Longus, Georgius: De Anvlis Signatoriis Antiqvorvm Sive De vario obsignandi ritu Tractatus (Mediolani, 1615) [Cicognara, 1692]

* Antiquorum. 49

huiusmodi , tum etiam anulorum vsus , &
ferreis, argenteisque a nostris locus tantum
datus est in quibus sua quisque gentilitia ste-
mata, insigniaue ad obsignandum etfi&a ser-
uat. Ceterum quod similium quoq; sigillo-
rum varias a scriptoribus passim formas,
easq; infueras stjrpmo studio obseruari vi-
deo, tum vero..praecipue quibus Germani-
ci Ctesares ad tempus vfi sunt, commodius
apud Lazium, & Bonfinium de rebus Hunga-
ricis quisq; obseruare poterit.

Ioannes vero Boemus lib. secundo de Asia
refert Tartarorum Imperatorem sigillum ha-
bere cum hac inseriptione. Dem in calo> &
Cbuicbutb Chain in terra. Dei sortitudo, & om- imperato,
nium hominum. Imperator. Verum hoc loco™ Tana.
ad hominis itnpudentissimi arrogantiam rorfn fi-
euulgandam interserere placet Erasmi nefa-^”'* e’
rij figillum, quod, Muretoauthore, in no-
tis ad Orat, tertiam Cic.in Catii, termini no-
tam reddebat, additis duabus vocibus,Tfulii
cedo. Sed h*csatis, qui plura eiusmodi de- ^
siderat, historicos adeat. S

De side anulis , stue sigiUis habita .

Cap. F1II.

TAntum pmerea anulis ab antiquis tri-
butum fuit, vt cum illos fidei fymbola
haberent, & ratum quidquid ijs signatum
foret,certumquc arbitrarentur, eo fa&um

D est»