DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0263
ιο5 ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ
υπέστη εις αδου καταβάς· άμα και το άπιστον της κατα-
βάσεως έπιστωσατο τω περί τον Ήρακλέα διηγήματι. Q-
V. 63ο. Θησέα ΪΙειρί^οόν τε. ] Ό μεν Αδείας w
ΤΙοσειδωνος, ο δέ Αίας και Αιος. Q.
V. 631. 'Αλλά πριν έπι εδνε' «γείρετο. ] Μήκος ανα-
λόγων (άρα λόγων) κατηνάλωσεν, ει περι πάντων διηγή-
σατο' έπεί ούν άπιστον ήν το φιλήκοον οντά τον ,Οδυσσεα
εκουσίως της των παραδόξων θαυμάτων ιστορίας άποα-
τήναι, άξ,ιόπιστον την άπαλλαγήν δια του δέους έποιή-
σατο' το μίεν γάξ μεΊναι τοιούτων τίνων προφαΐνομ,ένων,
άσυνετον το δε μηδενός επικείμενου κινδύνου κατολιγοα-
ρήσαι της θέας· άπί^ανον. Q.
"V. 633. Μή μΜ Τοργείψ κεφαλήν. ] Καί πως ε'ν
τω οπλω της Αθηνάς έγκεΐσ^αι φησίν αυτήν ; λέγει
γας , λάβε δ' αιγίδα %υσσανόεσσαν είτα επάγει , εν
δ' έρις, εν δ' αλκή, εν δε κρυόεσσα ίωκή, έν δε τε Γορ-
Amtotele». γείη κεφαλή δεινοϊο πελωρου. Φησί δε Αριστοτέλης οτι
μ.ήποτε εν τη άσπίδι ουκ αυτήν είχε την κεφαλήν της
ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ
ΡΑΨΩΙ;
ΟΔΪΣΣΕίΑΝ. Λ.
Τοργόνης, ωσπεξ ούδε την έριν και την κρυόεσσαν ΐωκήν,
άλλα το εκ της ΐοργόνης γινόμενον τοις ένορωσι παΐ&ος
καταπληκτικών και μ,ήποτε πάλιν ρητέον ότι ουκ
αυτήν είχεν, άλλ' οτι γεγραμ,μένψ εν τη άσπίδι ωσπεξ
σημεΐον τι. ' Ρητέον δε και τούτο, οτι οϋδε ''Οδυσσεύς
λέγει ως ην έν αδου ή, Τοργόνης κεφαλή, άλλ' οτι αύτ'ος
έφοβή^η μη τοιούτος δαίμων έκπεμφ^ή' φοβη^ηναι ουν,
ουκ ίδεΐν λέγει· η οτι ή μεν ψυχή έν αδου, το δέ σώμα
έν τη άσπίδΐ' και Γοργείην κεφαλήν , ού πάντως την
της Υοργόνης' ®ς το, τοι'ην γαξ κεφαλήν ποΖεον υίες
'''Αχαιών ήτοι έκεΐ μεν το σωμα , εν αδου δε την ψυ-
χήν η Τοργείην κεφαλήν φοβερόν ην α δαίμονα φησί. Εκ
τούτου το πλάσμα το περί την Γοργόνων γέγονεν ϋσι- Heeio<.iu3.
άδω , και συγγένειαν αύτης γενεαλογεΐν έπεχείρψε , και
ονόματα περιέ^η'κε , και οτι έκαροτομή^η· Β. Q-
Ου την Τοργω } ως το τοι'ην γάξ κεφαλήν γελοΊον
δε δεδοικέναι την κεφαλήν της Τοργόνης, ωσπεξ κεφα-
λής καθ' εαυτόν ε'λθεϊν δυναμ,ένης. Q.
ΟΔΤΣΣΕΙΑΝ.
ΙΑ Μ.
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER XII.
Τ Π Ο Θ Ε 2 I 2.
Δ,
αηγεΐται την ε'£ αδου γενομένη αντω έπάνοδον
προς Κίρκων, και ως τάς Σειρήνας πχρέπλευσε και τάς
Ώλαγκτάς πέτρας, Σκύλλάν τε και Χάρυβδιν, και την
της αύτού νεως κα\ των εταίρων άπώλειαν άνελόντων
τινάς των ηλίου βοών, και ως μ,όνος έπι £υλου προς
Καλυψώ διεσω^η· Q.
