Leibniz, Gottfried Wilhelm [Editor]; Eckhart, Johann Georg von [Oth.]; Gruber, Johann Daniel [Oth.]: Origines Gvelficae (Band 3): Qvibvs Qvae Ab Henrici Magnanimi Obitv Gens Potentissima Fata Habvit, E Cvmprimis Henrici Leonis Saxoniae Et Bavariae Dvcis, Herois Sva Aetate Maximi Eivsqve Tvm Liberorvm Omnivm, Tvm Praecipve Qvatvor Filiorvm, Henrici Palatini, Lvderi, Ottonis IV. Imperatoris Et Wilhelmi Lvnebvrgici Vitae Et Res Praeclare Gestae, .. ([Moringen], 1752)

GVELFICARVM. LIB. VII. 55
clefiae Epifiopi Abbatiam S* Mariae in Patauia ad Episcopatum Patauien-
sem beato Stephano contradidit. Testis ei adfuisse dicitur, inter alios
multos, Henricus Dux Bauariae & Saxoniae. Datum autem id est Au.
MCLXL Indicl* IX. regnante Domino Friderico Romanorum Imperatore vi-
Bore anno Regni eius X. Imperii VIL anie portas ciuitatis Mcdiolani tem~
pore vaftationis) tertio Non. IuniL Vero tamen simile est, nomen Henrici
hic a transscriptore perperam insertum. Constat enim ex Helmoldo eum
toto Anno 1161. occupatum fuisse in Slauis, & praecipue Obotritis, doman-
dis. Niclotus ObotritorumPrinceps cum filiis quidem acriter restititDuci,
nihilominus tamen ipse occisus est in velitatione cum Ducis militibus,
& filii fugati. Dux demolitus omnem terram, vt Helmoldus Lib.I. c.87.
inquit, coepit aedificare Zwerin & communire caftrum. Et impofuit
illic nobikm quendam Gunze/iuum, virum bellicofium , cum militia. Poft
haec redierunt filii Nicloti in gratiam Ducis, & dedit eisDux Werle &
omnem terram* Porro terram Obotritorum diuifit militibus fiuis pojfiden-
dam. Et collocauit in caftro Cufiiu Ludolfium quendam Aduocatum de
Brunfehwig * apud Melicou fiecit ejfie Ludolfum de Peina* Zwerin & Ilow
Guncelino commendauit. Porro Mikiliuburg dedit Henrico cuidam Nobili
deScaten. Episcopatus quoque decimasque iis desKnatas ordinauit.
Addit Helmoldus: Et fiacla poftulatione obtinuit apud Caefiare?n auclori-
iatem Epificopatus fiuficitare, dare & confirmare in omni terra Slauorum,
quam vel ipfe vel progenitores fiui fiubiugauerint in clypeo fiuo & iure bellL
Quamobrem vocauit Dominum Geroldum Aldenburgenfim > Domimtm
Euermodum Racisburgenfim, Dominum Beruonem Magnopo/itanum, vt
reciperent ab eo dignitates fias, & applicarentur ei per hominii exhibitio-
nem, ficut mos eft fieri Imperatori. Qui licet hanc impofitionem difficilli-
mam iudicarent, cejfierunt tamen propter eum, qui fie humiliauit propter
nos, & ne nouella Ecclefia caperet detrimcntum. Et dedit eis Dux priui-
legia de pojfiejjionibus, & de iufticiis. Et praecepit Dux S/auis, qui re-
manfierant iu terra Wagirorum, Polaborum, Obotritorum, Kycinorum,
vt foluerent reditus Episicopales, qui fioluuntur apud Polonos atque Pomera-
nos, hoc eft) de aratro tres modios Jiliginis, & duodecim nummos monetae
publicae. Modius autem S/auorum , vocatur lingua eorum Curitze.
Porro Slauicum aratriim perficitur duobus bobus & totidem equis. Et aih
Bae funt decimationes in terra S/auorum, eo quod conftuereut de terris fiuis
homines Teutonici ad co/endam terram Jpatiofiam > fiertilem frumeuto,
commodam paficuorum vbertate, abundantem pifice & carne & omnibus
bonis. Refte hic singula recenset Helmoldus; sed in eo sallitur, quod
dicit, Henricum nunc demum ab Imperatore obtinuisie priuilegium Epi-
scopatus