DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.14661#0057
4Q P R AE F A T l*m
„chen Maieftat. Ingesigel, der geben ist zu Furssemherg nach Chrishls Geburte Drey-
„zenhundert und in dem Siebentzigsten Iare des Suntages so man singet Inuocauit.
„ Unserer Reiche in dem Vier und Zwentzigsten, und des Keifertums in dem famf-
i,zehendenlaren»
nus
tur.
$. 12.
Examinarur Equidem prolixe hic disputari posTet, .quo iure, quaue iniuria Carolus IV. Impe-
rrareima rator aduerfus Wilhtlmum atque Magnum Torquatum ad banni vsque & profcriptionis Jen-
nhaduershs tentiam procesferit ? Nihil enim in primo testamento, quod condiderat Wilhelmus,
vviihdmum siue ex moribus domeshcis, siue ex iure publico vniuersali allegari poterat, cur exclufis
gnum Tor- agnatts extraneus ad succellionem vocaretur. Et licet terrae Brunfuicenses atqueLune-
quatum a burgicae ex diplomate Imperatoris Friderici II. infra p. 49. recitato, quo vulgo Ducatum
eimque^in' Brunfuico Luneburgicum eretfum dicimus, promiscuae successionis iint, foeminarum ta-
iuftma vbe- men successio ex naturali interpretatione prius locum habere non potest, quam mari-
deciara- bus omnibus extinftis. Sicuti igitur prius hoc Wilhelmi Ducis testamentum ipso iure
nullum erat, sic quoque inueftitura Caefaris, qUae ex nullo alio, quam vnico hoc
fundamento excusari potest, Electori & Ducibus Saxoniae stirpis Ascaniensis nullum
nouum ius tribuere poterat. Grauiter autem contra iura Imperii peccauit Carolus
IV. qui ulterius, quam verba ferebant, Wilhelmi Ducis donationem extendere, at-
que Rudolfo E/ecIori, eiusquefiliis Rudolfo Iunion & Wenceslao , ea eriam indulgere vo-
luit, quaein solum Albertum auus transcripserat, nouo iam Agnatorum Brunsuicen-
sium praeiudicio. Nam in Alberto herede scripto Wilhelmus prae oculis habebat
poitcros suos ex filia , quos remotiislmos etiam natura diligimus; sed horum,
auo patruisque Alberti admilsis, nulla amplius ratio habita appatet. Ulud autem
memoriam Caroli IV. grauislimc onerat, omniaque hic tumultuarie & contra Leges
Imperii acla fuiiTe probat, quod in Charta ex A. 1355- supra recitata nulla Eleclo-
rum & Frinapum Imperii confinsus mentio fiat, neque etiam veiligium vllum de exhi-
bito fafsragio Statuum Prouincialium, quibus inuitis Dux numquam obtrudi poterat,
appareat, cum tamen vtriusque in tanti momenti negotio immemorem eile Caelarem
leges lmperii non patiantur. Etenim a Rudolfi Habsburgici aeuo id iam in Germa-
nia moris eise coepit, vt quam primum causTae grauitas id requircre videbatur, Cae-
sares
„chen Maieftat. Ingesigel, der geben ist zu Furssemherg nach Chrishls Geburte Drey-
„zenhundert und in dem Siebentzigsten Iare des Suntages so man singet Inuocauit.
„ Unserer Reiche in dem Vier und Zwentzigsten, und des Keifertums in dem famf-
i,zehendenlaren»
nus
tur.
$. 12.
Examinarur Equidem prolixe hic disputari posTet, .quo iure, quaue iniuria Carolus IV. Impe-
rrareima rator aduerfus Wilhtlmum atque Magnum Torquatum ad banni vsque & profcriptionis Jen-
nhaduershs tentiam procesferit ? Nihil enim in primo testamento, quod condiderat Wilhelmus,
vviihdmum siue ex moribus domeshcis, siue ex iure publico vniuersali allegari poterat, cur exclufis
gnum Tor- agnatts extraneus ad succellionem vocaretur. Et licet terrae Brunfuicenses atqueLune-
quatum a burgicae ex diplomate Imperatoris Friderici II. infra p. 49. recitato, quo vulgo Ducatum
eimque^in' Brunfuico Luneburgicum eretfum dicimus, promiscuae successionis iint, foeminarum ta-
iuftma vbe- men successio ex naturali interpretatione prius locum habere non potest, quam mari-
deciara- bus omnibus extinftis. Sicuti igitur prius hoc Wilhelmi Ducis testamentum ipso iure
nullum erat, sic quoque inueftitura Caefaris, qUae ex nullo alio, quam vnico hoc
fundamento excusari potest, Electori & Ducibus Saxoniae stirpis Ascaniensis nullum
nouum ius tribuere poterat. Grauiter autem contra iura Imperii peccauit Carolus
IV. qui ulterius, quam verba ferebant, Wilhelmi Ducis donationem extendere, at-
que Rudolfo E/ecIori, eiusquefiliis Rudolfo Iunion & Wenceslao , ea eriam indulgere vo-
luit, quaein solum Albertum auus transcripserat, nouo iam Agnatorum Brunsuicen-
sium praeiudicio. Nam in Alberto herede scripto Wilhelmus prae oculis habebat
poitcros suos ex filia , quos remotiislmos etiam natura diligimus; sed horum,
auo patruisque Alberti admilsis, nulla amplius ratio habita appatet. Ulud autem
memoriam Caroli IV. grauislimc onerat, omniaque hic tumultuarie & contra Leges
Imperii acla fuiiTe probat, quod in Charta ex A. 1355- supra recitata nulla Eleclo-
rum & Frinapum Imperii confinsus mentio fiat, neque etiam veiligium vllum de exhi-
bito fafsragio Statuum Prouincialium, quibus inuitis Dux numquam obtrudi poterat,
appareat, cum tamen vtriusque in tanti momenti negotio immemorem eile Caelarem
leges lmperii non patiantur. Etenim a Rudolfi Habsburgici aeuo id iam in Germa-
nia moris eise coepit, vt quam primum causTae grauitas id requircre videbatur, Cae-
sares