DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0248
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM IX.
δέ έτεροι διεπορεύοντο εκατέρωθεν περιφυλάσσοντες και
περισωζοντες τους φίλους. Β.
V. 4^4-Άωτον. ] "Ανθους του ερίου , λέγει δε λαμ-
προί). Q.
V. 435. Στρεφθείς έχόμ,ην.~] Συοτρε'ψα? τας·χεΓρας·
ουδέ y«£ ?7V r/ς- του ^σαί αυτόν , αυτού δησαντος τους
άλλους. Β. Q.
V. 44°· Σραραγευντο. ] "Έβαρουντο διά το πρωίας
μη άμελχθηναι. Β. Αιετείνοντο, έκπεπλησμ,ενα ησαν. Q.
V. 442· Όρ&ών εσταότων. ] Κατά ττιν οίκείαν τάζιγ
βηματούντων και τότε , οπεξ ορθόν λέγει, ού γάξ πλα-
γίως η ύπτίως εστωτων έ^ηλάφει. Β.
V. 444· "Ύστατος άρνείος. ] Καί τούτο εις άγωνίαν
του άκροατοϋ , άλλα δε και εις την φίλ,εταιρίαν του
^Οδυσσέως, οτι το αυτού άλαλες εν ετερω έθετο , ουκ
αξ,ιωσας διά των τριών προβάτων ασφαλώς δίακομίσθη-
ναι- διδάσκει δέ δια, πολλών οϊονς δεΐ είναι τους αρ-
χοντας σία τους υποτεταγμενονς. Q.
V. 44^· Ααχμά στεινομενος. ] λαχνώσει, τη
λασίοτητί, τη δασύτητι των μάλλων στενόχωρουμέ-
νος. Β. Q.
V. 4^6. Εί δε όμωφρονεεις.] Όμόφρονος γένοιο προς
το δηλωσαι τα των πολεμίων δοκίΐ δε βουκολικον
είναι τοΊς νεωτέροις το προς κριον διαλέγεσθαί' δαιμο-
νίως δε- υπο Όμηρου πρώτου κατωρθωται το α,ύτοις
τοις ζ,ωοις ως φρονουσι διαλέγεσθαι, ως "Εκτωξ , Αανθέ
τε και συ ϊίόδαργε. Q.
V. 4^4· Ύανχυποδα. ] Τα τεταγμενοις τοις ποσι βα-
δίζοντα , η τανύποδα, τανον γάξ το επίμηκες" η του-
ναντίον νευοντες τους πόδας κατά τον ελιγμών της πο-
ρείας , ουκ είλοΰντα ως οι βόες. Q.
'ΐσχνόποδα , τεταμμένους τους πόδας έχοντα" δημ,ω
δε τω λίπεν δήμος γάξ το λίπος λέγεται. Β. Q.
V. φ&.Ουκ είων. ] Αντί του ουκ εί'ων, ου παρέχω ρουν
κλαίει»* άνανεύων αυτούς δια των οφρύων jm κλαίειν. Q.
V. 469· Άλλ' έκέλενσχ" ] Και τούτο διά νεύματος·
συνεκδοχη γαξ ο τρόπος" ού γάξ μόνα τα πρόβατα άλλα
και τας αίγας ένθέσθαι κελεύει" άφ ενός ούν το ολον. Β. Q.
V. 481- Ήκε άπορρηζας. ] Έμφαντικως άγαν,
αμ.α μ.εν αύχ ορα άνελέσθαι έπιτήδειον λίθον, άμα δε
και δια την όργην οπες ο καιρός παραδέδωκεν έρριψεν. Q.
V. 4^3. Οίήίον. ] ΤΙαδάλιον, παρά το οίακίζ,ειν ο
itXi κατίθυνειν. Β.
Οιήίόν. ] "Ητοί το άκρον του πηδαλίου" οίήϊον δε λέ-
γεται ε» του οϊειν και κομίζειν την ναύν. Q.
V. 4^4- Έκλυα^Μ. ] Έκυματίσθη. Β.
Aristarchi
V. 48^· ^lma£ ^ Ίκέσθαι ] Οί Άρι-
e',tnTchu, στάρχου Μμωσεν. Ό μεν Άρίσταρχος άποδίδωκεν ου-
tratus- τως , εγγίσε δε τη %ψ<Χ' Καλλίστρατος & άντι του
έποίηαε παρά το θείναί παραγωγως. "Αλλ^. Ίϊνάγκα-
W , έβιάσατο" άπο της ΘεμΜ h μεταφορά της κα-
ταναγκαζουσης τωδε τάδε ποιεί». Q.
Θέμωσε. ] Το θέμωσεν ού μόνον άντι του ηνάγκασεν
ως έρρηθϊ] , άλλά και άντι του ετΐοίψε κατά τους πα-
λαιούς 9 παρά. το θεΐναι τοντεστι ποιηο-αι Β.
