγραφάς, αγγεία παντός είδους,
άνάγλυφα έπιτύμβια και αναθηματικά, άγάλματα, ειδώλια πήλινα,
χαλκοϋ σκεύη οικιακά και άλλα τοΰ οικιακού βίου διάφορα και
πολλά, δι' ών έπλούτισεν ούκ ολίγον τό μουσεϊον αύτης3).
Άπέσχε δέ μύνον της άγορας νομισμάτων και δακτυλιολίθων,
διότι όπερ άποκτησεως τών τοϋ είδους τούτου αρχαίων ϊδιαίτατα»
απαιτούνται γνώσεις* διό εκρινεν ή εταιρία οτι δύναται την περί
τούτων μέριμναν νά άφηση εις τό νομισματικόν τοϋ κράτους μου-
σεϊον. "Οσα δέ έχει νομίσματα και δακτυλιολίδους έν τώ ϊδίω μου-
σείω ή εταιρία, και ταϋτα δεν είναι ολίγα, προέρχονται έκ δωρεών
τά πλείστα η έξ ανασκαφών.
1) Βλ. λόγον προέδρου έν σελ. 4 τών τοΰ 1800 πρακτικών.
2) Βλ. σελ. 14 τών πρακτ. τοΰ 1860. 9 τοΰ 1869. 11 τοΰ 1870.
27 τοϋ 1873. 25 τοϋ 1874. 24 τοΰ 1876. 36 τοΰ 1877. 26 τοΰ 1878.
3) Αναγραφή πάντων τούτων γίνεται ακριβής έν τοΐς κατ" ενιαυ-όν έκ-
διδομενοις πρακτικοί; της εταιρίας και έν τοϊς χειρογράφοις καταλόγοις
τοϋ μουσείου αυτής.
αΰτης περίοδον έ'νεκα ελλείψεως χρημάτων. Έπιμελέστερον δμως
εΐργάσΟη εις τοϋτο κατά τήν β' περίοδον, δτε είδεν οτι τό τών αρ-
χαίων έμπύριον ηρξαντο δυστυχώς νά μετέρχωνται παρ' ί,μΐν πολ-
λοί και τίνες έκ τών λογίων και τών ΰψηλήν θέσιν έν τΤι κοινωνία
κατεχόντων, οϊτινες χάριν κέρδους γίνονται αίτιοι νά στερήται ή
πατρίς τών πολυτιμότερων αΰτης κοσμημάτων1}. "Οθεν εΰθΰς έν
άρχίί της περιόδου ταύτης έδηλωσεν δτι αγοράζει παρ' ιδιωτών οσα
προς πώλησιν αρχαία εχουσιν ούτοι. Και αληθώς άπό τοϋ 1860
ηρχισε νά άγοράζϊΐ έκ τών προςφερομένων αύτνί δσα έ'κρινεν άξια
νά κατέχωσι θέσιν εις το έθνικόν μουσεϊον. Επακολουθήσασα δέ
τ/,ν άγοράν και εφεξής κατ' έ'τος, δπως τά πρακτικά μαρτυροϋσιν2),
έκτνίσατο ούκ ολίγα άρχαΐα, ήτοι έπιγραφάς, αγγεία παντός είδους,
άνάγλυφα έπιτύμβια και αναθηματικά, άγάλματα, ειδώλια πήλινα,
χαλκοϋ σκεύη οικιακά και άλλα τοΰ οικιακού βίου διάφορα και
πολλά, δι' ών έπλούτισεν ούκ ολίγον τό μουσεϊον αύτης3).
Άπέσχε δέ μύνον της άγορας νομισμάτων και δακτυλιολίθων,
διότι όπερ άποκτησεως τών τοϋ είδους τούτου αρχαίων ϊδιαίτατα»
απαιτούνται γνώσεις* διό εκρινεν ή εταιρία οτι δύναται την περί
τούτων μέριμναν νά άφηση εις τό νομισματικόν τοϋ κράτους μου-
σεϊον. "Οσα δέ έχει νομίσματα και δακτυλιολίδους έν τώ ϊδίω μου-
σείω ή εταιρία, και ταϋτα δεν είναι ολίγα, προέρχονται έκ δωρεών
τά πλείστα η έξ ανασκαφών.
1) Βλ. λόγον προέδρου έν σελ. 4 τών τοΰ 1800 πρακτικών.
2) Βλ. σελ. 14 τών πρακτ. τοΰ 1860. 9 τοΰ 1869. 11 τοΰ 1870.
27 τοϋ 1873. 25 τοϋ 1874. 24 τοΰ 1876. 36 τοΰ 1877. 26 τοΰ 1878.
3) Αναγραφή πάντων τούτων γίνεται ακριβής έν τοΐς κατ" ενιαυ-όν έκ-
διδομενοις πρακτικοί; της εταιρίας και έν τοϊς χειρογράφοις καταλόγοις
τοϋ μουσείου αυτής.