DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0146
LIX
AD ANTIQVISSIMA ILIADIS FRAGMENTA
BREVES ANIMADVERSIONES CRITICAE.
i.
4. ^^ΕΕΛίΙΡΙΛ. Δέ pro Consonantambrosiani duo
codices recentiores, textus venetus Villoisoni cum scholio
apud eumdem, hancque lectionem sequuntur Heynius
et Wolfius ( ed. mdccciv ). Sic melius constat versus
quam in aliis codicibus et editionibus in quibus ple-
risque omnibus legitur δ\ Iam δε habent quoque Bai-
nesius et codd. cant. Mori, wrat. b, nec non scbolia
brevia vatic.
5. ΔΈΤΕΛΕΙΕΊΌ pro dk τε?υείετο , quod malebat Hey-
nius cuidam innixus scholiastae. Suffragantur ambrosianae
lectioni veneta editio cum tribus eiusdem soholiis , flo-
rentina princeps editio, et cl. Wolfius.
. 8. ΣΦΩΕ. Videtur haec emendatio Aristarchi contra
Zcnodotum qui invexerat σφο'ί. Coafer Heyn. Homer.
tom. vi. observat. ad K. 546. Mendose in scholio ve-
neto dicitur Zenodotus scripsisse σφοϊν, nam versum
corrupisset.
Lectiones aristarclieae, uti scliolia veneta docent, in
nostris Fragmentis sunt: I. 8. ix. 524. XII. 316. xiii.
097. xx. 646. 656. xxv. 288. xxvi. 422. xxvn. 451.
458. xxviii. 240. xxix. 246. xxxvii. 599. χχχχ. 231.
xxxxi. 43o. xxxxiii. 418. liii. 397. lv. 523. Sed eniin
mox ad Fragm. viii. totidem fere contrarias Aristarcho
lectiones recitaturi sumus.
gYNEHKE. Venetus textus cum scholio verba se-
parat additque δασύνεται. In codice ambrosiano scrip-
tura (ut semper) est continua; immo heic supponitur
vtpiv, ut nniciim esse vocabulum significetur. Ccterum
in racdiis quoque vocabulis adspirationem notabant ve-
teres, quod et iamdiu critici docuerunt, et ego ipse
non semel videre me memini.
9. ΥΙΟΣ. Notanda puncta duo supra I, quae monent,
litteram I non esse coniungendam cura sequente vocali.
Lege novum tractatum diplom. tom. I. p. 698 in nota ;
quod semel dixisse sufficiat.
ii. ΗΤΙΜΑ.ΣΕΝ. Sic omnino scriptum erat ia codice;
sed recentior manus corrupit ητιμησεν. Favent lectioni
ambrosianae textus venetus cum scholio.
III.
187. ANTHN. In. margine recentior manus scripsit
glossam έναντι·
ι88. ΩΣ Φ ΑΤΟ·, ΠΗΛΕΙΩΝΙ. Punctum claudit sen-
tentiam, virgula indicat vocabulorum distinctionem, ne
legatur o%n- Q^od ad virgulam legendus Villoisonus
Prolcgom. ad Homer. ρ. 1 ; quod vero ad punctum con-
ferendus etiarn cl. Hugas de cod. vat. p. 9·
IV.
v. 283. ΑΧΙΛΗΙ unica littera λ. Sic perpetuo scribitur in
alio quodam codice ambrosiano. Hoc loco Vincentius
Pinellus in codice D. 107. part. inf. adnotat: qui Achilles
scribi volunt per unum λ, dcducunt ab άγος Ιλιενσι ,
aut ab α privativo et χίλος , εκ των σπορίμων τροφή.
Litterarum duplicationem haud raro negligi in codi-
cibus notissimum est.
v. 289. ΟΙΩΙ. Verbum hoc cum adsciipto iota occurrit
etiam iu Fragmeatis xxxvn. 609 ; υπ. 399.
v. 3ai. ΟΤΡΗΡΩΙ. Observa iota subiunctum nomini duali,
quod non semel ia his Fragmentis videre est.
v. 325. ΡΙΓΙΟΝ prima manus, sed recentior fecit ΡΕΙΓΙΟΝ.
