DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0242
ΣΧΟΑΙΑ ΕΙΣ ΟΔΤΣΣΕΙΑΝ.
ΡΑΨΩΙΔΙΑ I.
85
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER IX.
Τ II Ο Θ Ε Σ I Σ.
ης μεγάλης διηγήσεως την αρχήν περιέχει h ρα-
ψωδία αύτη, ως άποπλεύσας εξ Ιλίου Όδυσσεύς πρώ-
τον μεν τη Κικόνων παρέβαλε γη , και μίαν αυτών
την επι θάλασσαν έπόρ^ησε πάλιν , "Ισμαρον καλουμέ-
νων. "Έπειτα δέ Μάλεον παραπλέοντα Ιωνικής άκρωτή-
ριον , υπο σφοδρού πνεύματος εξηνέχ^η περων μέγα
πέλαγος , και τη των Κωτοφάγων παρέβαλε γη. Και
εντεύθεν άποπλευσας τη Κυκλώπεια , τον μεν άλλον
ΰτολον είασε προς τη νήσω κα^ορμούντας. Και τέλος
εοχεν ενταύθα h ραψωδία. Q.
"Άλλως. Άρχη των "Οδυσσέως διηγημάτων , εν οίς
φησι πεπολεμηκέναι τοις Κίκοσι , και προς τους λωτο-
φάγους παραγενέσϊσαι, και οτι ετυφλωσε τον Κύκλωπα
ΪΙολύφημον , και ως εκείνος κατέφαγεν αυτού εξ εταί-
ρους , αύτω δώδεκα συνελ^όντων. Ε. Q.
V. 2. Αλκίνοε κρεΐον , πάντων άριδείκετε λαων. ]
Τον ευεργέτην επαινεί" σύμ.φορον γάξ τω δεομΑνω· το
μ.εν δη κρεΐον της βασιλείας έπαινος· το δε άριδείκετε του
κατά μορφην αξιώματος- το δε απλούν άντι παραγωγού
του άριδικωτάτου- και η γενική κείται άντι δοτικής. Q.
V. 5. Ου γάξ εγωγέ τι φημί ] Προσχαρίζεται εις
τά τοιαύτα τοις Φαίαξιν Όδυσσευς , ειδως αυτών το
ηδυπα^ές' έγκαλούσι δε τω Όδυσσει φίληδονίαν , λε-
γοντες την άπόλαυσιν τέλος ηγουμενον τού βίου διά τού-
των αρμ,οζ,εται δε τοις ηϊσεσιν αυτών άκουσας παρά του
Αλκινόου , άει δ" ημ-ΐν δαίς τε φίλη κίϊσαρίς τε χοροί
τ&' οι σε απο του καιρού, συμποσιον γαξ τοτε παρην
οί δε απο της λέξεως· και τούτων οι μεν οτι ευφρο-
σύνη της ηδονής τω φρονειν διαφέρει· οι δε οτι τέλος
επι ουσίας η τάξεως η συμπληρώσεως- άκουστεον δε των
προς ευωχία. Q*
"Αλλως. Ταύτα άρμοζόμενος τω καιρώ λέγει- ου τού
παρόντος δε βίου την ηδονην τέλος είρηκεν , άλλά συμ-
ποσίου τίνος. Β. Q-
Ιη codice Q configuntur obelo versus quatuor a
quinto ού γάξ έγωγε ad octavum ημενοι.
V. ιι. Τούτο τί μοί κάλλίατον. ] Τούτο το τέλος
φησι φαίνεται μοι καλόν είναι , σοι δε φαίνεται καλόν
το τα εμά κήδεα εϊρεσΖαΐ' Ά «Π π?ος το εΐρεσΖαι ,
ιν η έπιείρεσδαι. Β. Q.
V. ΐ3. Όδυρόμενος στοναχίζω. ] Και μη» ου κλαίει
νυν , αλλ η συγκρισις προς το είπε δ" ο τι κλαίεις. Q.
V. 14. T/ πρώτον. ] Περί δυσχερών πραγμάτων
μΑλλων λέγειν προασφαλίζεται , ίνα εάν έφάνη τι
αύτω όχληρος, εις τον βιασάμενον το αίτιον η' έτι δε
και προσοχην εργάζεται τοις άκροωμενοις. Q.
V. 19· Ος πάσι δόλοισιν. ] Έν άν^ρωποις διά τους
δόλους άπόκειμαι , ήτοι έν τοις απάντων στόμασιν είμΧ
διά τους δόλους· παρειται η διά , και η δοτική αντί
αιτιατικής κείται· διά δόλους γαξ μέλλω· ομοιόν ίση
τω σοι πάντες μαχόμενα, τουτεστι δια σε. Β. Q.
ΪΙάσιν άν^ρωποισι μέλλω έν δόλοις , ήτοι εν επιμέ-
λεια , ειμι ως δόλοις εμπρέπων στρατιωτικοις. Β.
Όστις έγω εν πάσι τοις άνϊσρωποις διά φροντίδας
ειμι ποιείν δόλους , οί" μου το κλέος μέχρι τον ούρανον
άνήγαγον. Q.