9
Arietar
Call
V. 49°· Πρ^σο-ονΓεζ· ερεσσον. ] Άριανος πλησσοντες. Aiianu..
V. 49ι- '^λλ' °τε ^ $ις τόσσον. J Πως· δε ηκουσεν
ετι Πολύφημος , διπλάσιον αύτου άποστάντος ; και φα-
μεν οτι ουκ ην ίσως πολύ το διάστημ,α" ετι δε και γε-
γωνε βοησας' δυνατόν ούν επιτε'ινοντα την βοην άκουσ-
θηναί" η τάχα ού την διπλασίονα Όδον σημαίνει , άλλ'
οτι το δεύτερον δίεπεραίωθημεν ην δε και μεγαλόφωνος
Όδυσσεύς ως και εν Ίλιάδι , άλλ' οτε δ' 'όπα τε με-
γάλην άμεινον δε ειπείν ως το μ.εν πρώτον άπο του
σπηλαίου ηκουσεν αύτου , το δϊ δεύτερον άπο της θα-
λάσσης και του αιγιαλού. Q.
V. 5θ8. "Εακε τις ένθάδε μ,άντις. ] Έκ τούτου νοη-
τ'εον οτι δεισιδαίμων ες οί Κύκλωπες, οτι υπηκουον βου-
λημασι θεων ; και ούκ άπ'εκταινον τους προλέγοντας
αύτοις τινά παρά θεων εσόμ.ενα. Q.
V. 5a5. Ουκ οφθαλμών y' ίήσεται ] Μη βουλόμε-
νος , ού γάς δυνάμενος" ούκ ίβούλετο δε ΐίοσεώων τον
ϊδιον υιον θεραπενσαι, δίκαιον ηγουμ.ενος τιμ.ωρείσθαι
αύτΌν της πονηρίας" ο δε νους , ούδε Ποο"εί$ών ίάσεταί
σε κακόν έόντα. Β. Q.
'Ω,ς ούκ όφθαλμόν. j Αιατί ''Οδυσσεύς ούτως άνοητως
εις τον ίίοσειδωνα ωλιγωρησεν , είπων ως ούκ οφθαλμών
γ ίησεται ούδ' Ένοσίχθων; ' Αντισθένης μεν φησι , διά Antisthenes.
το ειδέναι οτι ούκ ην ιατρός ο ΥΙοσειδων άλλ' ό Απόλ-
λων* "Αριστοτέλης δε ούχ οτι ού δυνησεται άλλ' οτι Aristoteies.
ου βουληθησεται διά την πονηρίαν του Κύκλωπας. Q.
V. 533. Ές πατρίδα γαίαν. \ Ώ,ατρίδα, την πατρι-
κην' ού γάξ οίδεν ό "Ομ.ηρος το της πατρίδος ονομ.α
απλούν , αλλα κτητικον. Β.
V. 540. Τυτθόν. J Έπι του προτέρου αθετείται" πως Ex-emplar
γάς έ'μπαλιν h ναυς ννέχθη ; Q. pnus'
V. 542. ®έμ.ωσε. ] "Άπο του θεσμ.ος ο νόμος καϊ η
ανάγκη. Β.
V. 55ο.' Αρνειον δ, έμόΪΛ "Ισως τον σωσαντα εαυτόν έλα-
βε, και πάλαι έζαίρετον αίγα εις την άγρην εν τη νησω. Q.
V. 504- Έζης δ' εζόμενοι. ] Δ/ο τους τόπους άπλως
λέγει , Κυκλώπων δ' ες γαίαν Αίολίην ρ ες νησον πού
δέ εισιν αύται η που κείμ.εναι ούκ έτι διασαφη- πλη-
θυντικοις δε ρήμασι κέχρητα,ι διά την των εταίρων
συμπαρουσίαν. Q.
V. 565. Έν3ΐν δε προτέρω. ] Περιπλανηθέντος αυ-
τοί) και μ,η είδότος πού έπεισι, περίττωσεν το προτέρω. Q.
Ultra hunc librum nonum nihil est in codice Ε
mutilo. Immo et complura folia charta linea re-
centiore in eodem codice suppleta fuerunt, quum
vetustiora bombycina folia excidissent. Iam in
chartis his recentioribus paucissima scholia erant
piaeterquam initio. Quod siquis cupit cognoscere
quaenam scholia codicis Ε in suppletis novisque
foliis extiterint , is libro quidem I sciat nova esse
folia v. 1-61 ; libro II. v. 20-97, rursus v. 235-28o;
libro III. v. 21-108; libro VI. v. 3o8 ad finem ;
libro VII. v. 1-12; libro VIII. v. 26-71 , rursus
v. 394 ad finem. Tnm et liber nonus universus in
recentioribus codicis Ε supplementis scriptus est.