VII.
v. 363. ΝΟΩ Casus tertius caret iota adscripto ; isque
defectus haud rarus in codice est.
VIII.
v. 444. ΙΛΑΣΟΜΕΣΘΑ. Sic apud Ernestum Dawesius
et codex lips ; nec non ambrosiana exemplaria duo, et
Heynius et Wolfius. Verum princeps florentina itemque
aldina (ititellige semper priorem nempe anni mdiv )
habent ιλασσόμε^α; ernestina ίλασσόμε%Κ, aliae veteres
ίλασσόμε^α.
V. 447· 01. Sic melius nostra fragmenta, quam flor. ald.
textus ven. cum scholiis duobus, Ern. Heyn. Wolf. τ01.
ΚΛΕΙΤΗΝ. Venetum scbolion , ιερην ου κλειτήν είχον
al Αίριστάρχου. Ergo lectio contraria Aristarcho. Con-
trarias Aristarcho lectiones videsis in nostris Fragmentis
ix. 519. 522. x. 607. xix. 425. bis. xx. 638. xxn. 857.
xxvii. 452. xxx. 5i3. xxxi. 19. xxxvin. 12. xxxix.
142. et fortasse 147. xxxxni. 427 ut videtur , xxxxiv.
894. li. 95. lviii. 331.
IX.
v. 518. ΕΡΓΑ OT1. Facienda est crasis, sicuti Fragm. xvi. 5.
v. 519. HPHI. Scholion ven. Αρίσταρχος το Έίρη κατ"1 ευ-
θείαν φησ'ιν , ου κατά δοτικήν, ίν γ δταν μη ερη-
θήσιν ή Ηρα , τότε εχθοδοπησαι με εφήσεις.
ν. 522. ΜΗ ΣΕ ΝΟΗΣΗ. Scholion ven. Ουχί μή σε,
άλλα μή τι, αί Αρίστάρχου και αί άλλαι σχεδόν
■πάσαι διορθώσεις.
ΝΟΗΣΗ. Caret τω iota persona haec verbi subiunctivi
quod saepe in codice accidit.
AD ANTIQVISSIMA ILIADIS FRAGMENTA
BREVES ANIMADVERSIONES CRITICAE.
i.
4. ^^ΕΕΛίΙΡΙΛ. Δέ pro Consonantambrosiani duo
codices recentiores, textus venetus Villoisoni cum scholio
apud eumdem, hancque lectionem sequuntur Heynius
et Wolfius ( ed. mdccciv ). Sic melius constat versus
quam in aliis codicibus et editionibus in quibus ple-
risque omnibus legitur δ\ Iam δε habent quoque Bai-
nesius et codd. cant. Mori, wrat. b, nec non scbolia
brevia vatic.
5. ΔΈΤΕΛΕΙΕΊΌ pro dk τε?υείετο , quod malebat Hey-
nius cuidam innixus scholiastae. Suffragantur ambrosianae
lectioni veneta editio cum tribus eiusdem soholiis , flo-
rentina princeps editio, et cl. Wolfius.
. 8. ΣΦΩΕ. Videtur haec emendatio Aristarchi contra
Zcnodotum qui invexerat σφο'ί. Coafer Heyn. Homer.
tom. vi. observat. ad K. 546. Mendose in scholio ve-
neto dicitur Zenodotus scripsisse σφοϊν, nam versum
corrupisset.
Lectiones aristarclieae, uti scliolia veneta docent, in
nostris Fragmentis sunt: I. 8. ix. 524. XII. 316. xiii.
097. xx. 646. 656. xxv. 288. xxvi. 422. xxvn. 451.
458. xxviii. 240. xxix. 246. xxxvii. 599. χχχχ. 231.
xxxxi. 43o. xxxxiii. 418. liii. 397. lv. 523. Sed eniin
mox ad Fragm. viii. totidem fere contrarias Aristarcho
lectiones recitaturi sumus.
gYNEHKE. Venetus textus cum scholio verba se-
parat additque δασύνεται. In codice ambrosiano scrip-
tura (ut semper) est continua; immo heic supponitur
vtpiv, ut nniciim esse vocabulum significetur. Ccterum
in racdiis quoque vocabulis adspirationem notabant ve-
teres, quod et iamdiu critici docuerunt, et ego ipse
non semel videre me memini.