V. 2. Κύμα θαλάσσης. ] Αι" όλου θάλασσαν άπο
ωκεανού διαστέλλει ο ποιητής. Β. Q.
V. 3. "Οθ* τ ήούς. ] Ταύτα ως τρος σύγκρισιν του
αδου" θελε/ γάξ ειπείν οτι έκ του αδου εις τά φωτεινά
διήλ^ομεν ήούς δε εϊπεν έπι τά ανατολικά δηλονότι
μ<έρη της νήσου προσωρμίσαντο. Β.
"03ϊ τ ήούς. ] Ή ως έπι ανατολικά μέρη της νή<του
προσορμισάντων, η οτι έξ αδου έλ^όντων πρωτψ αυτήν
τήν φωτεινήν εθεάσαντο- ένιοι δε βιαιότερον υπερβατως
κολλωντο το ωκεανοΐο τω οθζ τ ήούς ήριγενείης ού φησίν
οίκείν h ήμερα , ε'ξ αύτού γάς ανατέλλει καί εις αύτον
δυνεΐ' ού μ,όνον δέ έστι βίαιον, άλλά και εναντίον τω
ποιητή· ού γάξ παραδίδωσι ο Όμηρος τους ήρωας επι-
σταμένους οτι ε'£ ωκεανού αϊ άνατολαι του ηλίου, άλλ'
αύτος έκ του ιδίου προσώπου το τοιούτον παρέδωκεν ,
ηέλ,ιος μεν έπειτα νέον προσέβαλλεν άρούρας ε'ξ άκα-
λαρρείταο βα^τυρρόου ωκεανοΐο" και έν έπεσ ωκεανω
φαος ήελίοίΰ- οι δε ήρωες άλλως λέγουσι , οΰτ οπη
ήέλιος φαεσίμβροτος εΐσ υπο γαίαν. Q.
V. 4· Χοροί ] Άντι του χωροί, ο^εν και ευρυχο-
ρος. Β.
V. 7· Αποβρίζαντες. ] Άπο του βαρυνεσ^αι την κε-
φαλήν υπο τού ΰπνου. Β.
V. 9· Δ?? τότ έγων. ] Προ πάντων έσπουδακε το
άποδούναί τω φιλω τά νομιζόμενα , μ.ήτε υπο τού φό-
βου των έν τω άδη δεινών την μ,νήμ.ην έκταραχ^τείς ,
μΜτε τοΤς προφητευ^τεΐσιν υπο τού Ύειρεσίου έκ$αμβη-
%είς. Q.
V. II. Φιτρούς. 3 Παχεα ξύλα. Β.
V. Ι4· Τύμβον χευαντες. J Την έπιχέαντες , ο ην
αυτός τύμβος. Β.
V. ι8. 'Έντυναμ,ένη·] Έύτρεπίσασα τά προς τροφήν. Β.
V. 19· Οίνον ερυθροί/, j Τον ποιούντα τά ερυθρά ,
ή τοιούτον κατά τήν χροιάν. Β.
V. 22. Αίσ^ανέες. ] "ζίσπεξ το διωνυμος και δισω-
νυμ,ος, οΰτω καί το δ&ανέες δισϊσανέες' τίθεται γΛξ
το ρ και εις αμφότερα , καί οτε προ τού διφωνηεν η ?
καί οταν συμφωνον. Β.
Δις Ζανέες. ] Ούτως έν δυσι μ.έρεσι λόγου" φησι γάξ
"Απολλώνιος ( Eustath. Απολλόδωρος) *C °τί ^ Αροΐΐοώη..
τρις έν ταΐς συνϊσέσεσιν έκβάλλει το α δίπους, ψ'_
πους. Q.
"Οτε. ] Το οτε άντι τού έπειδή' k εκεί , %τ{ με
βροτοι ούτι τ'ιουσιν. Β.