V. 2θ. Καί μευ κλέος ούρανον ϊκει. J Αιά δόλους
ένδοξος ε£μΑ· ο γάς δόλος και επί άγαμου τάσσεται ,
νυν δέ επι έγκωμ,ίου τούτο λέγει· υπερβολή γάξ δόξης
το μέχρι ϊσεων έφ^ακέναι τό κλέος. Ταύτα δέ προς
συστασιν εαυτού λέγει , ίνα κατ άξίαν τιμ.η'ζϊή υπο
των Φαιάκων ηδη γάξ καί προμεμαρτύρεται υπο τού
κιθαρωδού. Β. Q.
V. 2,1. 'Υ^άκψ ευδείελον. ] Έύπεριόριστοτ πάσαι γάξ
αι νήσοι ευκατάληπτον έχουσι τον περιορισμών, ως προς
ττιν ηπειρον, η την εύάερον , ευ της ελης έχουσαν ένιοι
δέ φασι , ευ προς την δείλην κειμένην, δείλη γάξ h
δύσις· και γάξ ούτως εχει τη ϊσέσει , ως προς τ ας
άλλας νήσους πλησιάζουσας· διο και επιφέρει , αύτη
δέ χ^ταμ,αλή· Β. Q.
V. 22. Νήριτον. ] Ό Φιλόξενος Ί$ήίον αυτό φγ\σι U pi,ilo!ienuSi
το , ήμ-εΐς δ' έξ "Ιθάκης υπονηίου είληλου^μ,εν τινές
δε Νηίον, ωσπεξ Ακροατής, τον περϊ λιμένα τόπον , Ad-oate»
εν ω ην συνηρεφης τόπος ιερόν Νυμφών, αφ ου και est crate8. >
τας Νυμ,φας κοινώς Νηίάδας προσαγορεύεσ^αι· άπο τού
~Νηίου ιερού Νυμ.φάων αι Νηίάδες καλέονται. Q.
Είνοσίφυλλον. ] "Ενωσις γάξ η κίνησις' έκ δέ τούτου
το καταπνεόμ,ενον δήλοι διά το ΰψος. Q.
V. 24. Δουλίχιόν τε Σάμη τε. ] Την Σάμην iv άλ-
λοις Σάμ,ον λέγει , οϊ' τε Ζάκυν^ον έχον , ηδ' οί Σά-
μ,ον άμφενέμοντο· επίτηδες δέ τη Τ^τάκη και τάς άλλας
συγκατωνομάσαι νήσους εις αύξησιν , ίνα αίσ^οιντο αυτού
ουκ όλίγης ηγουμένου χωράς. Q.
22
ΡΑΨΩΙΔΙΑ I.
85
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER IX.
Τ II Ο Θ Ε Σ I Σ.
ης μεγάλης διηγήσεως την αρχήν περιέχει h ρα-
ψωδία αύτη, ως άποπλεύσας εξ Ιλίου Όδυσσεύς πρώ-
τον μεν τη Κικόνων παρέβαλε γη , και μίαν αυτών
την επι θάλασσαν έπόρ^ησε πάλιν , "Ισμαρον καλουμέ-
νων. "Έπειτα δέ Μάλεον παραπλέοντα Ιωνικής άκρωτή-
ριον , υπο σφοδρού πνεύματος εξηνέχ^η περων μέγα
πέλαγος , και τη των Κωτοφάγων παρέβαλε γη. Και
εντεύθεν άποπλευσας τη Κυκλώπεια , τον μεν άλλον
ΰτολον είασε προς τη νήσω κα^ορμούντας. Και τέλος
εοχεν ενταύθα h ραψωδία. Q.
"Άλλως. Άρχη των "Οδυσσέως διηγημάτων , εν οίς
φησι πεπολεμηκέναι τοις Κίκοσι , και προς τους λωτο-
φάγους παραγενέσϊσαι, και οτι ετυφλωσε τον Κύκλωπα
ΪΙολύφημον , και ως εκείνος κατέφαγεν αυτού εξ εταί-
ρους , αύτω δώδεκα συνελ^όντων. Ε. Q.
V. 2. Αλκίνοε κρεΐον , πάντων άριδείκετε λαων. ]
Τον ευεργέτην επαινεί" σύμ.φορον γάξ τω δεομΑνω· το
μ.εν δη κρεΐον της βασιλείας έπαινος· το δε άριδείκετε του
κατά μορφην αξιώματος- το δε απλούν άντι παραγωγού
του άριδικωτάτου- και η γενική κείται άντι δοτικής. Q.