9. ΥΙΟΣ. Notanda puncta duo supra I, quae monent,
litteram I non esse coniungendam cura sequente vocali.
Lege novum tractatum diplom. tom. I. p. 698 in nota ;
quod semel dixisse sufficiat.
ii. ΗΤΙΜΑ.ΣΕΝ. Sic omnino scriptum erat ia codice;
sed recentior manus corrupit ητιμησεν. Favent lectioni
ambrosianae textus venetus cum scholio.
III.
187. ANTHN. In. margine recentior manus scripsit
glossam έναντι·
ι88. ΩΣ Φ ΑΤΟ·, ΠΗΛΕΙΩΝΙ. Punctum claudit sen-
tentiam, virgula indicat vocabulorum distinctionem, ne
legatur o%n- Q^od ad virgulam legendus Villoisonus
Prolcgom. ad Homer. ρ. 1 ; quod vero ad punctum con-
ferendus etiarn cl. Hugas de cod. vat. p. 9·
IV.
v. 283. ΑΧΙΛΗΙ unica littera λ. Sic perpetuo scribitur in
alio quodam codice ambrosiano. Hoc loco Vincentius
Pinellus in codice D. 107. part. inf. adnotat: qui Achilles
scribi volunt per unum λ, dcducunt ab άγος Ιλιενσι ,
aut ab α privativo et χίλος , εκ των σπορίμων τροφή.
Litterarum duplicationem haud raro negligi in codi-
cibus notissimum est.
v. 289. ΟΙΩΙ. Verbum hoc cum adsciipto iota occurrit
etiam iu Fragmeatis xxxvn. 609 ; υπ. 399.
v. 3ai. ΟΤΡΗΡΩΙ. Observa iota subiunctum nomini duali,
quod non semel ia his Fragmentis videre est.
v. 325. ΡΙΓΙΟΝ prima manus, sed recentior fecit ΡΕΙΓΙΟΝ.
VII.
v. 363. ΝΟΩ Casus tertius caret iota adscripto ; isque
defectus haud rarus in codice est.
VIII.
v. 444. ΙΛΑΣΟΜΕΣΘΑ. Sic apud Ernestum Dawesius
et codex lips ; nec non ambrosiana exemplaria duo, et
Heynius et Wolfius. Verum princeps florentina itemque
aldina (ititellige semper priorem nempe anni mdiv )
habent ιλασσόμε^α; ernestina ίλασσόμε%Κ, aliae veteres
ίλασσόμε^α.
V. 447· 01. Sic melius nostra fragmenta, quam flor. ald.
textus ven. cum scholiis duobus, Ern. Heyn. Wolf. τ01.
ΚΛΕΙΤΗΝ. Venetum scbolion , ιερην ου κλειτήν είχον
al Αίριστάρχου. Ergo lectio contraria Aristarcho. Con-
trarias Aristarcho lectiones videsis in nostris Fragmentis
ix. 519. 522. x. 607. xix. 425. bis. xx. 638. xxn. 857.
xxvii. 452. xxx. 5i3. xxxi. 19. xxxvin. 12. xxxix.
142. et fortasse 147. xxxxni. 427 ut videtur , xxxxiv.
894. li. 95. lviii. 331.
IX.
v. 518. ΕΡΓΑ OT1. Facienda est crasis, sicuti Fragm. xvi. 5.
v. 519. HPHI. Scholion ven. Αρίσταρχος το Έίρη κατ"1 ευ-
θείαν φησ'ιν , ου κατά δοτικήν, ίν γ δταν μη ερη-
θήσιν ή Ηρα , τότε εχθοδοπησαι με εφήσεις.
ν. 522. ΜΗ ΣΕ ΝΟΗΣΗ. Scholion ven. Ουχί μή σε,
άλλα μή τι, αί Αρίστάρχου και αί άλλαι σχεδόν
■πάσαι διορθώσεις.
ΝΟΗΣΗ. Caret τω iota persona haec verbi subiunctivi
quod saepe in codice accidit.