V. 26. 2ημανέω.} Αέγ* W Όδϊν, μή δίά
το άμφιβάλλειν καί άγνοείν τήν ΌδΙν τη άλλήλων κα-
κοτεχνία, και απειρία άλγησητε, αλλ ίνα μή τη απειρία-
\
υπέστη εις αδου καταβάς· άμα και το άπιστον της κατα-
βάσεως έπιστωσατο τω περί τον Ήρακλέα διηγήματι. Q-
V. 63ο. Θησέα ΪΙειρί^οόν τε. ] Ό μεν Αδείας w
ΤΙοσειδωνος, ο δέ Αίας και Αιος. Q.
V. 631. 'Αλλά πριν έπι εδνε' «γείρετο. ] Μήκος ανα-
λόγων (άρα λόγων) κατηνάλωσεν, ει περι πάντων διηγή-
σατο' έπεί ούν άπιστον ήν το φιλήκοον οντά τον ,Οδυσσεα
εκουσίως της των παραδόξων θαυμάτων ιστορίας άποα-
τήναι, άξ,ιόπιστον την άπαλλαγήν δια του δέους έποιή-
σατο' το μίεν γάξ μεΊναι τοιούτων τίνων προφαΐνομ,ένων,
άσυνετον το δε μηδενός επικείμενου κινδύνου κατολιγοα-
ρήσαι της θέας· άπί^ανον. Q.
"V. 633. Μή μΜ Τοργείψ κεφαλήν. ] Καί πως ε'ν
τω οπλω της Αθηνάς έγκεΐσ^αι φησίν αυτήν ; λέγει
γας , λάβε δ' αιγίδα %υσσανόεσσαν είτα επάγει , εν
δ' έρις, εν δ' αλκή, εν δε κρυόεσσα ίωκή, έν δε τε Γορ-
Amtotele». γείη κεφαλή δεινοϊο πελωρου. Φησί δε Αριστοτέλης οτι
μ.ήποτε εν τη άσπίδι ουκ αυτήν είχε την κεφαλήν της
ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ
ΡΑΨΩΙ;
ΟΔΪΣΣΕίΑΝ. Λ.
Τοργόνης, ωσπεξ ούδε την έριν και την κρυόεσσαν ΐωκήν,
άλλα το εκ της ΐοργόνης γινόμενον τοις ένορωσι παΐ&ος
καταπληκτικών και μ,ήποτε πάλιν ρητέον ότι ουκ
αυτήν είχεν, άλλ' οτι γεγραμ,μένψ εν τη άσπίδι ωσπεξ
σημεΐον τι. ' Ρητέον δε και τούτο, οτι οϋδε ''Οδυσσεύς
λέγει ως ην έν αδου ή, Τοργόνης κεφαλή, άλλ' οτι αύτ'ος
έφοβή^η μη τοιούτος δαίμων έκπεμφ^ή' φοβη^ηναι ουν,
ουκ ίδεΐν λέγει· η οτι ή μεν ψυχή έν αδου, το δέ σώμα
έν τη άσπίδΐ' και Γοργείην κεφαλήν , ού πάντως την
της Υοργόνης' ®ς το, τοι'ην γαξ κεφαλήν ποΖεον υίες
'''Αχαιών ήτοι έκεΐ μεν το σωμα , εν αδου δε την ψυ-
χήν η Τοργείην κεφαλήν φοβερόν ην α δαίμονα φησί. Εκ
τούτου το πλάσμα το περί την Γοργόνων γέγονεν ϋσι- Heeio<.iu3.
άδω , και συγγένειαν αύτης γενεαλογεΐν έπεχείρψε , και
ονόματα περιέ^η'κε , και οτι έκαροτομή^η· Β. Q-
Ου την Τοργω } ως το τοι'ην γάξ κεφαλήν γελοΊον
δε δεδοικέναι την κεφαλήν της Τοργόνης, ωσπεξ κεφα-
λής καθ' εαυτόν ε'λθεϊν δυναμ,ένης. Q.
ΟΔΤΣΣΕΙΑΝ.
ΙΑ Μ.
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER XII.
Τ Π Ο Θ Ε 2 I 2.
Δ,
αηγεΐται την ε'£ αδου γενομένη αντω έπάνοδον
προς Κίρκων, και ως τάς Σειρήνας πχρέπλευσε και τάς
Ώλαγκτάς πέτρας, Σκύλλάν τε και Χάρυβδιν, και την
της αύτού νεως κα\ των εταίρων άπώλειαν άνελόντων
τινάς των ηλίου βοών, και ως μ,όνος έπι £υλου προς
Καλυψώ διεσω^η· Q.