δέ έτεροι διεπορεύοντο εκατέρωθεν περιφυλάσσοντες και
περισωζοντες τους φίλους. Β.
V. 4^4-Άωτον. ] "Ανθους του ερίου , λέγει δε λαμ-
προί). Q.
V. 435. Στρεφθείς έχόμ,ην.~] Συοτρε'ψα? τας·χεΓρας·
ουδέ y«£ ?7V r/ς- του ^σαί αυτόν , αυτού δησαντος τους
άλλους. Β. Q.
V. 44°· Σραραγευντο. ] "Έβαρουντο διά το πρωίας
μη άμελχθηναι. Β. Αιετείνοντο, έκπεπλησμ,ενα ησαν. Q.
V. 442· Όρ&ών εσταότων. ] Κατά ττιν οίκείαν τάζιγ
βηματούντων και τότε , οπεξ ορθόν λέγει, ού γάξ πλα-
γίως η ύπτίως εστωτων έ^ηλάφει. Β.
V. 444· "Ύστατος άρνείος. ] Καί τούτο εις άγωνίαν
του άκροατοϋ , άλλα δε και εις την φίλ,εταιρίαν του
^Οδυσσέως, οτι το αυτού άλαλες εν ετερω έθετο , ουκ
αξ,ιωσας διά των τριών προβάτων ασφαλώς δίακομίσθη-
ναι- διδάσκει δέ δια, πολλών οϊονς δεΐ είναι τους αρ-
χοντας σία τους υποτεταγμενονς. Q.
V. 44^· Ααχμά στεινομενος. ] λαχνώσει, τη
λασίοτητί, τη δασύτητι των μάλλων στενόχωρουμέ-
νος. Β. Q.
V. 4^6. Εί δε όμωφρονεεις.] Όμόφρονος γένοιο προς
το δηλωσαι τα των πολεμίων δοκίΐ δε βουκολικον
είναι τοΊς νεωτέροις το προς κριον διαλέγεσθαί' δαιμο-
νίως δε- υπο Όμηρου πρώτου κατωρθωται το α,ύτοις
τοις ζ,ωοις ως φρονουσι διαλέγεσθαι, ως "Εκτωξ , Αανθέ
τε και συ ϊίόδαργε. Q.
V. 4^4· Ύανχυποδα. ] Τα τεταγμενοις τοις ποσι βα-
δίζοντα , η τανύποδα, τανον γάξ το επίμηκες" η του-
ναντίον νευοντες τους πόδας κατά τον ελιγμών της πο-
ρείας , ουκ είλοΰντα ως οι βόες. Q.
'ΐσχνόποδα , τεταμμένους τους πόδας έχοντα" δημ,ω
δε τω λίπεν δήμος γάξ το λίπος λέγεται. Β. Q.
V. φ&.Ουκ είων. ] Αντί του ουκ εί'ων, ου παρέχω ρουν
κλαίει»* άνανεύων αυτούς δια των οφρύων jm κλαίειν. Q.
V. 469· Άλλ' έκέλενσχ" ] Και τούτο διά νεύματος·
συνεκδοχη γαξ ο τρόπος" ού γάξ μόνα τα πρόβατα άλλα
και τας αίγας ένθέσθαι κελεύει" άφ ενός ούν το ολον. Β. Q.
V. 481- Ήκε άπορρηζας. ] Έμφαντικως άγαν,
αμ.α μ.εν αύχ ορα άνελέσθαι έπιτήδειον λίθον, άμα δε
και δια την όργην οπες ο καιρός παραδέδωκεν έρριψεν. Q.
V. 4^3. Οίήίον. ] ΤΙαδάλιον, παρά το οίακίζ,ειν ο
itXi κατίθυνειν. Β.
Οιήίόν. ] "Ητοί το άκρον του πηδαλίου" οίήϊον δε λέ-
γεται ε» του οϊειν και κομίζειν την ναύν. Q.
V. 4^4- Έκλυα^Μ. ] Έκυματίσθη. Β.
Aristarchi
V. 48^· ^lma£ ^ Ίκέσθαι ] Οί Άρι-
e',tnTchu, στάρχου Μμωσεν. Ό μεν Άρίσταρχος άποδίδωκεν ου-
tratus- τως , εγγίσε δε τη %ψ<Χ' Καλλίστρατος & άντι του
έποίηαε παρά το θείναί παραγωγως. "Αλλ^. Ίϊνάγκα-
W , έβιάσατο" άπο της ΘεμΜ h μεταφορά της κα-
ταναγκαζουσης τωδε τάδε ποιεί». Q.
Θέμωσε. ] Το θέμωσεν ού μόνον άντι του ηνάγκασεν
ως έρρηθϊ] , άλλά και άντι του ετΐοίψε κατά τους πα-
λαιούς 9 παρά. το θεΐναι τοντεστι ποιηο-αι Β.