V. 5. Ου γάξ εγωγέ τι φημί ] Προσχαρίζεται εις
τά τοιαύτα τοις Φαίαξιν Όδυσσευς , ειδως αυτών το
ηδυπα^ές' έγκαλούσι δε τω Όδυσσει φίληδονίαν , λε-
γοντες την άπόλαυσιν τέλος ηγουμενον τού βίου διά τού-
των αρμ,οζ,εται δε τοις ηϊσεσιν αυτών άκουσας παρά του
Αλκινόου , άει δ" ημ-ΐν δαίς τε φίλη κίϊσαρίς τε χοροί
τ&' οι σε απο του καιρού, συμποσιον γαξ τοτε παρην
οί δε απο της λέξεως· και τούτων οι μεν οτι ευφρο-
σύνη της ηδονής τω φρονειν διαφέρει· οι δε οτι τέλος
επι ουσίας η τάξεως η συμπληρώσεως- άκουστεον δε των
προς ευωχία. Q*
"Αλλως. Ταύτα άρμοζόμενος τω καιρώ λέγει- ου τού
παρόντος δε βίου την ηδονην τέλος είρηκεν , άλλά συμ-
ποσίου τίνος. Β. Q-
Ιη codice Q configuntur obelo versus quatuor a
quinto ού γάξ έγωγε ad octavum ημενοι.
V. ιι. Τούτο τί μοί κάλλίατον. ] Τούτο το τέλος
φησι φαίνεται μοι καλόν είναι , σοι δε φαίνεται καλόν
το τα εμά κήδεα εϊρεσΖαΐ' Ά «Π π?ος το εΐρεσΖαι ,
ιν η έπιείρεσδαι. Β. Q.
V. ΐ3. Όδυρόμενος στοναχίζω. ] Και μη» ου κλαίει
νυν , αλλ η συγκρισις προς το είπε δ" ο τι κλαίεις. Q.
V. 14. T/ πρώτον. ] Περί δυσχερών πραγμάτων
μΑλλων λέγειν προασφαλίζεται , ίνα εάν έφάνη τι
αύτω όχληρος, εις τον βιασάμενον το αίτιον η' έτι δε
και προσοχην εργάζεται τοις άκροωμενοις. Q.
V. 19· Ος πάσι δόλοισιν. ] Έν άν^ρωποις διά τους
δόλους άπόκειμαι , ήτοι έν τοις απάντων στόμασιν είμΧ
διά τους δόλους· παρειται η διά , και η δοτική αντί
αιτιατικής κείται· διά δόλους γαξ μέλλω· ομοιόν ίση
τω σοι πάντες μαχόμενα, τουτεστι δια σε. Β. Q.
ΪΙάσιν άν^ρωποισι μέλλω έν δόλοις , ήτοι εν επιμέ-
λεια , ειμι ως δόλοις εμπρέπων στρατιωτικοις. Β.
Όστις έγω εν πάσι τοις άνϊσρωποις διά φροντίδας
ειμι ποιείν δόλους , οί" μου το κλέος μέχρι τον ούρανον
άνήγαγον. Q.
V. 2θ. Καί μευ κλέος ούρανον ϊκει. J Αιά δόλους
ένδοξος ε£μΑ· ο γάς δόλος και επί άγαμου τάσσεται ,
νυν δέ επι έγκωμ,ίου τούτο λέγει· υπερβολή γάξ δόξης
το μέχρι ϊσεων έφ^ακέναι τό κλέος. Ταύτα δέ προς
συστασιν εαυτού λέγει , ίνα κατ άξίαν τιμ.η'ζϊή υπο
των Φαιάκων ηδη γάξ καί προμεμαρτύρεται υπο τού
κιθαρωδού. Β. Q.
V. 2,1. 'Υ^άκψ ευδείελον. ] Έύπεριόριστοτ πάσαι γάξ
αι νήσοι ευκατάληπτον έχουσι τον περιορισμών, ως προς
ττιν ηπειρον, η την εύάερον , ευ της ελης έχουσαν ένιοι
δέ φασι , ευ προς την δείλην κειμένην, δείλη γάξ h
δύσις· και γάξ ούτως εχει τη ϊσέσει , ως προς τ ας
άλλας νήσους πλησιάζουσας· διο και επιφέρει , αύτη
δέ χ^ταμ,αλή· Β. Q.
V. 22. Νήριτον. ] Ό Φιλόξενος Ί$ήίον αυτό φγ\σι U pi,ilo!ienuSi
το , ήμ-εΐς δ' έξ "Ιθάκης υπονηίου είληλου^μ,εν τινές
δε Νηίον, ωσπεξ Ακροατής, τον περϊ λιμένα τόπον , Ad-oate»
εν ω ην συνηρεφης τόπος ιερόν Νυμφών, αφ ου και est crate8. >
τας Νυμ,φας κοινώς Νηίάδας προσαγορεύεσ^αι· άπο τού
~Νηίου ιερού Νυμ.φάων αι Νηίάδες καλέονται. Q.
Είνοσίφυλλον. ] "Ενωσις γάξ η κίνησις' έκ δέ τούτου
το καταπνεόμ,ενον δήλοι διά το ΰψος. Q.
V. 24. Δουλίχιόν τε Σάμη τε. ] Την Σάμην iv άλ-
λοις Σάμ,ον λέγει , οϊ' τε Ζάκυν^ον έχον , ηδ' οί Σά-
μ,ον άμφενέμοντο· επίτηδες δέ τη Τ^τάκη και τάς άλλας
συγκατωνομάσαι νήσους εις αύξησιν , ίνα αίσ^οιντο αυτού
ουκ όλίγης ηγουμένου χωράς. Q.
22