V. 2. Κύμα θαλάσσης. ] Αι" όλου θάλασσαν άπο
ωκεανού διαστέλλει ο ποιητής. Β. Q.
V. 3. "Οθ* τ ήούς. ] Ταύτα ως τρος σύγκρισιν του
αδου" θελε/ γάξ ειπείν οτι έκ του αδου εις τά φωτεινά
διήλ^ομεν ήούς δε εϊπεν έπι τά ανατολικά δηλονότι
μ<έρη της νήσου προσωρμίσαντο. Β.
"03ϊ τ ήούς. ] Ή ως έπι ανατολικά μέρη της νή<του
προσορμισάντων, η οτι έξ αδου έλ^όντων πρωτψ αυτήν
τήν φωτεινήν εθεάσαντο- ένιοι δε βιαιότερον υπερβατως
κολλωντο το ωκεανοΐο τω οθζ τ ήούς ήριγενείης ού φησίν
οίκείν h ήμερα , ε'ξ αύτού γάς ανατέλλει καί εις αύτον
δυνεΐ' ού μ,όνον δέ έστι βίαιον, άλλά και εναντίον τω
ποιητή· ού γάξ παραδίδωσι ο Όμηρος τους ήρωας επι-
σταμένους οτι ε'£ ωκεανού αϊ άνατολαι του ηλίου, άλλ'
αύτος έκ του ιδίου προσώπου το τοιούτον παρέδωκεν ,
ηέλ,ιος μεν έπειτα νέον προσέβαλλεν άρούρας ε'ξ άκα-
λαρρείταο βα^τυρρόου ωκεανοΐο" και έν έπεσ ωκεανω
φαος ήελίοίΰ- οι δε ήρωες άλλως λέγουσι , οΰτ οπη
ήέλιος φαεσίμβροτος εΐσ υπο γαίαν. Q.
V. 4· Χοροί ] Άντι του χωροί, ο^εν και ευρυχο-
ρος. Β.
V. 7· Αποβρίζαντες. ] Άπο του βαρυνεσ^αι την κε-
φαλήν υπο τού ΰπνου. Β.
V. 9· Δ?? τότ έγων. ] Προ πάντων έσπουδακε το
άποδούναί τω φιλω τά νομιζόμενα , μ.ήτε υπο τού φό-
βου των έν τω άδη δεινών την μ,νήμ.ην έκταραχ^τείς ,
μΜτε τοΤς προφητευ^τεΐσιν υπο τού Ύειρεσίου έκ$αμβη-
%είς. Q.
V. II. Φιτρούς. 3 Παχεα ξύλα. Β.
V. Ι4· Τύμβον χευαντες. J Την έπιχέαντες , ο ην
αυτός τύμβος. Β.
V. ι8. 'Έντυναμ,ένη·] Έύτρεπίσασα τά προς τροφήν. Β.
V. 19· Οίνον ερυθροί/, j Τον ποιούντα τά ερυθρά ,
ή τοιούτον κατά τήν χροιάν. Β.
V. 22. Αίσ^ανέες. ] "ζίσπεξ το διωνυμος και δισω-
νυμ,ος, οΰτω καί το δ&ανέες δισϊσανέες' τίθεται γΛξ
το ρ και εις αμφότερα , καί οτε προ τού διφωνηεν η ?
καί οταν συμφωνον. Β.
Δις Ζανέες. ] Ούτως έν δυσι μ.έρεσι λόγου" φησι γάξ
"Απολλώνιος ( Eustath. Απολλόδωρος) *C °τί ^ Αροΐΐοώη..
τρις έν ταΐς συνϊσέσεσιν έκβάλλει το α δίπους, ψ'_
πους. Q.
"Οτε. ] Το οτε άντι τού έπειδή' k εκεί , %τ{ με
βροτοι ούτι τ'ιουσιν. Β.
V. 26. 2ημανέω.} Αέγ* W Όδϊν, μή δίά
το άμφιβάλλειν καί άγνοείν τήν ΌδΙν τη άλλήλων κα-
κοτεχνία, και απειρία άλγησητε, αλλ ίνα μή τη απειρία-
\