9
Arietar
Call
V. 49°· Πρ^σο-ονΓεζ· ερεσσον. ] Άριανος πλησσοντες. Aiianu..
V. 49ι- '^λλ' °τε ^ $ις τόσσον. J Πως· δε ηκουσεν
ετι Πολύφημος , διπλάσιον αύτου άποστάντος ; και φα-
μεν οτι ουκ ην ίσως πολύ το διάστημ,α" ετι δε και γε-
γωνε βοησας' δυνατόν ούν επιτε'ινοντα την βοην άκουσ-
θηναί" η τάχα ού την διπλασίονα Όδον σημαίνει , άλλ'
οτι το δεύτερον δίεπεραίωθημεν ην δε και μεγαλόφωνος
Όδυσσεύς ως και εν Ίλιάδι , άλλ' οτε δ' 'όπα τε με-
γάλην άμεινον δε ειπείν ως το μ.εν πρώτον άπο του
σπηλαίου ηκουσεν αύτου , το δϊ δεύτερον άπο της θα-
λάσσης και του αιγιαλού. Q.
V. 5θ8. "Εακε τις ένθάδε μ,άντις. ] Έκ τούτου νοη-
τ'εον οτι δεισιδαίμων ες οί Κύκλωπες, οτι υπηκουον βου-
λημασι θεων ; και ούκ άπ'εκταινον τους προλέγοντας
αύτοις τινά παρά θεων εσόμ.ενα. Q.
V. 5a5. Ουκ οφθαλμών y' ίήσεται ] Μη βουλόμε-
νος , ού γάς δυνάμενος" ούκ ίβούλετο δε ΐίοσεώων τον
ϊδιον υιον θεραπενσαι, δίκαιον ηγουμ.ενος τιμ.ωρείσθαι
αύτΌν της πονηρίας" ο δε νους , ούδε Ποο"εί$ών ίάσεταί
σε κακόν έόντα. Β. Q.
'Ω,ς ούκ όφθαλμόν. j Αιατί ''Οδυσσεύς ούτως άνοητως
εις τον ίίοσειδωνα ωλιγωρησεν , είπων ως ούκ οφθαλμών
γ ίησεται ούδ' Ένοσίχθων; ' Αντισθένης μεν φησι , διά Antisthenes.
το ειδέναι οτι ούκ ην ιατρός ο ΥΙοσειδων άλλ' ό Απόλ-
λων* "Αριστοτέλης δε ούχ οτι ού δυνησεται άλλ' οτι Aristoteies.
ου βουληθησεται διά την πονηρίαν του Κύκλωπας. Q.
V. 533. Ές πατρίδα γαίαν. \ Ώ,ατρίδα, την πατρι-
κην' ού γάξ οίδεν ό "Ομ.ηρος το της πατρίδος ονομ.α
απλούν , αλλα κτητικον. Β.
V. 540. Τυτθόν. J Έπι του προτέρου αθετείται" πως Ex-emplar
γάς έ'μπαλιν h ναυς ννέχθη ; Q. pnus'
V. 542. ®έμ.ωσε. ] "Άπο του θεσμ.ος ο νόμος καϊ η
ανάγκη. Β.
V. 55ο.' Αρνειον δ, έμόΪΛ "Ισως τον σωσαντα εαυτόν έλα-
βε, και πάλαι έζαίρετον αίγα εις την άγρην εν τη νησω. Q.
V. 504- Έζης δ' εζόμενοι. ] Δ/ο τους τόπους άπλως
λέγει , Κυκλώπων δ' ες γαίαν Αίολίην ρ ες νησον πού
δέ εισιν αύται η που κείμ.εναι ούκ έτι διασαφη- πλη-
θυντικοις δε ρήμασι κέχρητα,ι διά την των εταίρων
συμπαρουσίαν. Q.
V. 565. Έν3ΐν δε προτέρω. ] Περιπλανηθέντος αυ-
τοί) και μ,η είδότος πού έπεισι, περίττωσεν το προτέρω. Q.
Ultra hunc librum nonum nihil est in codice Ε
mutilo. Immo et complura folia charta linea re-
centiore in eodem codice suppleta fuerunt, quum
vetustiora bombycina folia excidissent. Iam in
chartis his recentioribus paucissima scholia erant
piaeterquam initio. Quod siquis cupit cognoscere
quaenam scholia codicis Ε in suppletis novisque
foliis extiterint , is libro quidem I sciat nova esse
folia v. 1-61 ; libro II. v. 20-97, rursus v. 235-28o;
libro III. v. 21-108; libro VI. v. 3o8 ad finem ;
libro VII. v. 1-12; libro VIII. v. 26-71 , rursus
v. 394 ad finem. Tnm et liber nonus universus in
recentioribus codicis Ε supplementis scriptus est.