Maffei, Scipione: Museum Veronense, hoc est antiquarum inscriptionum atque anaglyphorum collectio: cui Taurinensis adiungitur et Vindobonensis ; accedunt monumenta id genus plurima nondum vulgata et ubicumque collecta (Verona, 1749) [Cicognara, 3123]

LXXXVI

MUSEUM VERONENSE

l Y N O IST B
sac$.vm
A M E R Y L L V 5
|
I v Ns o n i b y S
a v g . s a c
METELLA IDE NOMINE
S V O E T
T FLAVI HERMETIS
V I R I S V I
D D
Quae de Iunonibus rei antiquariae pcriti tsa»
didere , itcrare non attinet. At Iunoncs nostras
olim etiam a filiis israei deviis ac dcgeneranti-
buscultas suspicari quis posiete libroIudicum,in
jii4.II,quo seryissfe dicuntur nnrt^ybi hyzb Bihal,
^Ajtaroth, hoc est Iovi & Iunonibus , ut D.
Augqstinus explicat, eo quod a Pumcis lingua
inKe- Hebracis valde assinibus luno stne dubitatione *A-
ptu.ltssarte vocaretur. ^Autlor vero , inquit idem , piu-
7.q.i0. Yaliten hoc nomen pojuit , quoniam ad simulacro-
rum rnultitudkiem rcferri voluit. Verumtamen id
si spcctasset, Iovibus pariter dixtssct , ut Augu-
stinus ipse statim ?dcjjt, Plana prqsqcTto fieret
Joci intclligentia , si lcgeremus Bahalim,
ut pravcedenti versu legitur , & in eiusdem li-
bri duobus aliis, duobusque item aliis primi li-
bri Regum, ubi enim ea simul verba recur-
runt, Bahalim, & Aftaroth perpetuo scribitur,
Augustinus quoque illum , qui ex Hebi aco con-
verterat, Astaroth scripsisse, nec Baal sed Baa-
liffl, asserit: Astaroth quidem probe in Graeco
■rttL; Ksctprcui redditur, ubi enim Sidoniorum ido-
4-Reg, lum smgulariter significandum suit , I\")nvy
Hastoreth dixere . Ad lummam Phoenicum , &
lAt Chananaeorum Iunoncs vel lunonis simulacra
sucrunt , vel somniantium sigmenta, quibus
lunones plurcs , plurcfve loves aedisicare con-
suerant, djverfjs dcnominationibus, vcl diver-
sis adiunstis distingucntes, atque indigitantes.
Verum lunones noftrae neque lunonem Re-
ginam , neque eius simulacra cognatione attin-
gunt ulla, Ser.ccae , & Plinii teftimonijs pro
mulicrum Geniis habitac sunt: at quaenam ergo
illis vota nuncupant viri , ait Praesul doctiili-
MQ„. mus, amicus olim mcus ex intimis, Philippus
vct- Tunius? ^Auguftas Imperatornm uxores , aut /o-
Ant.p.
;o6.

rcrres, aut silias ita in lapidibus appeljari , is su-
spicabatur , quod equidem acgre admiserim,
Cur potius easdem iljas imaginarias Deas Iu-
nonum nomine votiva quaedam marmora cora»
pcllare non credimus , quae in aliis Matres ,
jn aJiis Matrpnac nuncupanuir ? Matribjts, &
Matronis haud quidem pauca sacrantur . Vetu-
stissimum memorat sanum Plutarchus in Sici-.
Jjae oppido Engyio Deabus dicatum , £$ *u\wi
fAarlpqs , qiias Matres vocant. Praesentes & con-
spicuas ibi Deas adeJse , vulgus firmissime asse-
vcrabat. Quacnam vero , vpl quidnam esicnt
Iunoncs, Matrcs, Matronae tunc invocatae ,
& cultae, neque egq scio, neque ipsi sciebant,
qui vota & preces rrukre disperdcbant suas. Po-
pularium somnia, commcntitiae Ipccies, pueriles
fabulae. Matronis, & Matribus dicatos lapides
transalpinis in regionibus ut plurimum repertos
fuissg animadverto . Matrum omnium samilias
forte gentes illae sic vcnerabantur mancs, siqui-
dcm Germani vivis ctjam nescio quid attribue-
bant divini. Eam apud ipsos fuisse consuetudinem
tradit Caesar, ut matres samilias eorum sortibus,
& vaticinationibus declararent , utrum praelium
committi ex itsu esscx ,nec ne. Tacitus deGerma-
norum moribus : illis inesse quin etiam sanclurn
altquid , & providum putant • Et in Hjstoria j Hb
vctere apud Germanos more , quo plerasque serni-
narum satidicas, & augescente superstitione arbi-
trentur Deas. Lugduni binas exscripsi dicatas
MATRIS.
3
parcis avg
p.faleri vs
trophimvs
o RNAMENT is
decvrionalib
restitvtor r ver
Dp ornamentis Decurionalibus , seu Decu-
rionatus insignibus, videsis Galliae Antiquita-
tes selecl:as in Epistola X- Rejpublicae Vero-
nensis reftitutor obtinuit Trophimus benefaclis
ut diceretur.
4
parcis . avgvstis , sacr
; .. probvs vi vir . avg
l . p . d
Loco