GVELFICARVM, LIR VII. 109
Waldcmaro Daniae Regc habuisse^ quod nobis Saxo Grammaticus Lib.XV.
p. 3 6 3. indicat; sed vt alibi saepius,is a hoc loco manifeste partium studio labo-
rat. Multa Duci debebat Waldcmams Rex, Fauerat ei quauis occasione, &
iiliam siiam Gertrudcm filio ipsius Canuto dederat Hoc vinculo amicitiam
firmatam credidit^ & adEgidoram Regem conuenit. Dicit Saxo, Henricuni
adRegem venisse pertrasjjiio ponte, cuius nunquam aniea dlmldium excedere
confueuljjet. Addit, DuCem per fummam mutuae fidei exhortationem obnixa
auxilii petitione follicitajfe • Regem Vero praefatum, fe nullo fidei debito
compe/Ii, amicitiae tamen, quam olim cum eo iunxerit, non defuturu?ny
promisisse, fi Deum iampridem a fe Po?Jtificalium bonorum rapinis ojjen^
fum^ congniis reftaurationis offichs conplacajjet: Henricum tum multa a fe
de Pontificum bonis > beneficii no?nine > extorta confessunij quibus Ji fponte
cederet) vlthnae paupertati fubiiceretur: negasse porro^ rafae attonfae^
que ceruicis homines tanti a fe aeftimari, vt vltro opibus carere, plusque
eorum irae^ quam gloriae fuae tribuere velit. Hinc Regem ei auxiliunl
suum plane denegasse: Ducem vero a Rege petiisse silentium, ne in viiU
gus negatae opis fa?na dijfereretur $ & in reditu pro?nifJi a Rege praejidii
Ji?nulatio?je?n apud ?nilites, ?ie ad Caefare?n deficere?jt, exhibuijfe^ & hac fpe
a?h?nos eorum fir?nare cupiuijfe. Veri quid his narratis liibessej non du-
bito, Sed credo etiam* Waldemarum iam ab Imperatore variis promis-
sis ab Henrico Duce alienum fa£him. Callide igitur is, vt amicum^
cuius gloriam potentiamque diu limis oculis adspexerat, enemaret, eidem
suasit restitutionem feudorum ab Episcopis acceptorum, inter quae Prin-
cipem locum obtinebat vrbs & Comitatus Stadcnsis, vnicum sere Dticis
in arftis positi praesidium. Hunc si Regis hortatuDux dimisisset, adtussi
de ipso fuisset statim, Vnde Dux prudenter abnuit*
Imperatorem non diu latere poterant dissensiones inter Henricum &
Adolfum, auxiliaque DaniaeRegis denegata. Hinc ea occasione vtendum
satus, co?juertit, vt Arnoldi Lib.IL 031* verbis vtar, facie?n fia?n ve*
nire in Saxoniam, ti?nueru?tt valde o?nnes viri beliatores, qui era?ii in
Caftris Ducis, a facie eius* Et eo approxi?na?ite ^ Jiue ex necejfitate, Jiue
ex volwitatey om?ha Caftra eius Jir?niJJima & fe ipfos in poteftate?n hnpera^
ratoris tradidertwt. Multi e?hm Mi?hfterialiu?n Ducis, qui ab incimabu-
lis ab eo educati fuera?it, & quoru?n patres Jine omni co?7tradiclio?je ipji jer^
uiera?Jt, vt He?jricus de Witha^ Lupoldus de Hertesburg, Ludolfus dePei^
na, & plures alii recejjerunt ab eo, & ad Imperium fe tra?jstuleru?Jt< Initd*
luk ergo hnperator cu?n obtinuijjet Caftra fir?nijfl?na> Hertesburg^ Blancketi^
hurgi Lawe?jburgi Regenftein^ & co?Juertit exercitmn adexpjig?jandum Lich^
O j tenbergi
Waldcmaro Daniae Regc habuisse^ quod nobis Saxo Grammaticus Lib.XV.
p. 3 6 3. indicat; sed vt alibi saepius,is a hoc loco manifeste partium studio labo-
rat. Multa Duci debebat Waldcmams Rex, Fauerat ei quauis occasione, &
iiliam siiam Gertrudcm filio ipsius Canuto dederat Hoc vinculo amicitiam
firmatam credidit^ & adEgidoram Regem conuenit. Dicit Saxo, Henricuni
adRegem venisse pertrasjjiio ponte, cuius nunquam aniea dlmldium excedere
confueuljjet. Addit, DuCem per fummam mutuae fidei exhortationem obnixa
auxilii petitione follicitajfe • Regem Vero praefatum, fe nullo fidei debito
compe/Ii, amicitiae tamen, quam olim cum eo iunxerit, non defuturu?ny
promisisse, fi Deum iampridem a fe Po?Jtificalium bonorum rapinis ojjen^
fum^ congniis reftaurationis offichs conplacajjet: Henricum tum multa a fe
de Pontificum bonis > beneficii no?nine > extorta confessunij quibus Ji fponte
cederet) vlthnae paupertati fubiiceretur: negasse porro^ rafae attonfae^
que ceruicis homines tanti a fe aeftimari, vt vltro opibus carere, plusque
eorum irae^ quam gloriae fuae tribuere velit. Hinc Regem ei auxiliunl
suum plane denegasse: Ducem vero a Rege petiisse silentium, ne in viiU
gus negatae opis fa?na dijfereretur $ & in reditu pro?nifJi a Rege praejidii
Ji?nulatio?je?n apud ?nilites, ?ie ad Caefare?n deficere?jt, exhibuijfe^ & hac fpe
a?h?nos eorum fir?nare cupiuijfe. Veri quid his narratis liibessej non du-
bito, Sed credo etiam* Waldemarum iam ab Imperatore variis promis-
sis ab Henrico Duce alienum fa£him. Callide igitur is, vt amicum^
cuius gloriam potentiamque diu limis oculis adspexerat, enemaret, eidem
suasit restitutionem feudorum ab Episcopis acceptorum, inter quae Prin-
cipem locum obtinebat vrbs & Comitatus Stadcnsis, vnicum sere Dticis
in arftis positi praesidium. Hunc si Regis hortatuDux dimisisset, adtussi
de ipso fuisset statim, Vnde Dux prudenter abnuit*
Imperatorem non diu latere poterant dissensiones inter Henricum &
Adolfum, auxiliaque DaniaeRegis denegata. Hinc ea occasione vtendum
satus, co?juertit, vt Arnoldi Lib.IL 031* verbis vtar, facie?n fia?n ve*
nire in Saxoniam, ti?nueru?tt valde o?nnes viri beliatores, qui era?ii in
Caftris Ducis, a facie eius* Et eo approxi?na?ite ^ Jiue ex necejfitate, Jiue
ex volwitatey om?ha Caftra eius Jir?niJJima & fe ipfos in poteftate?n hnpera^
ratoris tradidertwt. Multi e?hm Mi?hfterialiu?n Ducis, qui ab incimabu-
lis ab eo educati fuera?it, & quoru?n patres Jine omni co?7tradiclio?je ipji jer^
uiera?Jt, vt He?jricus de Witha^ Lupoldus de Hertesburg, Ludolfus dePei^
na, & plures alii recejjerunt ab eo, & ad Imperium fe tra?jstuleru?Jt< Initd*
luk ergo hnperator cu?n obtinuijjet Caftra fir?nijfl?na> Hertesburg^ Blancketi^
hurgi Lawe?jburgi Regenftein^ & co?Juertit exercitmn adexpjig?jandum Lich^
O j tenbergi